Τό "όραμα" τής φαβέλας σέ κυκλαδίτικη, διαπλεκόμενη, έκδοση...

 κλίκ εδώ γιά πανοραμική! 6

The Rocinha favela, photographed as the England team visited Complexo Esportivo da Rocinha on June 9, 2014 in Rio de Janeiro, Brazil. (Richard Heathcote/Getty Images)

    από in focus                                                                         

                                                                               ---------------

 Έσπαγα τό κεφάλι μου -από καιρό- τώρα,  νά βρώ ποιό ήταν τό "όραμα" τών μεγαλοφυών εγκεφάλων πού, όλοι μαζί, συνήργησαν στήν, άνευ προηγουμένου, χτιζομανία πού έπληξε τή Μύκονο. Τί τούς "συγκίνησε" ή τί τούς "ενέπνευσε"... Τί ήταν αυτό, μ' άλλα λόγια, πού τούς ώθησε -εκτός από τά όβολα- νά επιδαψιλεύσουν στό νησί μας τέτοιες σαγηνευτικές (glamourous στά Αγγλικά!) κατασκευαστικές επεκτάσεις σάν κι αυτές πού εδέησε νά μάς ...αξιώσει -καί νά μάς αποζημιώσει!- ο μεγαλοδύναμος, νά προλάβουμε, δηλαδή, νά "απολαύσουμε" επί τών ημερών μας. Kαί δή, στίς τελευταίες δεκαετίες, π.Κ. (πρό Κρίσης). Γιά σκέψου...
                                                                                     ---
Αρχικά είχα πιστέψει ότι τό "πρότυπο", αυτών τών εμπνεύσεων, ήταν κάπου μεταξύ  Παγκρατίου καί Κυψέλης (τρόλεϋ Νο2). Λιγάκι στό πιό οριζόντιο.  Γιατί, όπως καί άλλες περιοχές, έτσι καί η Κυψέλη -μεταπολεμικά- χτίστηκε από Μυκονιάτες εργολάβους (κυρίως Ανωμερίτες). 
Ειδικότερα, τήν εποχή τής "λυσσάρας" τής "αντιπαροχής". 
Μέ νόμιμες άδειες. Καί μέ μεράκι πού άφησε εποχή. 
                                                                                    ---
Αλλά η συγκεκριμένη πυκνότητα δόμησης, σέ ύψος καί σέ πλάτος, τόσο τής Κυψέλης όσο καί τού Παγκρατίου -περισσότερο, όμως, τό νόμιμο τού πράγματος- 
δέν κάλυπταν, ακριβώς, αυτό πού, εγώ, είχα υπ'όψη μου...

H αυθαίρετη δόμηση τής Μυκόνου πού έλαβε χώρα -μέ υπερεντατικούς ρυθμούς- τά τελευταία είκοσι, εικοσιπέντε χρόνια καί μετέτρεψε τό "χωριό" σέ χώρα, τό "χωριουλάκι" σέ βιλάρα, τό νησί ολόκληρο σέ κυκλαδίτικο κακέκτυπο καί τήν τσέπη  μερικών, από "πανί βαθουλωτό", σέ "στέρνα τίγκα στό τάληρο"... 
 ...Δ Ε Ν   Ε Ι Χ Ε -σίγουρα- ως όραμα, Κυψέλες καί Παγκράτια, ούτε στήν όρθια, ούτε στήν οριζόντια, ούτε στήν πιό ξαπλωτή -καί μέ άδεια- εκδοχή τους...
Δέν είχε επίσης, ως κατασκευαστές, τούς ευσυνείδητους Μυκονιάτες εργολάβους τής "μεταπολεμικής ανοικοδόμησης" τής Αθήνας... 
                                                                                  ---
 Ούτε είχε, πολύ περισσότερο -η τοπική διαπλοκή τού νησιού- τήν ικανότητα καί τό επιστημονικό υπόβαθρο -κι άν τό είχε, δέν είχε τή διάθεση- γιά νά "συλλάβει" ο νούς της, τίς πελώριες μελλοντικές  κοινωνικές ή άλλες -καί επειδή μόνο από τέτοια καταλαβαίνουν- καί τίς τεράστιες οικονομικές (μέ οποιαδήποτε μορφή) επιπτώσεις, ολόκληρου, αυτού τού εγχειρήματος. Επιπτώσεις πού, όπου νάναι, θ'αρχίσουν νά "ωριμάζουν" -άν δέν έχουν κιόλας αρχίσει- καί τίς οποίες  "κληροδοτούν", σήμερα, όχι μόνον στούς διαδόχους τους αλλά καί σ΄όλες τίς, επερχόμενες γενεές Μυκονιατών. 
Αυτά, βέβαια, είναι ζητήματα αρμοδιότητας κοινωνιολόγων ή μελλοντολόγων μέ κοινωνιολογικές ανησυχίες. Εξαιρουμένου -εννοείται- τού δικαστικού σκέλους, αυτής τής υποθέσεως, γνωστότερης καί ως "σκανδάλου τής πολεοδομίας..." πού είναι, μέ τή σειρά του, τής αρμοδιότητας τών τακτικών δικαστών. 
Εμένα, όμως, μέ σφάζει τό όραμα! 
-Ποιό όραμα (ποιό στόχο;) είχε, επιτέλους, αυτή η ατελείωτη χτιζομανία;

                                                                                     ---

Η απάντηση -τελικά- ήταν, όλως-διόλου, διαφορετική από εκείνη πού, αρχικά, έψαχνα. 
Καί όπως συμβαίνει συνήθως, ήταν ΑΠΛΗ. Απλούστατη καί πεζή :
Βλέποντας "mundial" έπεσε τό μάτι μου στίς φτωχογειτονιές τού Ρίο. 
Καί, πραγματικά, "φωτίστηκα"!   
Βρήκα ποιά ήταν η "έμπνευση".  Ποιό ήταν τό έναυσμα!

Nάτο. Αυτό ήταν τό "όραμα" πού κυνηγούσαν καί παρά τρίχα νά τό πιάσουνε : 
H βραζιλιάνικη "φαβέλα" τής φωτογραφίας. 
Η -μέχρι σεληνιασμού- αποθέωση τής χτιζομανίας... Όσα περισσότερα "κτίσματα", τόσα περισσότερα "όβολα"...

Πού άν, πάλι, τήν πείς : "βαβέλ-α", θά ταιριάζει καλύτερα καί μέ τά μυαλά τους... καί μέ μιά λίρα καί μέ τού μπογιατζή τόν κόπανο...

  

Δημήτρης Ν. Αγγελετάκης