Ελλάδα: Οικόπεδο και αποικία…
Το ερώτημα ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο, έχουμε την εντύπωση πως έχει απαντηθεί σαφέστατα και οριστικά: Κυβερνούν οι μαριονέτες (Σαμαράς- Βενιζέλος) των δανειστών. Απ ότι φαίνεται ήρθε η ώρα να μάθουμε και το «πώς». Να δούμε δηλαδή το μηχανισμό και τις διαδικασίες λήψης των αποφάσεων.
Μια μικρή ιδέα για αυτό το «πώς» μας έδωσε η καταγγελία εφοριακών στον τηλεοπτικό σταθμό του ΑΝΤΕΝΑ. Σύμφωνα με αυτήν την καταγγελία ο νόμος για τον ΕΝΦΙΑ πήγε στις υπηρεσίες γραμμένος στα αγγλικά!
Μάλιστα όπως κατήγγειλε ο αντιπρόεδρος της ομοσπονδίας εφοριακών, Τρύφων Αλεξιάδης, «όχι μόνο ο ΕΝΦΙΑ αλλά πάρα πολλοί νόμοι έχουν έρθει γραμμένοι στα αγγλικά. Μάλιστα ορισμένοι από αυτούς, όπως π.χ. ο 4174 (κώδικας φορολογικών διαδικασιών) έχει μέσα φρασεολογία και φαίνεται πως είναι μεταφρασμένος και δεν έχει καμία σχέση με κυβερνητική πραγματικότητα».
Όλοι αυτοί οι νόμοι όμως που «δεν έχουν καμία σχέση με κυβερνητική (και κοινωνική θα συμπληρώναμε εμείς) πραγματικότητα» ταιριάζουν γάντι με την πραγματικότητα των δανειστών.
Με πιο απλά λόγια, η εξασφάλιση των συμφερόντων των δανειστών είναι αυτή που υπαγορεύει τι και πως θα γίνει σ αυτόν τον τόπο. Θέλουν οι δανειστές να κάνουν μια αρπαχτή 2-3 δισεκατομμύρια; Οι άνθρωποί τους που έχουν εγκαταστήσει στα υπουργεία (ως τεχνική βοήθεια) σκαρώνουν έναν νόμο (τον ΕΝΦΙΑ για παράδειγμα) και όποιον πάρει ο χάρος. Δουλειά των υπουργών είναι να υπογράψουν να υλοποιήσουν την απόφαση και να διαχειριστούν τη δυσφορία των δουλοπάροικων…
Δεν είναι μυστικό (παρ ότι δεν παίρνει τη δημοσιότητα που του αναλογεί- ο ημεροδρόμος υπόσχεται ότι θα επανέλθει) ότι η περιβόητη taskforce του Ράιχενμπαχ έχει δημιουργήσει και μάλιστα με θεσμικά τακτοποιημένο τρόπο έναν ολόκληρο μηχανισμό ο οποίος όχι απλώς ελέγχει αλλά διοικεί κάθε τομέα της δημόσιας ζωής. Στην παιδεία, την υγεία, τη δημόσια διοίκηση κλπ, υπάρχουν επιτελεία των δανειστών μόνιμα εγκατεστημένα στην Αθήνα τα οποία καθορίζουν τις αποφάσεις.
Όπως χαρακτηριστικά είπε ο κ. Αλεξιάδης στον ΑΝΤΕΝΑ, «δεν είναι δυνατόν όταν νομοθετούν κάποιοι, να νομοθετούν χωρίς να συζητάνε με τους φορείς της αγοράς, τα επιμελητήρια, τους λογιστές, τους εφοριακούς, και να κάνουν τους νόμους κάποια παρασκήνια και κάποιοι παρασύμβουλοι παχυλά αμειβόμενοι, οι οποίοι είναι και μόνιμοι –δεν αλλάζουν με τους υπουργούς που αλλάζουν- κι όταν οι νόμοι αυτοί μας οδηγούν εδώ που μας οδηγούν, κάποιοι αρχίζουν να λένε “φταίνε κάποιοι υπηρεσιακοί παράγοντες».
Απέναντι στην ανικανότητα την κομματική καμαρίλα και τη διαφθορά που χαρακτηρίζουν την ελληνική δημόσια διοίκηση, θα μπορούσε κανείς να δει με μια ελπίδα την εμπλοκή των μηχανισμών της τρόικας. Ωστόσο, όπως αποδεικνύεται από την πραγματικότητα είναι μια ελπίδα φρούδα.
Στόχος των δανειστών και εποπτών της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής και κοινωνικής ζωής του τόπου, δεν είναι ο εκσυγχρονισμός του. Είναι ακριβώς η εκμετάλλευση των παθογενειών του έτσι ώστε να μεγιστοποιηθεί η λεηλασία του.
Το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και των εθνικών πόρων, είναι ένα πασιφανές παράδειγμα λεηλασίας μιας «αποικίας».
Τα νομοθετήματα στην αγγλική γλώσσα είναι απλώς μια υπενθύμιση για το ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο…
*Ο Δημήτρης Μηλάκας είναι αρχισυντάκτης στην εφημερίδα Το Ποντίκι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.