Οι, πρό ημερών, πολιτικές μαγκιές τών Αντωνάκη,Βαγγελάκη...

Πολιτικές μαγκιές...

του Γιάννη Παντελάκη

Ψηφίστηκε, όπως ήταν αναμενόμενο, η τροπολογία που εξαιρεί τον ΕΝΦΙΑ από τις 100 δόσεις. Ψήφισαν 261, «ναι» 147, «οχι» 112, «παρών» ο Απόστολος Κακλαμάνης και ο Μ. Κασσής. 
Η τραγελαφική ιστορία με την εξαίρεση του ΕΝΦΙΑ από τις 100 δόσεις, είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτική. Όχι μόνο για την κυβερνητική αδυναμία να διαχειριστεί με στοιχειώδη σοβαρότητα ένα θέμα. Αλλά απαντάει με απόλυτη σαφήνεια και στο ερώτημα: «ποιος κυβερνά αυτή τη χώρα;».

Απλή η απάντηση, η τρόικα. Ενδεχομένως θα έπρεπε να θεωρείται και αυτονόητη τόσα χρόνια μετά, αλλά δεν ήταν για όλους. Κάποιοι, πίστευαν πως μπορούν να κάνουν τις δικές τους μικροπολιτικές μαγκιές και να την αγνοήσουν. Πολιτικοί κουτσαβακισμοί. Ψηφίζουμε νόμους εν αγνοία της τρόικας. Δεν τους ρωτάμε γιατί εμείς νομοθετούμε και άλλες τέτοιες ιστορίες επιχειρούσε να ισχυριστεί το κυβερνητικό επιτελείο το προηγούμενο διάστημα. Και δεν αρκέστηκε στα λόγια εντυπωσιασμού στα οποία επιδίδεται συνήθως. Επιχείρησε να ψηφίσει και έναν νόμο εν αγνοία των δανειστών. Το αποτέλεσμα, το βλέπουμε. Μια ακόμα κυβερνητική ήττα. Πολιτική, επικοινωνιακή και ό,τι άλλο μπορεί να προσθέσει κανείς, που δυστυχώς δεν χρεώνεται μόνο το κυβερνητικό σχήμα. Αλλά και η χώρα ολόκληρη. Είναι προφανές πως τέτοιες κινήσεις δεν ενισχύουν ούτε την πολιτική αξιοπιστία, ούτε τις διαπραγματευτικές δυνατότητες.
Η εξέλιξη αυτή, όχι απλά επιβεβαιώνει την απάντηση του προαναφερόμενου ερωτήματος, αλλά μας λέει με οριστικό και κατηγορηματικό τρόπο και κάτι άλλο. Πως οι δανειστές δεν έχουν κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για να στηρίξουν το σημερινό κυβερνητικό σχήμα. Προφανώς, ούτε το αυριανό. Οι κινήσεις τους (η συγκεκριμένη με τον ΕΝΦΙΑ αλλά και η προσπάθειά τους να επιβάλλουν ένα νέο πρόγραμμα), δείχνουν πως δεν έχουν καμία διάθεση ν’ ασχοληθούν με τα εσωτερικά πολιτικά μας πράγματα και τις ανάγκες των κομμάτων. Το μόνο που τους ενδιαφέρει, είναι να βρουν τρόπους δέσμευσης ώστε να πάρουν τα χρήματά τους (και ό,τι άλλο μπορούν) πίσω. Όποιο κόστος και αν έχουν αυτοί οι τρόποι για την ήδη δοκιμαζόμενη σε μεγάλο βαθμό ελληνική κοινωνία. Οι δανειστές λειτουργούν με όρους αγοράς. Σε δάνεισα, σε δεσμεύω για να μου τα επιστρέψεις. Αν εσύ έχεις εκατομμύρια άνεργους και φτωχούς, αυτό δεν είναι κάτι που με απασχολεί ιδιαίτερα. Τόσο απλά και τόσο κυνικά μαζί.
Γιατί συμβαίνει αυτό, γιατί από τις σχέσεις μεταξύ χωρών της Ε.Ε. έχει αποδυναμωθεί ο ρόλος της πολιτικής, γιατί έχει σχεδόν εξαφανιστεί η έννοια της κοινοτικής αλληλεγγύης και γιατί η ίδια η Ε.Ε. επέτρεψε τα προηγούμενα χρόνια να οδηγηθεί η κατάσταση σε μια σειρά από χώρες στο σημερινό αδιέξοδο είναι μια άλλη ιστορία.
Η σημερινή δική μας ιστορία λέει πως πρέπει να διαχειριστούμε αυτή την πραγματικότητα. Πώς; Δεν ανήκω σ αυτούς που λένε «κάν’ τε με πρωθυπουργό για μια ημέρα και θα δείτε πώς θα τα λύσω όλα», κάτι το οποίο αρέσκονται να πιστεύουν πολλοί νεοέλληνες. Η απάντηση είναι πολιτική και ανήκει σ αυτούς που βρίσκονται ή φιλοδοξούν να βρεθούν στην εξουσία. Πάντως, στην απάντηση αυτή, δεν χωράνε ούτε μικροπολιτικές προεκλογικής ανάγκης κινήσεις, ούτε μαγκιές χωρίς αντίκρισμα.
P