Το μέσα και το έξω

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ
 Από τη «μικρή παράταση του προγράμματος για τεχνικούς λόγους» περάσαμε στην «τεχνική επέκτασή» του. Και, από τον φόβο πιθανόν του χλευασμού, αντί να ευχαριστήσουμε ξανά «τους θυσιαζόμενους Ελληνες», προτιμήσαμε να ευχαριστήσουμε την ευλύγιστη γλώσσα, που μας προσφέρει πάντοτε δυνατότητες διαφυγής από την ωμή πραγματικότητα. «Παράταση» ή «επέκταση», δύο-τριών εβδομάδων ή μηνών ή και ετών, όπως και να ’χει, η Ελλάδα παραμένει στις πέδες. Καθηλωμένη, ραβδισμένη, τσακισμένη. Πάνω που θα έβγαινε να τρέξει στις αγορές ελεύθερη κι ωραία· λυτρωμένη από τον βραχνά της επιτήρησης, την ύπαρξη της οποίας, και με τη σιγουριά ότι λήγει, είχαν αρχίσει να την αναγνωρίζουν ακόμα και όσοι έλεγαν μέχρι χθες ότι τα περί ανελεύθερου ελέγχου είναι κακοήθη μυθεύματα.

Πλην της διαφυγής διά γλωσσικών τεχνασμάτων, οι κυβερνήτες μας τρέφουν ανέκαθεν ιδιαίτερη εκτίμηση και σε μια μέθοδο που, ανάλογα με τον νονό της και τα διαβάσματά του, κυκλοφορεί με τα ονόματα «τεχνική της υπεραναπλήρωσης», «κόλπο της αντιδιαστολής» (αυτή κάνει και ρίμα με την καταστολή) ή «μέθοδος του μέσα/έξω». Μένεις έκθετος στο εξωτερικό μέτωπο; Οι σύμμαχοί σου σε αντιμετωπίζουν βάναυσα; Υποχωρείς κατά μία «κόκκινη γραμμή» την εβδομάδα; Εσωτερικεύεις τη βαναυσότητα και ισοφαρίζεις τηρώντας «σκληρή και ανυποχώρητη στάση» στα μέτωπα του εσωτερικού της χώρας. Ασκείς έτσι κοινωνική πολιτική διά των ΜΑΤ (μετά τη σκαιή αντιμετώπιση των συνταξιούχων επί Σημίτη, θα έχουμε να θυμόμαστε και την τρυφερότητα της συγκυβέρνησης προς τους ανάπηρους) και, επιτέλους, αποφασίζεις «να υπερασπίσεις τη νομιμότητα» (όπως επιλεκτικά την εννοείς και μεροληπτικά την επιβάλλεις) «με κάθε κόστος». Ακόμα και με κόστος μια ανθρώπινη ζωή. Διότι «dura lex, sed lex» όπως παπαγαλίζουμε όποτε ξεμένουμε από επιχειρήματα.

Και ο Θεός ο ίδιος να κατέβει, δεν αλλάζει τίποτα είπε ο κ. Αθανασίου, απορρίπτοντας τα όπλα που του προσφέρει η ίδια η κατ’ αυτόν νομιμότητα για αιτήματα όπως του φυλακισμένου απεργού πείνας Νίκου Ρωμανού. Παράξενο. Σε μια χώρα με εθνικοποιημένο τον Κύριο, και όπου ακόμα και οι νίκες στην μπάλα κρίνονται από τη μεσιτεία της Παναγίας, ένας υπουργός κηρύσσει έκπτωτο τον Θεό. Μα ποιον Θεό έχει υπόψη του; Τον Βάαλ;
kathimerini.gr