ψυχίατρος της «οικογένειας» της δολοφονημένης μικρής Άνι, αλλά και του ιντερνετικού συρφετού που αναμετέδιδε και πλημμύρισε τον κόσμο με τις ίδιες ειδήσεις - μαϊμούδες, μου ήρθε στο νου ένα ανέκδοτο από τις σχολές δημοσιογραφίας.
Είναι λέει, σε ένα αμφιθέατρο ένας καθηγητής και διδάσκει ενώ παράλληλα γλυκοκοιτάζει μια όμορφη κοπέλα που παρακολουθεί μαζί με δεκάδες άλλους φοιτητές το μάθημα. Κάποια στιγμή σπεύδει και αγκαλιάζει το ωραίο κορίτσι και το φιλάει με πάθος. Μετά ζητά από τους φοιτητές να γράψουν όσο πιο γρήγορα γίνεται την είδηση που λίγο πριν είχαν δει με τα μάτια τους. Ένας έγραψε για ποινικό αδίκημα, σεξουαλική παρενόχληση ή προσβολή των ηθών και οπωσδήποτε σκάνδαλο στο εκπαιδευτικό σύστημα. Αλλος για τα καλά του αυθορμητισμού, της απλότητας και της δημιουργικής οικειότητας στις σχέσεις καθηγητών με τους ενήλικους φοιτητές τους κ.ο.κ.
Στο τέλος, υποτίθεται ότι ο καθηγητής, ξεροβήχοντας τους τραβάει ένα... χέσιμο, σε ολόκληρη την τάξη, για δημοσιογραφική ανικανότητα, αποκαλύπτοντας ότι η χαριτωμένη σπουδάστρια είναι η νόμιμη σύζυγός τους. Και ζήσανε αυτοί καλά και 'μεις χειρότερα; Γιατί χειρότερα; Διότι ο εμπορικός ανταγωνισμός των δημοσιογραφικών δικτύων, διεθνώς και ίσως ακόμα περισσότερο στη δική μας εξαχρειωμένη οριστικά μιντιακή πραγματικότητα της Διαπλοκής, έχει προ πολλού καταστρέψει τις βασικές έννοιες της δημοσιογραφικής λειτουργίας. Η ταχύτητα μετάδοσης και ο εντυπωσιασμός, ώστε να ερεθιστούν τα μηχανάκια μέτρησης της κυκλοφορίας, της τηλεθέασης, της επισκεψιμότητας, της ακροαματικότητας, δηλαδή των άμεσων και έμμεσων πωλήσεων των επιχειρήσεων ΜΜΕ, έχει κατισχύσει της ποιότητας και του βάθους της είδησης...
Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του Δημήτρη Τρίμη, πατήστε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.