ΤΑ ΔΕΚΑ ΑΞΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΒΟΝΑΠΑΡΤΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΣΙΠΡΑ ΚΑΙ Ο ΓΑΪΔΑΡΟΣ ΤΟΥ ΧΑΡΤΙΓΚ...

Φελνίκος

Επειδή, όπως φαίνεται, μέχρι το τέλος της ερχόμενης εβδομάδας θα υπάρξει -τουλάχιστον αυτό επιδιώκεται- συμφωνία με τους δανειστές και επομένως μπαίνουμε στην τελική φάση του πολέμου, κάθησα και διάβασα ένα μικρό βιβλίο 139 σελίδων, το "εγχειρίδιο πολέμου" του Ναπολέοντα.

Το ορθό είναι: το διάβασα για μιά εισέτι φορά, αφού συχνά πυκνά καταφεύγω στην ανάγνωση κάποιων βιβλίων που για διάφορους λόγους με ευχαριστούν, και ένα εξ αυτών είναι και το συγκεκριμένο του Βοναπάρτη. Διαλέγω λοιπόν μερικά αποσπάσματα τα οποία νομίζω είναι χρήσιμα να τα έχουν υπόψιν τους ο πρωθυπουργός και όσοι υπουργοί και αξιωματούχοι συμμετέχουν στις διαπραγματεύσεις.
Αξίωμα πρώτο: Η τέχνη του να είσαι άλλοτε πολύ τολμηρός και άλλοτε πολύ συνετός είναι η τέχνη της επιτυχίας.
Αξίωμα δεύτερο: Κρατώντας ένα μέτωπο άμυνας ο στρατηγός πρέπει να έχει προβλέψει όλα όσα μπορεί να κάνει ο εχθρός σε κάθε περίπτωση. Ο εχθρός μπορεί να παρασουσιαστεί σε τρία ή τέσσερα διαφορετικά σημεία. Σε όλες τις περιπτώσεις, πρέπει να μην χαθεί καθόλου πολύτιμος χρόνος σε διαβουλεύσεις. Να υπάρχει η δυνατότητα αναδίπλωσης από τα δεξιά προς τα αριστερά και από τα αριστερά προς τα δεξιά δίχως να γίνεται καμιά θυσία, διότι, στους συνδυασμένους ελιγμούς, τα ψηλαφίσματα, η αναποφασιστικότητα, που προξενούνται από τις αντιφατικές ειδήσεις που διαδέχονται η μία την άλλη με ταχύτητα, οδηγούν σε τραγωδίες.
Αξίωμα τρίτο: Όταν οι στρατοί πιστεύουν πως είναι εφικτό να βγούν από μια κρίσιμη θέση συνθηκολογώντας δίχως να ατιμαστούν, τα πάντα έχουν χαθεί. Καλύτερα να εμπιστευόμασταν την άμυνα και την τιμή των όπλων σε γριούλες οπλισμένος με βελόνες πλεξίματος.
Αξίωμα τέταρτο: η εκστρατεία θα φθείρει πολλούς αξιωματικούς° πρέπει λοιπόν να είμαστε σε θέση να τους αντικαταστήσουμε, δίχως να προχωρήσουμε σε προαγωγές υπερβολικά εσπευσμένες και που δεν θα έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Αξίωμα πέμπτο: Ο πόλεμος είναι ένα παιχνίδι πολύ σοβαρό στο οποίο μπορεί κανείς να διακυβεύσει τη φήμη του και την ύπαρξη της χώρας του° εάν είναι σώφρων, οφείλει να έχει συναίσθηση της θέσης του και να γνωρίζει αν είναι φτιαγμένος ή όχι γι' αυτό το επάγγελμα.
Αξίωμα έκτο: Η απώλεια χρόνου είναι ζημιά ανεπανόρθωτη στον πόλεμο° οι λόγοι που προβάλλουμε για δικαιολογία είναι πάντα κακοί. Τό ότι οι στρατιωτικές επιχειρήσεις αποτυγχάνουν αυτό οφείλεται στις καθυστερήσεις.
Αξίωμα έβδομο: Με την αδυναμία δεν κυβερνάμε τους λαούς, και τους ρίχνουμε στη δυστυχία° επιείκεια πολύ μη δείξετε περισσότερη απ' όση επιδέχεται ο χαρακτήρας σας. Είχατε τώρα την ελπίδα να κυβερνήσετε τους λαούς δίχως να τους δυσαρεστήσετε πρώτα; Γνωρίζετε καλά ότι σε ζητήματα διακυβέρνησης, δικαιοσύνη σημαίνει δύναμη όσο και αρετή. Κολακεύοντας τους λαούς το μόνο πράγμα που επιτυγχάνουμε είναι να τους εξευτελίζουμε.
Και επειδή λέγεται και γράφεται κατά κόρον ότι είναι δύσκολο να περάσει από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ένας συμβιβασμός που θα παραβίαζε κάποιες από τις λεγόμενες κόκκινες γραμμές, το μόνο πράγμα που θα μπορούσε να μάθει ο Τσίπρας από τον Βοναπάρτη είναι το εξής (όγδοο) αξίωμα: Διατηρείστε την πειθαρχία με αυστηρούς παραδειγματισμούς. Ακόμη και στην παραμικρή προσβολή μιας πόλης ή ενός πρωσικού χωριού, αν οι κάτοικοι συμπεριφέρονται άσχημα, κάφτε το° ακόμη κι αν είναι το Βερολίνο.
Πάντως, σας εξομολογούμαι, πως το τελευταίο δεν ήθελα να το γράψω. Όχι επειδή συμπαθώ τον Λαφαζάνη και τα συντρόφια της Αριστερής Πλατφόρμας, αλλά επειδή έχω τη γνώμη πως ειδικά αυτό το αξίωμα το έχουν μελετήσει καλά οι Μέρκελ και Σόϊμπλε, και είναι το Βερολίνο που, στο όνομα της πειθαρχίας, ετοιμάζεται να κάψει την Αθήνα.
Και θα τελειώσω με το (ένατο) αξίωμα: Η πείρα αποδεικνύει ότι το μεγαλύτερο ελάττωμα της γενικής διοίκησης είναι να θέλει να κάνει πάνω απ' ότι πρέπει° αυτό καταλήγει στο να μην έχουμε καθόλου όσα χρειαζόμαστε.
Τώρα που το ξανασκέφτομαι ένας τίτλος: "Δέκα αξιώματα..." είναι καλύτερος από το: "Εννιά αξιώματα...", οπότε προσθέτω και το τελευταίο (προσοχή το τελευταίο απ' αυτά που διάλεξα εγώ, γιατι στο "εγχειρίδιο" του Ναπολέοντα υπάρχουν 110): Στον πόλεμο, είναι από τα παπούτσια που ξεμένουμε πάντα.
Αυτό είναι που με ανησυχεί και νομίζω ανησυχεί όλους: μην οι αποφάσεις που ληφθούν μας οδηγήσουν να ξεμείνουμε, κυριολεκτικά, από παπούτσια. Αυτός ήταν και ο λόγος που κατέφυγα στον Βοναπάρτη, αν και εγώ δεν σχεδιάζω να κατακτήσω, όπως εκείνος τη Μόσχα, αλλά τη Σύρα και την Τήνο.
Καλή Πρωτομαγιά. Και μην ξεχνάμε: δεν είναι αργία, είναι απεργία. Οπότε αν θελήσουν, οι δανειστές, να μας την καταργήσουν κι αυτήν, μπορούμε να τους απαντήσουμε με τους στίχους του Νικολάου Δεληπέτρου, γνωστότερου, στους παλαιότερους, ως Ασμοδαίος: Συνελήφθη ένας όνος. / Ήταν ένοπλος και μόνος. / Και ωδηγήθη άρον - άρον / στον στρατάρχη των γαϊδάρων. / Και εδήλωσεν ο Όνος. / Τι μαλλώνουνε πεισμόνως / ο Κυρ Όνος κι ο σερ Όνος / εντός ξένου αχυρώνος;
Για την ιστορία σημειώνω απλώς πως οι στίχοι γράφτηκαν με αφορμή το εξής γεγονός: Όταν ο στρατάρχης Χάρτιγκ έκανε έκκληση να παραδοθούν οι πολεμιστές της Ε.Ο.Κ.Α., ανταποκρίθηκε μόνο ένας ...γάϊδαρος!
matrix24.gr