Τούς χαλάει τήν "πιάτσα" η Ζωή... κι άλλοι στή Μύκονο "φτιάχνουν" τή δική τους...

Σήμερα τό πρωί αναρτήθηκε από τή “Νέα Μύκονο” ένα άρθρο τού Νiko Ago στό Protagon.gr μέ τό οποίο, ο συγγραφέας, εξηγούσε τήν άποψη του γιατί η Πρόεδρος τής Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου τούς “Χαλάει τήν πιάτσα”…
Επειδή μπορεί νά υπάρχει υποψία ή καί κακοβουλία γιά τίς προθέσεις είτε τού ενός είτε τής άλλης (τού Νiko Ago ή τής  Προέδρου τής Βουλής) γύρω από τό περιστατικό έξω από τό κοινοβούλιο παραθέτω, στό τέλος, τό βίντεο -πού βρήκα σήμερα- (μαζί μέ τό κείμενο τού protagon ΕΔΩ) γιά νά βγάλτε ΜΟΝΟΙ σας, τά δικά σας συμπεράσματα.
Καί γιά νά μή χαίρεται ο οποιοσδήποτε “εκδιωχθείς Άγγελος κι εξαποδίτης” ότι ο …Αγγελετάκης νίπτει τάς χείρας τού ή κάνει τό κουνέλι κλπ. θά σάς πώ τό δικό μου συμπέρασμα μέ αφορμή τό περιστατικό τής Βουλής καί τής Ζωής Κ. Χωρίς νά τήν αγιοποιοώ γιατί κάνει όπως όλοι καί λάθη αλλά καί χωρίς πρόθεση νά τής φορτώσω στήν πλάτη τό …προπατορικό αμάρτημα.  
Λοιπόν έχουμε καί λέμε :
Όποιος, λοιπόν, δέν τούς κάνει τή "δουλειά" τους, όποιος δέν τούς δίνει -τό λιγότερο- "γή καί ύδωρ", όποιος αρνείται νά γίνει " υπάλληλός" τους καί "πρακτοράκι" τους καί όποιος ανακαλύπτει ή αποκαλύπτει ή καί ανακαλύπτει καί αποκαλύπτει τίς "βρωμιές" τους, είναι θανάσιμος εχθρός τους καί πρέπει να εξοντωθεί! Πρός τούτο επιστρατεύονται μύρια όσα "μέσα καί τερτίπια" πού -λόγω συσσωρευμένης εμπειρίας- έχει στή διάθεσή του τό "καθεστώς" τής ..."αειφόρου διαπλοκής"! Μέ ό,τι (άτιμο) μέσο διαθέτουν θά κοιτάξουν νά συκοφαντήσουν τό εκάστοτε θύμα τους, νά τό διαβάλλουν στά μάτια τού κόσμου, νά μετατρέψουν τό άσπρο σέ μαύρο, νά κάνουν τήν τρίχα-παλαμάρι, νά τό "ανασκολοπήσουν  ψυχικά" καί όταν τά καταφέρουν θά τό "κανιβαλίσουν", τελικά, στήν αρένα γιά τήν "απόλαυση καί τήν άγρια χαρά τού πλήθους (...)" πού εν τω μεταξύ θά έχουν "πείσει" : "Tί προδόταρος υπήρξε ετούτης τής πατρίδας"!...

Τούς "σπουδάσαμε", τούς γνωρίσαμε, 
"πάτησαν στίς ράχες μας φορώντας παπούτσια μέ καρφιά"

Τούς ξέρουμε σάν "κάλπικες δεκάρες" σέ πανελλήνιο αλλά, φεύ, καί σέ τοπικό επίπεδο!
Κι επειδή "είναι μικρός αυτός ο τόπος", αναγκαστικά πολλές φορές, συμπίπτουμε μαζί τους. Γιατί ένα μικρό νησί είναι σάν μιά μεγάλη φυλακή : "Δέν διαλέγεις, πάντοτε εσύ, μέ ποιούς θά είσαι. Ούτε στό κελί, ούτε στήν αυλή..." 
Σάμπως δέν ξέρουμε "τί καπνό φουμάρει" ο γείτονας κι ο παλιός συμμαθητής μας... Είτε "εκλεγμένος" είτε "διορισμένος" είτε καφενόβιος; (Νά τά λέμε τώρα; ...πού είπε κι ο Αλεξανδρινός!) 

Είναι μικρό, όπως καταλαβαίνετε, καί γι αυτό εύκολα "χαρτογραφήσιμο", τό εύρος τού κοινωνικού πεδίου στό δικό μας -τοπικό- παράδειγμα, λόγω τής γεωγραφικής ιδιαιτερότητας πού παρουσιάζει ένα μικρό νησί. 
Απ' τήν άλλη, εκείνοι πού πήγαν σχολείο ή πού ζήσαν μιά μεγάλη περίοδο εκτός νησιού -π.χ. στήν Αθήνα- είχαν καί έχουν, συνήθως, αρκετά πιό διευρυμένο ριπίδιο γνωριμιών. Όχι γιατί "ασκούνταν" στίς ...δημόσιες σχέσεις αλλά γιατί εκεί είναι πολύ πιό μεγάλο "τό χωριό" (πιό μεγάλα τά κυκλώματα).
Δέν είναι όμως, ούτε εκεί, απεριόριστο τό κοινωνικό πεδίο...
Μοιάζει, παρά ταύτα, αρκετά φυσιολογικό όταν επανακάμπτουν, οι προσωρινά "εκπατρισθέντες", νά έχουν -πολλές φορές- λίγο μεγαλύτερη γνώση γιά πρόσωπα καί πράγματα πού διαδραμάτισαν ή διαδραματίζουν γενικότερο ρόλο στό κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό γίγνεσθαι τού Ελλαδικού χώρου. Ιδίως, μάλιστα, όταν οι "επαναπατρισθέντες" είναι πρόσωπα πού έδειχναν ως όφειλαν (σάν συνειδητοί πολίτες) εύλογο καί ζωηρό ενδιαφέρον, σέ όλη τους τή ζωή, γιά τά κοινά. 
Γι' αυτούς ο κάπως μεγαλύτερος -πιό διευρυμένος- κύκλος (μέ πρώην συμμαθητές, πρώην συμφοιτητές ή καί μέ παλιούς συναγωνιστές πού είναι σήμερα δημόσια πρόσωπα) αυξάνει τήν δυνατότητα καί τή πιθανότητα νά έχουν -όχι γιατί είναι σοφότεροι αλλά λόγω τών πρόσθετων εμπειριών- λίγο πιό βαρύνουσα γνώμη, γιά τούς αντίστοιχους αξιωματούχους τής πρωτεύουσας, εκλεγμένους ή διορισμένους, πού -εκ τού τόπου καί εκ τής θέσεως τους- παίζουν, ως γνωστό, ρόλο πολύ σημαντικό, πανελλήνιας εμβέλειας, κατά τήν ενάσκηση τών καθηκόντων τους καί όχι μόνον.  
Μέ δυό κουβέντες : εδώ στή Μύκονο, εδώ στήν Ελλάδα, από λίγο ως πολύ, όλοι γνωριζόμαστε. Καμιά φορά, μάλιστα, παρα-γνωριζόμαστε. Μέ τήν έννοια ότι επειδή "οι πάντες μιλούν γιά τά πάντα" σ΄αυτή τή χώρα, γινόμαστε γνώστες -θέλοντας καί μή- καί γιά πτυχές πού διάφοροι, μέ περισσή επιμέλεια -βαυκαλίζονται ότι- αποκρύβουν.
Χωρίς νά τό επιδιώκουμε -μερικούς- τούς "σταμπάρουμε" (τούς "μαθαίνουμε") περισσότερο από όσο κάποιους άλλους εξ αιτίας, ακριβώς,  κάποιων καθ' έξιν ή καί περιστασιακών, ποικίλων, πράξεων καί ανομιών πού -σκοπεύοντας πάντοτε "στό ίδιον όφελος"- αυτοί οι ίδιοι διαπράττουν μέ τή γνωστή -συνήθως- μέθοδο τού "ριξίματος", μέρους ή καί τού συνόλου, τών πολιτών.
Η ευθύνη, εννοείται, ενός τέτοιου "σταμπαρίσματος" βαρύνει, ολοκληρωτικά, αυτούς τούς ίδιους πού "δρούν" υπόγεια, κρυφά, ύπουλα καί "ως μή όφειλαν".  
Καί είναι αχρείαστο νά τονισθεί ότι : "Επ' ουδενί λόγω" επιμερίζεται κάποια ευθύνη (θά ήταν, άλλωστε, κάτι τέτοιο καί γελοίο καί καταγέλαστο) στούς ενεργούς πολίτες πού αντιλαμβάνονται -μέ οποιοδήποτε τρόπο- τά διάφορα "καμώματα" μερίδας "κακοπροαίρετων παικτών" τής πολιτικής -καί τής κάθε άλλης- κονίστρας!
Είναι, άραγε, περιττό νά αναφερθεί, γιά τήν ενίσχυση τών παραπάνω, ένα κλασσικό παράδειγμα "καρτεσιανής λογικής"; 
Ότι δηλαδή : "Τό αίτιο τών αισθήσεων είναι η ύλη"!...  
Φταίει, μ' άλλα λόγια, ο "μάρτυς" καί δέν φταίει ο "δράστης";!!!  (Φταίει, δηλ., αυτός πού "τάδιενε ή τάμαθε" καί δέν φταίει αυτός πού "τάκαμε";;;!!!)

Ανέκαθεν, από λόγους τακτικής, οι σκανδαλοποιοί μέμφονταν  -απευθυνόμενοι στά "αφελή αυτιά"- ως δημιουργούς "κοινωνικής ζημιάς" όσους αποκάλυπταν καί κατάγγελαν τά σκάνδαλα τους. Όπως π.χ., κάτι τέτοιο, ακούστηκε (...γινόταν νά μήν ακουστεί;!) καί στήν υπόθεση τού οικονομικού σκανδάλου τού Δήμου... Tαυτόχρονα καί διαχρονικά οι απανταχού "πονηροί σκανδαλουργοί", εμφάνιζαν καί εμφανίζουν τίς δικές τους τίς "μπομπές" κατά τό δοκούν -καί ανάλογα μέ τήν περίπτωση- είτε σάν αποκυήματα φαντασίας "εμπαθών, δήθεν, αντιπάλων"  είτε, ακόμη, καί σάν ...θεάρεστο κοινωφελές έργο!

Χρειάζεται νά πούμε τίποτα άλλο; 
Εάν, ναί, τότε άς αναθεωρήσουμε τά λογικά πρότυπα καί άς συρθούμε σέ "Ναπολιτάνικες" έως "Καμορριάζουσες" λογικές -γιά τό ποιός είναι ο ρόλος τών πολιτών στόν κοινωνικό χώρο- καί άς ξαναχτίσουμε "τίς θέσεις μας" μέ τό νέο μας, πιά, όραμα : 
"Τό περιθώριο καί τό κοινωνικό ρεσάλτο"!...

                                                                                                     *
"Ο σκοπός δέν αγιάζει τά μέσα"  αλλά  
"τά μέσα καθορίζουν τό σκοπό"
Είναι χρήσιμο καί αξίζει, κάθε τόσο, νά τό μνημονεύουμε. Επειδή, ίσως, δέν ακούγεται πάρα πολύ συχνά, εντούτοις, δέν παύει νά είναι μιά μεγάλη αλήθεια πού έχει διακηρυχθεί επανειλημμένα, όποτε δίνεται η ευκαιρία. Ότι δηλαδή :  "τά μέσα καθορίζουν τό σκοπό".  
Καί πράγματι, ένας πού χρησιμοποιεί κίβδηλα, δόλια, άτιμα, φαύλα καί παραπλανητικά μέσα -σέ ειρηνική περίοδο- τί καλούς καί ευγενείς σκοπούς μπορεί νά έχει; Καί τί άλλο από απατεώνας -είτε πολιτικός είτε τού κοινού ποινικού δικαίου- μπορεί νά είναι ή νά εξελιχθεί αυτός πού κραδαίνει :
Ψέματα, λάσπη, λύματα, βόρβορο, οχετό, δολιότητα, έλλειψη μπέσας, απόκρυψη γεγονότων, διασπορά ψεμάτων ή "κατασκευασμένων" καί -γιά τούτο- αποπροσανατολιστικών ειδήσεων... 
...καμουφλαρισμένων περίτεχνα (όλα τά προαναφερθέντα) μέ διάφορα "ελκυστικά περιτυλίγματα" καί μέ πρόσφορα "καλούδια" καί τεχνάσματα. 

Έργο -πού είναι αποκλειστικότητα- μιάς μερίδας τού τύπου (έντυπου καί ηλεκτρονικού) πού πλασάρει συχνότατα "ειδήσεις", "αμπαλαρισμένες καί πασπαλισμένες" -γιά να τραβάνε τήν προσοχή- μέ μπόλικο μπούτι, στήθος, κουτσομπολιό καί ματαιοδοξία πού, παραπλανητικά, συμποσούμενα παρουσιάζονται ως "lifestyle" περί τήν δράση καί τίς εμφανίσεις ενός "ευρύτερου τσούρμου" -μονίμως εξιταρισμένου- εκ "μηδενικοτήτων"!
(Πολύ συχνά -γιά νά είναι συμπτωματικό- τό συγκεκριμένο "αμπαλάζ" αναφέρεται σέ βιζιτοπαρουσίες στόν Χ τόπο, τόν Χ χρόνο. 
Ο θυμόσοφος λαός κωδικοποιημένα καί παραστατικά περιγράφει, από πλευράς ποιότητας, "όλο αυτό τό τζερτζελέ" μέ τήν εξόχως ...γλαφυρή φράση: "χέστηκε η Βαλιντέ χανούμ στό ντολμά-μπαχτσέ κι ένας τσόγλανος (ο ...δημοσιογράφος!) έκανε μπανιστήρι!). 

Είναι ποτέ δυνατόν νά έχει εποικοδομητικούς σκοπούς ένα τέτοιο -συνήθως λαθρόβιο- Ενημερωτικό Μέσο πού "δουλεύει" μέ τμήμα ή μέ συνδυασμό από τά παραπάνω "εργαλεία"; 
Είναι δυνατόν νά επιδιώκεται -μ' αυτούς τούς τρόπους- κάτι άλλο από τήν συσκότιση τής αλήθειας; 
Γίνεται νά μήν "μαγειρεύεται" καί νά μήν προπαρασκευάζεται, μέσω αυτού τού "σκηνικού", τό έντεχνο πλασάρισμα τής όποιας φαιάς προπαγάνδας καθώς καί η πλήρης αποχαύνωση τών επιρρεπών σ' αυτήν; 
Νά, λοιπόν, πώς οι "χρησιμοποιούμενες μέθοδοι καί τά μέσα" καθορίζουν (καί συνάμα μάς αποκαλύπτουν) ποιός είναι -χωρίς νά  λαθεύουν ποτέ- ο εκάστοτε πραγματικός "σκοπός τους"...

Αυτά είναι, μερικά, από τά προσφιλή τους -σέ καθημερινή χρήση- μέσα, δοκιμασμένα στήν πορεία τού χρόνου καί φρεσκοανανεομένα μέ τίς νέες τεχνικές καί τίς εξελίξεις τής επιστήμης. 
Άν κάνεις κάποιο λάθος τό μεγεθύνουν επί χίλια. 
Στή ζυγαριά βάζουν μόνο τά λάθη. Τά θετικά δέν υπάρχουν 
(Έτσι προετοίμαζαν τό εδαφος γιά τόν ερχομό τους οι φασίστες. Τέτοια θά είναι η εξελικτική πορεία ενός νέου καμουφλαρισμένου φασισμού). 

Κυρίως ζυγίζουν -ως πραγματικά γεγονότα- γεγονότα "κατασκευασμένα" καί διαστρεβλωμένα πού "μαγειρεύονται" στά δικά  τους "μαγειρεία" δηλαδή : στά κίτρινα ΜΜΕ, στίς κίτρινες φυλλάδες καί στούς ανά τήν Ελλάδα -εντός ή εκτός διαδικτύου-  κίτρινους διεκπεραιωτές/ανταποκριτές τους  πού παλιά τούς λέγανε "πράκτορες τού τάδε" ή "τής δείνα υπηρεσίας"...
 ...καί πού τώρα μέ τήν πληθώρα τών τόσων πρακτορείων : ταξιδίων, εισιτηρίων, μεταφορών, λαχείων, Προπό, Κίνο (...κι από 'κείνο), μοντέλων μόδας καί "μοντέλων" τών "άλλων δραστηριοτήτων", ξεφτιλίστηκε -μέχρι- καί τό "πρακτοριλίκι"! 
Γιά νά τό πούμε καλλίτερα : στίς μέρες μας ακόμη κι αυτό τό ίδιο τό πρακτοριλίκι έχει εξωραϊσθεί! (ο κόσμος, περιπαικτικά, λέει ότι "εξωραϊσμό" έχουμε όταν : "Bάνουνε στή σκατούλα σαντιγύ καί τηνε πασάρουνε γιά ...τούρτα"!). 
Είναι αυτοί οι ίδιοι πού πρό ημερών (μέ αφορμή κάποια κίτρινα δημοσιεύματα τής πρώτης φυλλάδας σέ  κίτρινα θέματα καί τά, εν συνεχεία, αναμασήματα στό διαδίκτυο από τά "εναρμονισμένα" πρακτοράκια της) επαφιόταν στή διακριτική ευχέρεια τού αναγνώστη πώς θά τούς ονομάσει : 
"Nταβατζήδες τής είδησης" ή "Zιγκολό τής δημοσιογραφίας";

Σύντομα θά επανέλθω γιά τό ρόλο πού προσπαθούν νά παίξουν, σέ τοπικό επίπεδο, τά όσα τυχάρπαστα "δημοσιογραφικά" υποπροϊόντα δραστηριοποιούνται παρασιτικά στό χώρο καθώς καί γιά τήν προσπάθεια πού γίνεται -νά παγιωθεί μιά τέτοια "πιάτσα"- μέ τήν ανοχή ή καί τήν συνεπικουρία "εν ενεργεία" ή καί "εν ύπνω"  πολιτικών παραγόντων ή καί παραγοντίσκων. 
Θά έχει "κατορθώσει", τότε, καί πάλι η Μύκονος νά έχει άλλο ένα αρνητικό πανελλήνιο ρεκόρ πού θά εκτοξεύσει τή φήμη της, γιά πολλοστή φορά, στή στρατόσφαιρα καί στή σφαίρα τού γελοίου : 
Τό πιό κοσμοπολίτικο νησί τής Μεσογείου νά μήν διαθέτει -έστω ένα- έγκυρο δημοσιογραφικό όργανο αλλά "νά ηχούν" διάσπαρτα καί πρό πάντων "διάτρητα" ψευτοενημερωτικά "κουρδισμένα οργανάκια" στά χέρια τών διαφόρων -ίβιδων, -έγιδων, -αγιάδων κλπ. καθώς καί τών ..."άξιων μαθητών" πού θήτευσαν καί ξεσκόλισαν από τίς "σχολές" αυτών τών ..."περιώνυμων φιλοσόφων".
Τί όνειδος!...

 Δημήτρης Ν. Αγγελετάκης

Δείτε τό Βιντεο μέ τήν Πρόεδρο τής Βουλής