Δύο πράγματα πού, ως αντιλαμβάνεστε, τόν ενδιέφεραν -ανέκαθεν- απολύτως...
Έτσι αποφάσισε νά διακριβώσει αυτοπροσώπως τί ακριβώς ισχύει.

Κι άρχισαν νά πέφτουν οι φάπες η μιά μετά τήν άλλη "στρέϊτ θρού" -πού έλεγε κι ο Ζαμπέτας- καί νά συγχέονται οι φωνές μέ κείνες απ' τά ψηλά πατώματα γιατί -συμπτωματικά- μόλις είχε αρχίσει καί τό Γιουρογκρούπ μέ τόν Αλέξη...

Τήν ίδια στιγμή, ο αγαπημένος θείος τού Καραγκιόζη ο λαοφιλής, τουλάχιστον στή Ρούμελη, Μπαρμπαγιώργος, έχων μεταβεί στό Βέλγιο γιά "συμπαράσταση στόν Τσίπρα", ήταν κάπου απορροφημένος μέ τό νά χαζεύει τό χάος από τίς τσούπρες στούς δρόμους τών Βρυξελλών όταν ξαφνικά θυμήθηκε τόν ανιψιό του. Όλος ανησυχία, ο λεβεντόβλαχος, άρχισε μανιωδώς νά ψάχνει, φοβούμενος ή καί διαισθανόμενος τά χειρότερα. Ήξερε κι από άλλες φορές μέ τί "ατίθασο παιδί" είχε νά κάνει καί τρέχοντας -από 'δώ κι από 'κεί- έφτασε κάποια στιγμή μπροστά στό κτίριο ("Σαράϊ") τής Κομισιόν...
Καί, εκεί, ακούγοντας τίς φωνές -από τά κάτω κι από τά πάνω πατώματα- κατάλαβε ο πονηρός βλάχος, εν ριπή οφθαλμού, τή σοβαρότητα τών στιγμών καί ανέκραξε γιά πολλοστή φορά στή ζωή του:
-"Άϊι, μαννούλαμ΄τού έερμου!
Τού στουμπίζουν..."
Δ.Ν.Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.