Απελπισμένη φωνή

Ο Μιχάλης Ράπτης (1911 - 1996), το ψευδώνυμό του : Μισέλ Πάμπλο

  Σταυρούλα Ματζώρου

Ηταν 17-7-1990. Ο Πάμπλο (Μιχάλης Ράπτης) στα 79 του πια, και έχοντας περάσει διά πυρός και σιδήρου, έχοντας ξεκαθαρίσει με εχθρούς και φίλους, συμπληρώνει, όπως και κάθε μέρα, το ημερολόγιό του με κάποια πολιτική σκέψη· κάποιο σχόλιο για την πολιτική επικαιρότητα. Είναι η μέρα που ο Νίκολας Ρίντλεϊ, υπουργός Εμπορίου και Βιομηχανίας της Βρετανίας έχει αναστατώσει την ευρωπαϊκή σκηνή.
«Πρέπει να είσαι Αγγλος απόγονος μιας αυτοκρατορίας, τώρα στην οριστική δύση της -που έπαιξε όμως επί δυόμισι αιώνες πρωταρχικό ρόλο στις υποθέσεις του κόσμου- και ακόμα αλαζονικός αριστοκράτης –όχι μικροαστός ή μεσαίος σαν αυτούς που μπροστά στους δυνατούς φοβούνται και τον ίσκιο τους- για να εκστομίσεις τα λόγια του υπουργού Ρίντλεϊ. Και να παραιτηθείς μετά, πριν εκθέσεις περισσότερο τη σιδηρά κυρία της χώρας, εξαναγκάζοντάς την να σε αντικαταστήσει.
»Και πρέπει να είσαι πρωθυπουργός της Γερμανίας, της ανερχόμενης νέας παγκόσμιας δύναμης για να κρατήσεις την ψυχραιμία σου και να μην επιδοθείς στα εξοργισμένα μικροσχόλια των Γάλλων και άλλων Ευρωπαίων. Ομως ό,τι είπε ο Ρίντλεϊ έξω από τα δόντια, πως η Ευρώπη περνά υπό γερμανική κυριαρχία και οι Γάλλοι σαν σκυλάκια ακολουθούν πειθήνια αντί να συνταχθούν με την Αγγλία, δεν εξέφραζαν μόνο τα εθνικά αγγλικά συμφέροντα, δηλαδή εκείνα του καθαρού αγγλικού τραπεζικού ή βιομηχανικού κεφαλαίου, αλλά και γενικότερα παρόμοιων ευρωπαϊκών κύκλων.
»Είναι η απελπισμένη φωνή όσων πρόκειται να υποστούν τον αδήριτο ζυγό της ενωμένης Ευρώπης, οπωσδήποτε αναπόφευκτης μονάδας ενός επανασυγκροτούμενου κόσμου γύρω από μεγάλα σύνολα, τα μόνα ικανά να επιβιώσουν στον οικονομικό αδυσώπητο πόλεμο μεταξύ τους».
Πέρασαν από κείνο το πρωινό που έγραφε ο Πάπλο 25 χρόνια, και η τελευταία παράγραφος του σημειώματός του επαληθεύτηκε και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο για την Ελλάδα. Και τώρα Ιούλιος. Μπορεί και να γράφουμε τα «δικά» μας Ιουλιανά.
Η απελπισμένη μας φωνή δεν ακουγόταν στο ελληνικό Κοινοβούλιο προχθές, όπου ο ρεβανσισμός έγινε λάβαρο, οι ειρωνείες και οι χλευασμοί επίδειξη κακουγουστιάς, ο σουρεαλισμός σλόγκαν σε κυβερνητικά χείλη «υποστηρίζουμε την κυβέρνηση αλλά δεν ψηφίζουμε τις προτάσεις της, τη συμφωνία της», απλή κίνηση η εξεύρεση 20 και βάλε δισ. αλλά απόλυτη σιωπή για το μετά, η θλίψη για τα μαγκάλια πρόκληση. Κι ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω…
efsyn.gr 
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ