Ο Τσίπρας «καίει» τα (νέα) σενάρια για οικουμενική

Tvxs Ανάλυση

tvxs.gr | 22 Νοε. 2015

Από την συνεννόηση έως την – αναγκαστική - κυβερνητική συναίνεση και «συγκατοίκηση» η πολιτική απόσταση μπορεί να είναι μόλις 3 κοινοβουλευτικές έδρες. Κι αυτήν ακριβώς την απόσταση επιχειρεί να περιχαρακώσει το Μαξίμου, ζητώντας αφ’ ενός την διακομματική στήριξη στα μεγάλα εθνικά και κοινωνικά θέματα και επιχειρώντας ταυτόχρονα να «κάψει» ακαριαία τα σενάρια περί οικουμενικής κυβέρνησης.
Η απάντηση Τσίπρα μετά το πλήγμα που επέφερε η ψηφοφορία για τους πλειστηριασμούς στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία κινείται σε δύο επίπεδα: Ζητά μεν την συνεννόηση και στήριξη της αντιπολίτευσης αλλά λέει «όχι» σε «συγκυβερνήσεις με άλλου τύπου δεσμεύσεις και ομηρίες», όπως χαρακτηριστικά σημειώνει κυβερνητικό στέλεχος. Και, ταυτόχρονα, καθιστά σαφές στους βουλευτές της συμπολίτευσης πως δεν θα υπάρξει πλέον καμία ανοχή αμφισβήτησης των κυβερνητικών επιλογών. Η τακτική, εν ολίγοις, συμπυκνώνεται στη μετατόπιση της πίεσης τόσο στην αντιπολίτευση, όσο και στο εσωτερικό των κοινοβουλευτικών ομάδων των δύο κυβερνητικών εταίρων, με ζητούμενο την στήριξή τους στα μείζονα τα οποία, άλλωστε, έχουν αμφότεροι «συνυπογράψει» με την ψήφιση της συμφωνίας της 14ης Αυγούστου.

Είναι μια τακτική που η επιτυχία της θα κριθεί πρωτίστως από τις κοινωνικές, και δευτερευόντως από τις κομματικές, αντοχές, κι είναι επίσης μία τακτική που σε καμία περίπτωση δεν συμπεριλαμβάνει λύσεις οικουμενικών κυβερνητικών σχημάτων. Τα σενάρια περί οικουμενικής δεν είναι «παρά ευσεβείς πόθοι συγκεκριμένων κέντρων που θα ήθελαν να ελέγξουν την κυβερνητική πολιτική, ιδιαίτερα στα ζητήματα αντιμετώπισης της διαφθοράς», τόνιζαν χθες κυβερνητικές πηγές, τονίζοντας παράλληλα ότι «είναι άλλο η συνεννόηση και άλλο η συναίνεση».
Σ’αυτό το πλαίσιο κινείται και η συντονισμένη χθεσινή διαρροή από το Μαξίμου και το Προεδρικό Μέγαρο – ένας συντονισμός, που σύμφωνα με τις πληροφορίες είχε συζητηθεί κατά την συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με τον Προκόπη Παυλόπουλου την Παρασκευή. Κατά τις ίδιες πληροφορίες, ο πρωθυπουργός θα επιθυμούσε μια πρωτοβουλία του Προέδρου της Δημοκρατίας για «συνάντηση ή συναντήσεις διαλόγου» με τους πολιτικούς αρχηγούς, εν όψει των μεγάλων σταθμών που υπάρχουν μπροστά σε κρίσιμα ζητήματα – από το προσφυγικό και τα θέματα τρομοκρατίας και ασφάλειας έως την ψήφιση του νέου ασφαλιστικού.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας φέρεται να μην είναι αρνητικός, εάν υπάρχει ουσιαστικό έδαφος και στην αντιπολίτευση, για ένα τέτοιο ενδεχόμενο, ωστόσο η δική του προτεραιότητα και το βασικό δικό του μήνυμα είναι ότι σε καμία περίπτωση δεν θα διακυβεύσει την «πολιτική σταθερότητα» τουλάχιστον έως το τέλος του 2016, κοινώς δεν θα συναινέσει σε νέες εκλογές τουλάχιστον για τους επόμενους 13 μήνες. Είναι το ίδιο μήνυμα που είχε στείλει μετά τις εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη και το επανέλαβαν καθαρά χθες κύκλοι της Προεδρίας της Δημοκρατίας: «Τώρα που η χώρα μετά την εκπλήρωση των υποχρεώσεών της δικαιούται να διεκδικεί από τους εταίρους της σημαντικά πράγματα, όπως είναι ιδίως η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και η ελάφρυνση του χρέους, είναι αδιανόητο να γίνεται λόγος για εκλογές ή άλλες εξελίξεις που θα έθεταν σε κίνδυνο την κυβερνητική σταθερότητα… Η χώρα τουλάχιστον έως το τέλος του 2016 πρέπει να προχωρήσει ομαλά και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα κάνει ό,τι αρμόζει στο πλαίσιο του ρυθμιστικού του ρόλου».
Στο πλαίσιο αυτό πολλά θα κριθούν από το πόσο συμπαγής θα αποδειχθεί η κοινοβουλευτική πλειοψηφία των 153 σε ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, αλλά και από τις διεργασίες εντός των κομμάτων τόσο της συμπολίτευσης όσο και της αντιπολίτευσης.
Εντός ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει ήδη μερίδα στελεχών που τάσσεται υπέρ της διεύρυνσης της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, υπέρ της οποίας τάχθηκε δημοσίως και ο ευρωβουλευτής Δημήτρης Παπαδημούλης. Οι «εφεδρείες» ΠΑΣΟΚ και Ποταμιού αποτελούν, υπό όρους, πιθανό πολιτικό Plan B για τα εν λόγω στελέχη, η προώθηση αυτού του σεναρίου ωστόσο εμπερικλείει υψηλό κίνδυνο νέας σκληρής εσωκομματικής σύγκρουσης στον ΣΥΡΙΖΑ.
Στην άλλη όχθη, οι «πρόθυμοι» και «μη» εμφανίζονται αμήχανοι κι ασύντακτοι υπό το βάρος και των στρατηγικών αδιεξόδων που κληροδότησαν στα κόμματα της αντιπολίτευσης οι εκλογές του Σεπτέμβρη. Η Φώφη Γεννηματά επέμεινε χθες στη «γραμμή Βενιζέλου» δηλώνοντας ότι «αν ο Τσίπρας δεν μπορεί να κυβερνήσει, η μόνη λύση είναι κυβέρνηση με τη συμμετοχή όλων των κομμάτων που πιστεύουν στην ευρωπαϊκή πολιτική της χώρας», το Ποτάμι ανεβάζει ατάκτως τις αντιπολιτευτικές κορόνες αναζητώντας χώρο πολιτικής επιβίωσης και η ΝΔ επέλεξε να εκλέξει πρώτα αρχηγό και μετά να αναζητήσει πολιτική – στρατηγική πυξίδα. Σε όλα αυτά, πάντως, τον δικό τους ρόλο θα παίξουν και οι πιέσεις και παρεμβάσεις από τις συγγενείς πολιτικές ομάδες της Ευρώπης…