Η προειδοποίηση της καγκελαρίου Μέρκελ

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΛΛΙΤΣΗΣ
Τα μηνύματα από τις Βρυξέλλες δεν σηκώνουν παρερμηνείες. Το σημαντικότερο, πέραν όσων είπαν οι κύριοι Ντάισελμπλουμ και Ντράγκι, είναι η προειδοποίηση που διατύπωσε η καγκελάριος Μέρκελ προς τον πρόεδρο της Ν.Δ., κ. Μητσοτάκη, στη συνάντηση γνωριμίας τους: Η αξιολόγηση πρέπει να κλείσει με επιτυχία, οι μεταρρυθμίσεις να προωθηθούν, να μην οδηγηθούν τα πράγματα σε αδιέξοδο γιατί ούτε η ίδια έχει πλέον περιθώρια να υποστηρίξει στο γερμανικό Κοινοβούλιο νέο πρόγραμμα για την Ελλάδα. Το τρέχον είναι το τελευταίο. Αλλη ευκαιρία δεν θα υπάρξει.
Βεβαίως, το πρόγραμμα είναι πολύ δύσκολο, γιατί το βαραίνουν όλα όσα επιμελώς αποφύγαμε να κάνουμε στα δύο προηγούμενα. Το πρώτο, το πιο εύκολο, το τίναξε στον αέρα η ανικανότητα της τότε κυβέρνησης, ο ακραίος πολιτικός τυχοδιωκτισμός όλης της τότε αντιπολίτευσης και το αποτέλειωσε η διαβόητη Συμφωνία της Ντοβίλ, τον Οκτώβριο 2010 (αυτή που έριξε στα βράχια και την Ιρλανδία, παρά τα δραστικά μέτρα που είχε λάβει). Το δεύτερο ξεκίνησε υπονομευμένο με μια απίστευτη διακομματική δημαγωγία περί «αναδιαπραγμάτευσης», εφαρμόστηκε ουσιαστικά μόνο στο φοροεισπρακτικό σκέλος του και, αφού «σκίστηκε σελίδα σελίδα», πετάχτηκε στα σκουπίδια του πολιτικού κόστους. Πορτογαλία, Ιρλανδία, Κύπρος βγήκαν από τα δικά τους (σκληρά έως πολύ σκληρότερα...) προγράμματα. Η Ελλάδα, όχι.
Τώρα, τα περιθώρια έχουν εξαντληθεί. Η επιτυχής ολοκλήρωση του προγράμματος, με άμεσο και κρίσιμο βήμα την αίσια έκβαση της πρώτης αξιολόγησης, είναι η τελευταία ευκαιρία της Ελλάδας στην Ευρώπη. Αν, για οποιονδήποτε λόγο, αποτύχει η υλοποίησή του, δεν θα υπάρξουν ευρωπαϊκές δυνάμεις που θα μας δώσουν τέταρτη ευκαιρία. Η επιτυχής ολοκλήρωση της αξιολόγησης από μόνη δεν είναι ικανή, ωστόσο είναι αναγκαία προϋπόθεση για τη σταθεροποίηση του εδάφους ώστε να έχει πιθανότητες μια νέα προσπάθεια οικονομικής μεγέθυνσης. Η καθυστέρηση θα είχε αποτέλεσμα να χαθεί άλλο ένα έτος, το 2016, για την ανάκαμψη. Ακόμη σοβαρότερο: Ενδεχόμενη αποτυχία στην αξιολόγηση μας οδηγεί εκτός Ευρωζώνης. Αυτό είπε η καγκελάριος Μέρκελ.
Διά ταύτα, απαιτείται σύνεση. Πολύ περισσότερο, καθώς ένα μέρος της κοινωνίας έχει ζαλιστεί από το πολυετές στροβίλισμα στη δίνη της κρίσης (πως, αλήθεια, εξηγείται ότι το 60% των ερωτηθέντων σε δημοσκόπηση πιστεύει ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση, όχι η Ελλάδα, είναι η κερδισμένη από την ένταξή μας σε αυτήν;..) ενώ ένα μικρό, αλλά συστηματικά διαφημιζόμενο από τηλεοπτικά κανάλια, θεωρεί ότι νόμος είναι ό,τι του αρέσει. Δείτε, π.χ., εκείνους που θεωρούν ότι η ΕΛ.ΑΣ. «οφείλει» να τους προστατεύει για να μπλοκάρουν άνετα τους δρόμους, να τους καλοδέχεται όταν εφορμούν με τα αγροτικά μηχανήματα ενάντια σε δημόσια κτίρια ή σε γραφεία κομμάτων ή όταν προπηλακίζουν βουλευτές – βέβαια, τα «παλικάρια», ότι δεν θα τιμωρηθούν γι’ αυτούς τους «no cost-no risk αγώνες» τους...
Το συμφέρον της χώρας επιβάλλει σύνεση από (όλα!..) τα κέντρα εξουσίας και συναίνεση από το δημοκρατικό πολιτικό προσωπικό.
Ο πρωθυπουργός είναι αναγκαίο να δημιουργήσει ένα συνεκτικό κυβερνητικό σχήμα, που δεν θα αντιστρατεύεται την κυβερνητική πολιτική – αυτήν που υπερψηφίστηκε τον Σεπτέμβριο στις εκλογές. Παράδειγμα: Η χώρα χρειάζεται ξένα επενδυτικά κεφάλαια. Το άμεσο δέλεαρ γι’ αυτά είναι οι αποκρατικοποιήσεις. Ολοι όσοι δέχτηκαν να βρεθούν σε θέσεις ευθύνης γι’ αυτές, οφείλουν να τις προωθούν – όχι να τις υπονομεύουν.
Αλλιώς, ας τους αφαιρεθούν η υπουργική ή προεδρική καρέκλα, ο συναφής μισθός και τα άλλα συμπαρομαρτούντα, και ας αγωνιστούν να τις ακυρώσουν ως πολίτες – όχι ως τζάμπα μάγκες. Δεύτερον, η κυβέρνηση οφείλει να κάνει όσες διευθετήσεις είναι εφικτές στα ασφαλιστικά - φορολογικά μέτρα που (κακο)σχεδίασε, να δηλώσει ότι θα είναι προσωρινά (έτσι ή αλλιώς, πολλά από αυτά δεν είναι καν διατηρήσιμα...), ότι θα αρχίσει διάλογος για πραγματική φορολογική και ασφαλιστική μεταρρύθμιση αμέσως μετά την αξιολόγηση, να τα φέρει άμεσα στη Βουλή και να κλείσει την αξιολόγηση. Δρόμος οπισθοχώρησης δεν υπάρχει.
Και η αντιπολίτευση είναι αναγκαίο να αναλάβει τις ευθύνες της απέναντι στη χώρα και, δεδομένου του διακυβεύματος (που είναι η παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη), απέναντι στην Ιστορία. Δεν είναι στάση ευθύνης η συμφωνία με το Γ΄ μνημόνιο αλλά η διαφωνία με τις περικοπές δαπανών που αυτό προβλέπει. Ούτε η υιοθέτηση του συνθήματος των πιο αδιάλλακτων μπλόκων, να αποσυρθεί η κυβερνητική πρόταση.
Ούτε η δημαγωγική δήλωση αντιπροέδρου της Ν.Δ. ότι... δεν πρέπει να αυξηθεί η φορολόγηση των αγροτών! Είναι σαφές πως η Ν.Δ. δεν θέλει εκλογές, δεν θέλει να αναλάβει να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά.
Πράττει συνετά. Αλλά, τότε, ας βάλει πλάτη αυτές τις κρίσιμες ώρες για να κλείσει η αξιολόγηση, υποστηρίζοντας αναγκαία μέτρα ή/και διατυπώνοντας άλλα κοστολογημένα – όχι έπεα πτερόεντα. Γιατί εδώ που φτάσαμε, αν τα όποια μέτρα δεν εγκριθούν από τη Βουλή, ουδείς θα έχει την πολυτέλεια να νίψει τας χείρας του. Ουδείς.

από τήν Έντυπη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ