Σήμα κινδύνου για την υπεραλίευση στη Μεσόγειο

Το 96% των ιχθυαποθεμάτων στα ευρωπαϊκά νερά της Μεσογείου υπεραλιεύεται.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΛΑΦΡΟΣ
 «Φάτε μάτια ψάρια», γιατί η Μεσόγειος δεν έχει άλλα, μπορεί να λέμε σε λίγα χρόνια. Σε επικίνδυνο σημείο βρίσκονται τα αποθέματα ψαριών στη Μεσόγειο, κυρίως λόγω της υπεραλίευσης, όπως προειδοποιούν ευρωπαϊκές περιβαλλοντικές οργανώσεις. Το 96% των ιχθυαποθεμάτων στα ευρωπαϊκά νερά της Μεσογείου υφίσταται υπερεκμετάλλευση. Μάλιστα, για είδη όπως ο μπακαλιάρος, το μπαρμπούνι, η πεσκανδρίτσα και το προσφυγάκι, τα τρέχοντα ποσοστά θνησιμότητας έχουν ξεπεράσει κατά έξι φορές το επίπεδο που εξασφαλίζεται η αειφορία τους, δηλαδή η αναπαραγωγή τους, σύμφωνα με στοιχεία κυρίως από Ιταλία, Ισπανία και Γαλλία. Δυστυχώς η Ελλάδα δεν έχει καν διαθέσιμα στοιχεία...
Την υπεραλίευση καταγγέλλουν περιβαλλοντικές οργανώσεις, που συμμετέχουν στο Περιφερειακό Γνωμοδοτικό Συμβούλιο της Ε.Ε. για την Αλιεία στη Μεσόγειο (MEDAC), μεταξύ αυτών το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος» από την Ελλάδα.
Οι συγκεκριμένες οργανώσεις, έπειτα από συνάντηση εργασίας στις 9-10 Φεβρουαρίου στην Κατάνια της Σικελίας, καλούν τον Επίτροπο Vella και τους εκπροσώπους των μεσογειακών χωρών της Ε.Ε. να λάβουν έκτακτα μέτρα για να αναστραφεί η τρέχουσα ανησυχητική κατάσταση. «Η χρόνια πολιτική αδράνεια και η άρνηση του προβλήματος από πλευράς των αρχών, σε συνδυασμό με την κακοδιαχείριση έχουν οδηγήσει στην εξάντληση των αλιευτικών πόρων της Μεσογείου αλλά και ολόκληρου του αλιευτικού τομέα» δήλωσε η εκπρόσωπος του Ινστιτούτου «Αρχιπέλαγος» κ. Αναστασία Μήλιου, μαζί με τους εκπροσώπους των Fundacio ENT, Greenpeace Ιταλίας, Legambiente, Marevivo και MedReAct. «Αν δεν αντιμετωπιστούν άμεσα και αποτελεσματικά οι παράγοντες υποβάθμισης, θα είναι αναπόφευκτη η κατάρρευση των αλιευτικών πόρων» τονίζεται. Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις προτείνουν τη θέσπιση έκτακτων μέτρων και σχεδίων αποκατάστασης για τα είδη ψαριών, των οποίων η θνησιμότητα λόγω της αλιείας έχει φτάσει σε μη βιώσιμα επίπεδα. Επίσης, ζητούν την ουσιαστική προστασία των ευαίσθητων παραγωγικών θαλάσσιων οικοτόπων, μέσω της εφαρμογής της ισχύουσας νομοθεσίας που επί χρόνια αγνοούν επιλεκτικά οι περισσότερες μεσογειακές χώρες, όπως για παράδειγμα η Ελλάδα. Ακόμα, την ενίσχυση του ελέγχου των αλιευτικών δραστηριοτήτων, στη θάλασσα και την ξηρά, με παράλληλη εφαρμογή κυρώσεων.
«Το αποτέλεσμα της δράσης και του έργου από δύο γενιές πολιτικών, αλιευτικών αρχών και ψαράδων, είναι να έχει προκληθεί τέτοια δραματική υποβάθμιση στις θάλασσές μας, όση δεν προκλήθηκε μέσα σε χιλιάδες χρόνια. Δεν έχουμε άλλα περιθώρια να συνεχίσουμε να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα με τεχνοκρατικούς και γραφειοκρατικούς όρους» ανέφερε η κ. Μήλιου.
Για να επανέλθουμε σε επίπεδα που κάνουν δυνατή την αναπαραγωγή των ειδών, σε συγκεκριμένες περιοχές της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Γαλλίας, η αλίευση του γαύρου πρέπει να περιοριστεί κατά 52%, του μπακαλιάρου έως και 90%, του ψαριού προσφυγάκι 89%, του μπαρμπουνιού 76%, της κόκκινης γαρίδας 49% και της σαρδέλας 57%. Δυστυχώς δεν υπάρχουν στοιχεία για τις ελληνικές θάλασσες, καθώς το υπουργείο δεν έχει υποβάλλει αλιευτικά δεδομένα στην Ε.Ε. (όπως οφείλει) εδώ και οκτώ χρόνια. Δεν πρόκειται όμως απλά για μια απαράδεκτη παράλειψη κατάθεσης στοιχείων. Κάθε φορά που επιχειρείται η εφαρμογή μέτρων στην Ελλάδα, αυτά αναιρούνται λόγω έλλειψης... στοιχείων.

από τήν Έντυπη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ