Ρόδος. Τό κάστρο καί τά τείχη. Μόλις διακρίνονται στό λιμάνι οι ανεμόμμυλοι... |
Σέ μάς, πρέπει νά ψάξεις γιά νά βρείς κανα-δυό, από τά κεντρικά μαγαζιά, πού δέν έχουν τέτοιο ..."γιουσουρουμιτζή"!..
Λέτε νά βλέπουν, οι Ροδίτες, μακρύτερα; Μήπως υπάρχει διαφορά πολιτισμού; Έχουν, σέ κάποιο βαθμό, πιό προηγμένο επαγγελματισμό; Ξέρουν κάτι πού, εμάς, μάς διαφεύγει; Γιατί ανησυχούν -τόσο- επιτέλους;
Βλέπεις, εκεί υπάρχει καί σωματείο. Δέν τό 'χει φάει η μαρμάγκα...
Διαβάστε, παρακάτω στήν επόμενη ανάρτηση, τό Δελτίο Τύπου πού μού έστειλε τό "ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΣΤΙΑΤΟΡΩΝ ΡΟΔΟΥ" καί θαυμάστε.
Η σύγκριση μέ τά εδώ -καί νά θές νά τήν αποφύγεις- γίνεται αναγκαστικά...
Κάποιος, κάπου, είπε ότι -κατά τά φαινόμενα- "οδεύουμε ομαλώς πρός ανωμαλία"!
Τί νά πείς;...
...τό πασιφανές;...
...ότι ή πραγματικότητα, ήδη, έχει αρχίσει καί μάς "κράζει";
Tό "σίγουρο" είναι ότι, ενώ γίνονται μύρια όσα...
...εμάς, πάλι, μάς διακρίνει -εδώ καί κάμποσα χρόνια- μία...
..."λεπτού γούστου" αξιοσημείωτη μακαριότητα...
...μέχρις μεροληψίας κατά τού εαυτού μας...
-----
Άς μή βρεθεί ο ποιητής πού θά γράψει καί γιά μάς :
"...Επάνω, στα τείχη, άρχισεν ήδη ο θρήνος..."*
Kάντε κάτι.
Τώρα.
Δημήτρης Ν. Αγγελετάκης
*Κωνσταντίνου Καβάφη : "Τρώες"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.