Οι καλές ειδήσεις κι εμείς... 
Ε, αφού έχουμε καλές ειδήσεις, και
αυτό το λέει ο πρωθυπουργός της χώρας, προς τι ο φόβος, η ανασφάλεια, ο
τρόμος που έχουν καταλάβει την ελληνική κοινωνία;
Αφού η...
οικονομία από τις 24 Μαΐου και κείθε θα ανακάμψει, θα επανέλθει και το χαμόγελο στα χείλη μας, θα επαναποκτήσουμε τη χαμένη μας αυτοπεποίθηση και αξιοπρέπεια, θα κερδίσουμε την εμπιστοσύνη των επενδυτών· καμπάνες χτυπάνε δαιμονικά και χαρμόσυνα στη χώρα. Ιδού η ευτυχία έρχεται. Σε λίγες μόνο μέρες, ούτε καν σε δύο εβδομάδες από σήμερα.
Οτιδήποτε μπορεί να ξεφύγει από το έρκος οδόντων οποιουδήποτε· δεν έχουν σημασία ούτε τα έπεα ούτε τα αξιώματα. Υπάρχουμε ανέμελα, πεζοπορώντας ή ποντοπορώντας, ίσως και άδοντας.
Πάντως πολλοί σχεδόν πανηγύριζαν. Δεν κρύβεται η αγάπη για την εξουσία ούτε η προσπάθεια να μείνουν σ’ αυτήν· πλήθος τα τεχνάσματα και οι ρητορείες που σκοπεύουν να πείσουν ότι η ελληνική κυβέρνηση κατήγαγε νίκη περιφανή.
Καμιά στενοχώρια για την κυριαρχία που έχει χαθεί, για την περιφρόνηση των δανειστών προς την κυβέρνηση και την ελληνική Βουλή (πρόκειται στην ουσία για ακύρωσή της, αφού δεν ενδιαφέρει τους δανειστές τι ψηφίζουν τα μέλη της).
Υπάρχουν πολλές έννοιες να καταγράψουν τούτο το φαινόμενο, αναμοχλεύουν όμως πάθη, οπότε καλύτερα να αποφευχθούν.
Τέτοια επικοινωνιακά τρικ αληθοφάνειας είναι άξια να αναλυθούν εντούτοις -κάτι σαν μαθήματα πολιτικής στρεψοδικίας. Ο πρωθυπουργός έχει εμφανίσει υψηλές επιδόσεις σε τούτο το τεχνούργημα -διότι είναι τέχνη να αντιστρέφεις την αλήθεια και να πείθεις, γερό σόφισμα (και από κάτω οι άλλοι να χειροκροτάνε). Σπουδαία μαθήματα, με ψυχραιμία και λογική, παρακαλώ, παραδιδόμενα.
Εγραφε κάποτε ο Οργουελ ότι «μια ιεραρχική κοινωνία δεν μπορεί να σταθεί παρά μόνο βασισμένη στη φτώχεια και την άγνοια». Και να που φωσφορίζουν τόσο η ένδεια όσο και η αδαημοσύνη. Μια χαρά τα κατάφεραν. Κι έτσι η δύναμη παραμένει στα χέρια μιας μικρής προνομιούχας τάξης. Τα ίδια Παντελάκη μου και λοιπά.
Ουδένα ενοχλεί η χυδαία υλοφροσύνη των εταίρων, η τεχνοκρατική τους σκληρότητα, δεν φαίνεται όμως και κανένας να δυσφορεί με την (παραιτημένη;) βούληση της κυβέρνησης, που πια δεν διεκδικεί ούτε ένα ποτήρι νερό για τους διψασμένους.
Δεν μπορώ πλέον να καταλάβω εκείνον τον Ρουμάνο που έλεγε ότι «παρότι βρισκόμαστε όλοι στον πάτο μιας κόλασης, κάθε στιγμή μας είναι κι ένα θαύμα» (Εμίλ Σιοράν).
Ζαρωμένος κόσμος, άγλωσσος, άτολμος· βλέπει το ψεύδος και την υποκρισία αλλά πέρα βρέχει· εδώ όχι μόνο δεν βρέχει αλλά έχουμε και ξαστεριά, καλοκαιρία, τι να λέμε τώρα.
Εθιστήκαμε στο να χειροκροτούμε και να επικροτούμε το ασήμαντο, αυτό καταφέραμε ως αριστεροί πολίτες, φανατισμένοι και μη φανατισμένοι. (Πολίτες;) Κάποτε μπορούσαμε να ειρωνευτούμε, τώρα έχει χαθεί κάθε διάθεση. Τα ’χει αυτά το γάντζωμα στις καρέκλες της εξουσίας, τι να κάνουμε...
Γιώργος Σταματόπουλος
οικονομία από τις 24 Μαΐου και κείθε θα ανακάμψει, θα επανέλθει και το χαμόγελο στα χείλη μας, θα επαναποκτήσουμε τη χαμένη μας αυτοπεποίθηση και αξιοπρέπεια, θα κερδίσουμε την εμπιστοσύνη των επενδυτών· καμπάνες χτυπάνε δαιμονικά και χαρμόσυνα στη χώρα. Ιδού η ευτυχία έρχεται. Σε λίγες μόνο μέρες, ούτε καν σε δύο εβδομάδες από σήμερα.
Οτιδήποτε μπορεί να ξεφύγει από το έρκος οδόντων οποιουδήποτε· δεν έχουν σημασία ούτε τα έπεα ούτε τα αξιώματα. Υπάρχουμε ανέμελα, πεζοπορώντας ή ποντοπορώντας, ίσως και άδοντας.
Πάντως πολλοί σχεδόν πανηγύριζαν. Δεν κρύβεται η αγάπη για την εξουσία ούτε η προσπάθεια να μείνουν σ’ αυτήν· πλήθος τα τεχνάσματα και οι ρητορείες που σκοπεύουν να πείσουν ότι η ελληνική κυβέρνηση κατήγαγε νίκη περιφανή.
Καμιά στενοχώρια για την κυριαρχία που έχει χαθεί, για την περιφρόνηση των δανειστών προς την κυβέρνηση και την ελληνική Βουλή (πρόκειται στην ουσία για ακύρωσή της, αφού δεν ενδιαφέρει τους δανειστές τι ψηφίζουν τα μέλη της).
Υπάρχουν πολλές έννοιες να καταγράψουν τούτο το φαινόμενο, αναμοχλεύουν όμως πάθη, οπότε καλύτερα να αποφευχθούν.
Τέτοια επικοινωνιακά τρικ αληθοφάνειας είναι άξια να αναλυθούν εντούτοις -κάτι σαν μαθήματα πολιτικής στρεψοδικίας. Ο πρωθυπουργός έχει εμφανίσει υψηλές επιδόσεις σε τούτο το τεχνούργημα -διότι είναι τέχνη να αντιστρέφεις την αλήθεια και να πείθεις, γερό σόφισμα (και από κάτω οι άλλοι να χειροκροτάνε). Σπουδαία μαθήματα, με ψυχραιμία και λογική, παρακαλώ, παραδιδόμενα.
Εγραφε κάποτε ο Οργουελ ότι «μια ιεραρχική κοινωνία δεν μπορεί να σταθεί παρά μόνο βασισμένη στη φτώχεια και την άγνοια». Και να που φωσφορίζουν τόσο η ένδεια όσο και η αδαημοσύνη. Μια χαρά τα κατάφεραν. Κι έτσι η δύναμη παραμένει στα χέρια μιας μικρής προνομιούχας τάξης. Τα ίδια Παντελάκη μου και λοιπά.
Ουδένα ενοχλεί η χυδαία υλοφροσύνη των εταίρων, η τεχνοκρατική τους σκληρότητα, δεν φαίνεται όμως και κανένας να δυσφορεί με την (παραιτημένη;) βούληση της κυβέρνησης, που πια δεν διεκδικεί ούτε ένα ποτήρι νερό για τους διψασμένους.
Δεν μπορώ πλέον να καταλάβω εκείνον τον Ρουμάνο που έλεγε ότι «παρότι βρισκόμαστε όλοι στον πάτο μιας κόλασης, κάθε στιγμή μας είναι κι ένα θαύμα» (Εμίλ Σιοράν).
Ζαρωμένος κόσμος, άγλωσσος, άτολμος· βλέπει το ψεύδος και την υποκρισία αλλά πέρα βρέχει· εδώ όχι μόνο δεν βρέχει αλλά έχουμε και ξαστεριά, καλοκαιρία, τι να λέμε τώρα.
Εθιστήκαμε στο να χειροκροτούμε και να επικροτούμε το ασήμαντο, αυτό καταφέραμε ως αριστεροί πολίτες, φανατισμένοι και μη φανατισμένοι. (Πολίτες;) Κάποτε μπορούσαμε να ειρωνευτούμε, τώρα έχει χαθεί κάθε διάθεση. Τα ’χει αυτά το γάντζωμα στις καρέκλες της εξουσίας, τι να κάνουμε...
Γιώργος Σταματόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.