Κρίσιμη καμπή...

Η δολοφονία της βουλευτίνας των Εργατικών Τζο Κοξ λίγες μέρες πριν από το κρίσιμο δημοψήφισμα για το Brexit, ανεξάρτητα από το αν ο δράστης αποδειχθεί τελικά τρελός, φασίστας ή και τα δύο, έχει κάνει ακόμη πιο δραματική την πορεία της Βρετανίας προς την ημέρα - ορόσημο της 23ης Ιουνίου.

Μέχρις ώρας, είναι...
αδύνατον να προβλέψει κανείς εάν το φονικό θα συσπειρώσει την κοινωνία της Γηραιάς Αλβιόνας ή θα τη διχάσει ακόμη περισσότερο. Το βέβαιο είναι πάντως ότι θα παίξει ρόλο στο αποτέλεσμα της κάλπης.

Μια κάλπη, που, όπως στήθηκε, βρέθηκε να πατάει σε δύο βάσεις. Πατάει στην προϋπάρχουσα και συνεχώς αυξανόμενη δυσφορία πολλών Βρετανών πολιτών για τις υπαγορεύσεις -πραγματικές ή φαντασιακές- των Βρυξελλών, τις οποίες, όπως και πολλοί άλλοι Ευρωπαίοι, αντιλαμβάνονται ως μια γραφειοκρατία που περίπου δεν λογοδοτεί σε κανέναν. Και πατάει στο κλίμα μίσους που συστηματικά καλλιέργησε ένα μέρος του βρετανικού πολιτικού συστήματος -και όχι μόνο η Ακροδεξιά-, ψαρεύοντας στα θολά νερά του ρατσισμού, αλλά και του φόβου μπροστά στην παγκοσμιοποίηση.

Αυτή η δεύτερη βάση ποτίστηκε προχτές από το αίμα της Κόξ και μένει να φανεί εάν θα λυγίσει ή θα αντέξει. Πάντως, ο σύζυγος της δολοφονημένης ελπίζει "να αγωνιστούν όλοι κατά του μίσους. Το μίσος δεν έχει φυλή ή θρησκεία. Είναι δηλητήριο".

Αυτό το σοκ πρέπει να το επεξεργαστεί η βρετανική κοινωνία. Η υπόλοιπη Ευρώπη απλά παρακολουθεί ακόμη πιο "μαγκωμένη" τις εξελίξεις στο Ηνωμένο Βασίλειο, ελπίζοντας ενδόμυχα ότι οι Βρετανοί θα μείνουν. Για λόγους που ελάχιστη σχέση έχουν με την... αγάπη, αλλά επειδή όλοι φοβούνται τις δραματικές καμπές, τα ορόσημα σε μια Ευρώπη που με τα χίλια ζόρια διαχειρίζεται τις πολλαπλές κρίσεις της. Όσα Plan B κι αν κρύβονται στα συρτάρια των Βρυξελλών, της Φρανκφούρτης, του Βερολίνου ή του Παρισιού, κανένα δεν είναι βέβαιο ότι μπορεί να αντιμετωπίσει τις άδηλες πολιτικές και οικονομικές επιπτώσεις από ένα Brexit. Ήδη η οικονομική και η προσφυγική κρίση έχουν διαταράξει βαθιά την ισορροπία εντός της Ε.Ε., με τη Γερμανία να έχει γίνει το κόκκινο πανί τόσο για τον Νότο -στην πρώτη- όσο και για την Ανατολή - στη δεύτερη. Και χρειάζεται μια ειλικρινής τιτάνια προσπάθεια, πρωτίστως από μέρους των ιδρυτικών μελών της ΕΟΚ, αλλά και από τα υπόλοιπα κράτη - μέλη, ώστε να ανακτήσουν αυτή την ισορροπία, ειδικά εάν δεχτεί και τον βαρύ κλονισμό ενός Brexit. Ισορροπία -θυμάστε το ποδήλατο;- σημαίνει να κινηθεί προς τα εμπρός. Προς μια Ευρώπη που θα θυμηθεί ότι στήθηκε για διασφαλίζει στους πολίτες της ειρήνη, ευημερία και σύγκλιση...

avgi.gr