¨Ενας νέος εφιάλτης : "Ρηγμάτωση της χωματερής"...!

Οι πόλεμοι θα κερδίζονται με τα σκουπίδια...

Η Αθήνα έζησε πάλι εκείνες τις περιόδους που νιώθουμε με δυο αισθήσεις μας – όραση, όσφρηση– την ανεκτίμητη αξία των εργατών καθαριότητας. Αυτή τη φορά, βέβαια, η παράδοση της πρωτεύουσας στα σκουπίδια και στις μυρωδιές τους δεν οφειλόταν σε εργατικές κινητοποιήσεις, όπως συνήθως. Η αιτία μάς έγινε γνωστή με έναν όρο που δεν έχει ξανακουστεί, τουλάχιστον ευρέως: ρηγμάτωση της χωματερής. 

Δεν ξέρουμε τι ακριβώς έγινε αλλά είδαμε... συνέχεια

...το αποτέλεσμα. Ήταν  οι σωροί στους δρόμους, έξω από τις πόρτες μας, κάτω από τα παράθυρά μας. Πριν από έναν-δυο μήνες η Θεσσαλονίκη είχε παραλύσει από την έλλειψη νερού. Τώρα η Αθήνα έφτασε στα όρια της παράλυσης από τη μυρωδιά και τη θέα των σκουπιδιών που σάπιζαν από τα νερά των καλοκαιρινών βροχών και έβραζαν από τον ήλιο του Ιουνίου.

Και ενώ η ζημιά αποκαθίσταται και η αποκομιδή των απορριμμάτων άρχισε, ο κίνδυνος είναι μπροστά και δείχνει θηριώδης. Άκουσα στο ειδησεογραφικό δίωρο του Real έναν άνθρωπο που γνωρίζει από μέσα το πρόβλημα (συγγνώμη, μου διέφυγε το όνομα και η ακριβής ιδιότητά του) να λέει ότι ο χώρος έχει κορεσθεί και η χωρητικότητα του ΧΥΤΑ θα εξαντληθεί τελείως σε έναν χρόνο! 
Με άλλα λόγια, δηλαδή, η παρέλαση των σκουπιδιών αυτές τις μέρες στους δρόμους της Αττικής ήταν σκηνές από τον εφιάλτη που έρχεται. Αναπόφευκτος αν πιστέψουμε –και γιατί να μην πιστέψουμε;– τον ειδικό που είπε και κάτι ακόμα εφιαλτικό: ότι τα σκουπίδια τρέχουν πιο γρήγορα από το έργο. Ότι δηλαδή γίνονται εκβραχισμοί για να δημιουργηθούν νέοι χώροι εναπόθεσης, αλλά τα απορρίμματα καταφθάνουν στη χωματερή με μεγαλύτερη ταχύτητα από την πρόοδο των εργασιών.

Γιατί, παρά την κρίση, είμαστε πολύ εύφοροι στη δημιουργία σκουπιδιών. Γεμίζουμε με δυναμικούς ρυθμούς σακούλες, κάδους, απορριμματοφόρα, χωματερές –γεμίζουμε και τις ζωές μας!

Γιατί δεν ανακυκλώνουμε επαρκώς και σωστά

Γιατί καταναλώνουμε περισσότερο από τις δυνάμεις μας.

Γιατί αντίθετα με τους γονείς μας και τους παππούδες μας αναγκαζόμαστε να αγοράζουμε τα πάντα σε συσκευασίες, ενώ εκείνοι  έζησαν την εποχή του χύμα και της σέσουλας. 

Χύμα κρασί, όσπρια, πελτέ, γάλα, λάδι, βούτυρο -ακόμα και χύμα πετρέλαιο. Οι ίδιοι βίωσαν και τον καιρό που τα απορριμματοφόρα περνούσαν από τις γειτονιές μέρα παρά μέρα και τα σκουπίδια των νοικοκυριών μαζεύονταν (για τρεις μέρες) σε έναν οικογενειακό γκαζοτενεκέ.

Η πρόοδος έφερε το σκουπίδι. Και αυτό μας πλημμυρίζει στις κρίσεις της καθαριότητας, άλλοτε με τις απεργίες, τώρα με τις ρηγματώσεις. 

Κατακλύζονται οι κάδοι, τα πεζοδρόμια –φτάνουν οι σωροί ώς τα μπαλκόνια, κατρακυλούν σκισμένες σακούλες στην άσφαλτο, ποτίζονται τα δέντρα από σκουπιδοζουμιά και από σκουπιδισάλτσες, κατακυριεύονται οι πόλεις.

Με βασανίζει μια (παρ)αίσθηση ότι δεν είναι μακριά η μέρα που οι πόλεμοι θα κερδίζονται με τα σκουπίδια. Οι στρατοί θα αποκλείουν με άρματα τις χωματερές και τέλος... Ήττα χωρίς να πέσει μια σφαίρα.

harddog-sport.blogspot.com