Πέθανε ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι
Έφυγε από την ζωή ο διάσημος Ιταλός σκηνοθέτης και διανοούμενος
Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, δημιουργός ορισμένων από τις σημαντικότερες
ταινίες των τελευταίων δεκαετιών.
Οι ταινίες του σημάδεψαν την εποχή του, είχε έντονη ευαισθησία για τα
κοινωνικά προβλήματα και ενδιαφέρον για την πολιτική και κοινωνική
πραγματικότητα,
ήταν από τους πιο ένθερμους και ειλικρινείς υποστηρικτές των Ελλήνων, που βρήκαν καταφύγιο στην Ιταλία αντιστεκόμενοι στην Ελληνική Δικτατορία.
Ταινίες του όπως Ο Κονφορμίστας (1970), Το τελευταίο τανγκό στο Παρίσι (1972), 1900 (1976), Ο Τελευταίος Αυτοκράτορας (1977), Τσάι στη Σαχάρα (1990) κ.α. καταγράφονται στο πάνθεον του κινηματογράφου ως ταινίες που καθόρισαν την εξέλιξη του.
Υπήρξε Μαρξιστής και μέλος του Κουμμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας για ένα διάστημα, είχε τιμηθεί με τον Χρυσό Φοίνικα των Καννών το 2011 και με Όσκαρ σκηνοθεσίας για την ταινία του Ο Τελευταίος Αυτοκράτορας.
"Ο τελευταίος Αυτοκράτορας" του 1987 κέρδισε 9 Βραβεία Όσκαρ,
συμπεριλαμβανομένων αυτών της Καλύτερης Ταινίας και της Σκηνοθεσίας.
Εργογραφία:
1964: Πριν την επανάσταση
1970: Η στρατηγική της αράχνης
1970: Ο Κομφορμίστας
1972: Το τελευταίο τανγκό στο Παρίσι
1976: 1900
1987: Ο τελευταίος αυτοκράτορας
1993: Ο μικρός Βούδας
2003: Οι ονειροπόλοι
2012: Εγώ και εσύ
agitatoras.blogspot.com
ήταν από τους πιο ένθερμους και ειλικρινείς υποστηρικτές των Ελλήνων, που βρήκαν καταφύγιο στην Ιταλία αντιστεκόμενοι στην Ελληνική Δικτατορία.
Ταινίες του όπως Ο Κονφορμίστας (1970), Το τελευταίο τανγκό στο Παρίσι (1972), 1900 (1976), Ο Τελευταίος Αυτοκράτορας (1977), Τσάι στη Σαχάρα (1990) κ.α. καταγράφονται στο πάνθεον του κινηματογράφου ως ταινίες που καθόρισαν την εξέλιξη του.
Υπήρξε Μαρξιστής και μέλος του Κουμμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας για ένα διάστημα, είχε τιμηθεί με τον Χρυσό Φοίνικα των Καννών το 2011 και με Όσκαρ σκηνοθεσίας για την ταινία του Ο Τελευταίος Αυτοκράτορας.
Πιστεύω ότι μετά από κάθε ταινία υπάρχει ένα είδος τέλους, σχεδόν ένα είδος θανάτου, και μετά η επόμενη ταινία είναι μια ανάσταση. Λέω ότι πρόκειται για ένα είδος θανάτου με την έννοια ότι όταν δεν γυρίζω ταινίες αισθάνομαι να ανήκω στον κόσμο των φυτών μάλλον παρά στον κόσμο των ανθρώπων. Τα δύο στοιχεία που κατά τη γνώμη μου είναι τα πιο ποιητικά, συγκινητικά, ουσιαστικά για τον κινηματογράφο, είναι ο χρόνος και το φως. Κάθε ταινία έχει τη δική της ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Ο θεατής θυμάται πάντα την ατμόσφαιρα"
Μπερνάντο Μπερτολούτσι
1964: Πριν την επανάσταση
1970: Η στρατηγική της αράχνης
1970: Ο Κομφορμίστας
1972: Το τελευταίο τανγκό στο Παρίσι
1976: 1900
1987: Ο τελευταίος αυτοκράτορας
1993: Ο μικρός Βούδας
2003: Οι ονειροπόλοι
2012: Εγώ και εσύ
agitatoras.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.