"Τα φτερά των πουλιών οιωνοσκόποι αγωνίας..."

Το πέταγμα των πουλιών το καλοκαίρι 

Το καλοκαίρι το πέταγμα των πουλιών δροσίζει την αύρα του ονείρου. Το πέταγμα των πουλιών είναι βλέμμα βαθιάς ψυχής στον διαβατάρικο καιρό. Βαθαίνει στη σάρκα των γεγονότων, κυκλοφορεί στο αθέατο αίμα των επερχόμενων εξελίξεων, μεταγγίζει σεισμικές δονήσεις του συμπαντικού είναι.

Το πέταγμα των χελιδονιών φτιάχνει πορτρέτα καλοσύνης στην πνοή της αλισάχνης. Τα φτερά τους ψαλιδίζουν την κακία στον αγέρα του ήθους. Το πέταγμα της πέρδικας, μουσικός οργασμός στην μπάντα της ρεματιάς. Ανασηκώνει την ορχήστρα ενός ερωτικού ωδείου στα κρυσταλλένια νερά της πρωινής σιωπής. Αναστενάζουν τα κλαριά στου έρωτα τον πόθο.

Τα φτερά του γερακιού...
 
...εισβάλλουν στον ολοκληρωτισμό της οθόνης, σπάνε το δίχτυ της πνευματικής αιχμαλωσίας. Ανοίγουν την πόρτα στην αστραπή της ελεύθερης σκέψης. Ζυγίζουν τον νου στο μέτρο του απροσδόκητου, να προσδοκά το πέραν του χρήσιμου, καλλιεργούν το ασύλληπτο των κρυφών συλλαβών, την εξέγερση των λέξεων του φωτός. Ζύγια ακοίμητα στο σήμαντρο του ήλιου.

Το πέταγμα του κόρακα συλλαβίζει στοχαστικά τη γραφή της μοίρας. Αργά, αρχοντικά, διασχίζει τον αέρα, διαπλέει διάσελα εννοιών με τα κατάμαυρα φτερά του μάντεις των εξελίξεων. Μελαχρινοί Κάλχαντες και Τειρεσίες των αιθέρων.

Τα φτερά του αηδονιού από βατομουριά σε βατομουριά μικρές χορδές της λύπης πριν το εξαίσιο κελάηδημα. Μανουάλια γλυκιάς σιγής στον εσπερινό του δειλινού. Η τρυγόνα χαμοπετά στο απολιθωμένο δάσος του Καβο-Μαλιά. Διαβάζει την πετρωμένη σκέψη της φύσης στα μνήματα του χρόνου, αφουγκράζεται μακρινούς ήχους ξεχασμένων εποχών που έλιωσαν τα μάτια τους στη λάβα. Στην άκρη της ακτής δίπλα στο ακρογιάλι τα φτερά της συλλέγουν τον σιωπηλό θρήνο των ψαριών. Δακρύζει στον επιτάφιο της κλιματικής αλλαγής. Το πέταγμά της ραγισμένο δισκοπότηρο στον ναό του γαλάζιου.

Αλητεύει η τουρλίδα με δύο τσιγγάνικα φτερά στα βαλτοτόπια της λιμνοθάλασσας. Τρελή και αλλοπαρμένη πλημμυρίδα μεθυσμένων ονείρων, φτεροκοπά λοξά, στροβιλίζεται ατίθαση μπαλαρίνα του ανέμου, στραβώνει με νάζια τα τουφέκια των κυνηγών. Πυροβολεί με τα φτερά την απαισιοδοξία. Τα φτερά της κουκουβάγιας το βελούδο της νύχτας θωπεύουν.

Ψιθυρίζει με τα μάτια της στο αυτί της σοφίας. «Αργοπλεύστης» γλάρος κωπηλατεί με τα φτερά του στην τριήρη της αλήθειας. Σκουντάει ο κορυδαλλός τον ώμο της αυγής με δύο φτερά ευτυχίας. Παίρνει φωτιά ο ίλιγγος στα μάνταλα του ύπνου. Τα φτερά των πουλιών οιωνοσκόποι αγωνίας.

 27.08.2019

Παναγιώτης Γεωργουδής