Έ, ρέ νάχαμε ένα σπίτι στό δάσος! (Έχει δάσος στή Μύκονο...;)

Ένα πανέμορφο κουκλίστικο σπίτι, σέ κάποιο δάσος, μέ "παραδοσιακή" ομορφιά...
...πού μάς λείπει πολύ, αλλά...

...δέν μπορεί νά είναι όλα δικά μας...
Έχουμε άλλα -ακόμη πιό ωραία- σπίτια, εμείς...!
Μόλις καταφέρουμε νά τά εξαφανίσουμε καθ' ολοκληρίαν...
-όχι τόσο αυτά όσο τήν ομορφιά τους-
(όπου νάναι, δηλ.)
...θά έχουμε τή δυνατότητα νά δούμε καλύτερα...
...καί "τό δάσος καί τό δέντρο"...
*
Τό σπίτι, σέ μιά τέτοια συγκυρία, θά είναι -μάλλον- κάτι αδιάφορο...
...κάτι αχρείαστο.
*
Αφού, λοιπόν, θά έχει φτάσει η ώρα... 
(η ακριβής έκφραση είναι : τό πλήρωμα τού χρόνου)
...θά είναι ΤΟΤΕ -τό δίχως άλλο- η εποχή πού θά μπορέσουμε... 
(επιτέλους!)
...νά επιστρέψουμε στή φύση...
...νά ξανανεβούμε πάνω στά δέντρα...
Πειθαρχημένοι, τώρα, χωρίς αλαλαγμούς...
...ίσως μέ κάποια θλίψη πού βγήκαμε απ' τό συνήθειο.

Δ.Ν.Α.

Υ.Γ. : Στά μέρη μας, τό καλοκαίρι είναι "ζούγκλα"! 
Καί χειμώνα-καλοκαίρι τό νησί : "Ζούγκλα τής μπετονιέρας" 
Έ, τό "δάσος", ως έννοια, εμπεριέχεται...