η αίσθηση τού γελοίου Νο2

(έργο σέ τρείς πράξεις γιά δύο πρόσωπα) σκίτσο τού Στάθη

  

   Στήν πολιτική-καί στή ζωή γενικότερα-δέν παρουσιάζονται απανωτές ευκαιρίες.Τίς λίγες πού "εμφανίζονται" πρέπει νά τίς "αρπάζεις απ΄τά μαλλιά". Γιατί είναι απίθανο νά "κερδίσεις"  δυό συνεχόμενες φορές τόν πρώτο αριθμό τού λαχείου. Ο Θανάσης ευτύχησε νά έχει μιά "τέτοια ευκαιρία" μέ τήν "παραίτηση(!) Βερώνη.                                                                     Γιά νά σταθείς στό τιμόνι ενός Δήμου μέ τίς "αυξημένες"απαιτήσεις τής Μυκόνου, πέρα από άλλες ικανότητες, πρέπει νά έχεις τό "ταλέντο" επιλογής συμβούλων καί συνεργατών επειδή "τό παραγόμενο έργο" αφορά καί κρίνεται, συνεχώς, απ΄τόν κόσμο, ο οποίος μπορεί νά μήν καταλαβαίνει από "υψηλή πολιτική", έχει όμως αναπτυγμένη-στό έπακρο- τήν αίσθηση τού χιούμορ (κατά συνέπεια ΚΑΙ τήν αίσθηση τού γελοίου). Εάν σού λείπει αυτή η αίσθηση τότε, μοιραία, "τραβάς γιά τού κακού τή σκάλα" γιατί, μαθηματικά, θά διαλέξεις τά"λάθος πρόσωπα". Αυτό,ακριβώς, είναι τό κομβικό σημείο τής υποθέσεως πού άρχισε πρίν κάμποσα χρόνια καί θά μάς ταλαιπωρήσει γιά μερικά ακόμη...