Ο γενναίος του Βορρά

---

(χθές 19/1/2014) Παραπολιτική

Ο Γιάννης Μπουτάρης ανήκει σε εκείνη την πολύ μικρή κατηγορία των ανθρώπων που μπορούν να ισχυριστούν ότι μέσα στην κρίση κατάφερε να κερδίσει τις περισσότερες μάχες που έδωσε κατά κάθε μορφής συντήρησης.

Το 2010 υποσχέθηκε να απαλλάξει τη Θεσσαλονίκη από το αμαρτωλό τρίγωνο που τότε συγκροτούσαν οι Παπαγεωργόπουλος, Ψωμιάδης και Άνθιμος. Σήμερα, ο Παπαγεωργόπουλος είναι στη φυλακή, ο Ψωμιάδης τη γλίτωσε στο τσακ και ο Άνθιμος συνεργάζεται πια μαζί του άψογα, κάτι που μάλλον κανείς δεν περίμενε.

Όλα αυτά είναι λίγο-πολύ γνωστά και ίσως και κάπως...χιλιοτραγουδισμένα. Μόνο που ο Γιάννης Μπουτάρης προκαλεί συνεχώς νέες αφορμές ανανέωσης του απεριόριστου θαυμασμού μας προς το πρόσωπο του.

Με τις εκλογές να πλησιάζουν κι έχοντας ήδη εξοργίσει με κάθε τρόπο τη μαύρη συντήρηση της πόλης, θα περίμενε κανείς ότι ο δήμαρχος της Θεσσαλονίκης θα επιχειρούσε να εμφανιστεί κάπως πιο ήπιος, πόσο μάλλον όταν προς το παρόν απέναντι του έχει και τον ΣΥΡΙΖΑ -ο οποίος αν επιμείνει στην άρνηση του να τον στηρίξει, μάλλον θα διακωμωδήσει τον όρο «ριζοσπαστική Αριστερά» αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση.

Τι έκανε πριν από μερικές μέρες ο Μπουτάρης; Σε μια πόλη που παράγεται τουλάχιστον μια νέα εθνικιστική θεωρία συνωμοσίας την ημέρα, ο Μπουτάρης αποθέωσε τον George Soros και αξιοποίησε την ευκαιρία για να επιτεθεί με πάθος στην ελληνική οικονομική ελίτ η οποία σφυρίζει αδιάφορα στις νέες ανάγκες που προέκυψαν στην ελληνική κοινωνία μετά την κρίση.

Τι ακολούθησε; Με μια απλή αναζήτηση στο Google θα διαπιστώσετε ότι δεκάδες blogs που ισορροπούν επικίνδυνα μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και Χρυσής Αυγής καθυβρίζουν τον δήμαρχο της Θεσσαλονίκης και τον παρουσιάζουν περίπου ως...πλασιέ του Soros ο οποίος φυσικά εμφανίζεται ως επίδοξος κατακτητής της χώρας.

Με αυτά και με αυτά, ο Γιάννης Μπουτάρης δείχνει τον δρόμο για οποιονδήποτε θέλει να βγει μπροστά και να εκφράσει κάτι διαφορετικά και γνήσια επαναστατικό. Δεν λογαριάζει το πολιτικό κόστος, δεν ξοδεύει όλο το χρόνου αναζητώντας κάτι που να λειτουργεί μόνο στη θεωρία και κυρίως αξιολογεί ανθρώπους και πολιτικές με βάση την αποτελεσματικότητα τους.

Ένας από τους πιο σπουδαίους πολιτικούς του καιρούς μας μοιάζει να τα καταφέρνει κυρίως γιατί είναι από τους τελευταίους «κανονικούς» ανθρώπους στην Πολιτική.