Ο ειρμός του ποταμού διεκόπη. Η συνοχή όμως του τοπίου είταν τόση που και ο ποταμός κυλούσε υπογραμμίζει ο Ανδρέας Εμπειρίκος σ” ένα σουρεαλιστικό ξέσπασμα που κινητοποιεί τη φαντασία, τα μάτια της οποίας διακρίνουν τα τεκταινόμενα στην ακροποταμιά, όπου, σύμφωνα με την παμπάλαια κινεζική ρήση κατευθύνεται ένα παπάκι με ονοματεπώνυμο. Το λένε Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη Θεοδωράκη, για να παραφράσουμε και ολίγον από Νιόνιο. Το ’χουν τα ποτάμια να συγκεντρώνουν τη σπάνια πανίδα και χλωρίδα εκτεταμένων περιοχών και πρωτίστως τα παραδείσια, καλλικέλαδα πτηνά.
Χθες γράφαμε ότι το πόπολο παραμυθιάζεται εθελοβούλως, παίρνοντας συλλήβδην τα βατράχια για αρχοντόπουλα. Γνωρίζουν καλά τα χούγια του όχλου, αφού τα ίδια τα καλλιεργούν επί δεκαετίες, τα πολιτικά τζάκια. Πρόκειται για παλιούς, γωνιακούς εμπορικούς οίκους, χτισμένους με άφθονο δημόσιο χρήμα, που αλίμονο αν δεν μπορούσαν να εξασφαλίσουν στους γόνους τους μια αβασάνιστη καριέρα στους κρατικούς θώκους. Οι εκλεκτοί κληρονόμοι, όμως, είναι λίγοι. Περισσεύουν θέσεις και για όλους όσοι προέρχονται από φουφούδες και διατίθενται να ασπαστούν τις κατουρημένες ποδιές των ταγών φορώντας προσωπίδα νομοταγών.
Λαοπρόβλητοι κολαούζοι της εξουσίας κατελάμβαναν τα προηγούμενα έτη τα κενά έδρανα παριστάνοντας τους αυτοδημιούργητους, αυτόκλητους σωτήρες. Διαπρεπείς δικηγόροι, γιατροί και διανοούμενοι, πρόεδροι επαγγελματικών συνδικάτων και επιστημονικών φορέων πλαισίωναν τα ψηφοδέλτια ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. κι αν οι ψηφοφόροι δεν τους έστελναν στη Βουλή, οι κομματικοί μηχανισμοί τούς τοποθετούσαν στο χείλος της καρδάρας με το μέλι απ” όπου βουτούσαν πρόθυμα τ’ ακροδάχτυλα, τις φούχτες, τους βραχίονες, τις ωμοπλάτες και στο τέλος εμβάπτιζαν τα άθλια σαρκία τους μέχρις εξαντλήσεως των αποθεμάτων.
Οταν όμως το βρόμικο 1989 οι εκδότες εξαγόρασαν με την αποκάλυψη του σκανδάλου Κοσκωτά την ιδιωτική τηλεόραση ελάχιστοι προεξοφλούσαν ότι η ταχύρυθμη μετατροπή της σε σκουπιδαριό θα ανέτρεπε άρδην τα πατροπαράδοτα ήθη του εκλέγεσθαι. Διότι το φιλοθεάμον κοινό έπεσε με τα μούτρα στη χαβούζα, συγχέοντας την αποφορά της με τα πιο εκλεπτυσμένα γαλλικά αρώματα. Οποιος εμφανιζόταν στην τιβί γινόταν αυτομάτως σημαντικός. Κάτι απίθανα σούργελα απέκτησαν όνομα, κύρος, αναγνωρισιμότητα, οπαδούς. Οι πολιτικάντηδες κατάλαβαν ότι ο δρόμος για την κάλπη περνάει απ” την οθόνη· χαζοκούτια και τα δυο.
Στα χρόνια που ακολούθησαν τα επιτελικά στελέχη των καναλιών έκαναν αρπαχτές εκατομμυρίων βγάζοντας στο γυαλί όσους τους έσταζαν μαλλί κι οι εντιμότατοι βουλευτές βαρούσαν προσοχές με ενθουσιασμό νεοσύλλεκτου μπροστά σε αμφιλεγόμενους και αμόρφωτους τηλεαστέρες. Οι τελευταίοι αντελήφθησαν πρώτοι τη δύναμη του μέσου και άρχισαν σιγά σιγά να στρογγυλοκάθονται στις πολυθρόνες του Κοινοβουλίου. Ακόμα και κόμματα δημιούργησε η οθόνη με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον αχαρακτήριστο Καρατζαφίρερ. Τα αφεντικά των διαύλων πριμοδοτούν ασφαλώς τους υπαλλήλους τους με το αζημίωτο όπως τώρα με τον «σταυρό στον Σταύρο», όστις δυστυχώς παρουσίασε ένα ανερμάτιστο πρόγραμμα, μία απ” τα ίδια με τους προκατόχους του, σαν τα νερά και τα καρεκλοπόδαρα που προοιωνίζονται σήμερα τα μετέωρα.
07/03/14 Μετέωρος meteoros@efsyn.gr
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.