Τι έχετε να πείτε στους φίλους που μας βλέπουν από το σπίτι;

Φίλοι που με βλέπετε από το σπίτι, γεννηθήκατε άνθρωποι, μην πεθάνετε τηλεθεατές.

---

Κυριακή, 29 Ιουνίου, 2014  Παραπολιτική

Ονειρεύτηκα ότι βγήκα στην τηλεόραση, «στις κανάλες». Αφού περίμενα αρκετή ώρα, ήρθε κάποτε και η δική μου σειρά και ο παρουσιαστής κοίταξε την κάμερα και τελετουργικά είπε τις λέξεις: τι έχετε να πείτε στους φίλους που μας βλέπουν από το σπίτι;

Κοίταξα κι εγώ με τη σειρά μου την κάμερα. Δεν είδα τίποτα «φίλους» να με βλέπουν «από το σπίτι». Την κοίταξα ξανά κι αυτή εκεί αγέρωχη. Ένιωθα τα πολύτιμα τηλεοπτικά δευτερόλεπτα να περνούν και τον παρουσιαστή να ανυπομονεί να ακουστεί κάποιος ήχος εκ μέρους μου. Κοίταξα πάλι την κάμερα. Πάλι δεν είδα τίποτα. Αυτή τη φορά μάλιστα υποψιάστηκα ότι με κοιτούσε κι αυτή, προσπαθούσε μάλιστα να δει το μέσα μου για να ξέρει τι να πουλήσει στους φίλους που φέρονταν να μας βλέπουν από το σπίτι.

Έστρεψα το βλέμμα μου στον παρουσιαστή. Έπρεπε κάτι πια να πω. Και είπα τα παρακάτω:

Θέλω να πω στους φίλους που μας βλέπουν από το σπίτι ότι πιθανότατα αυτός που τώρα τους απευθύνεται δεν είμαι εγώ αλλά είμαι εγώ να υποδύομαι τον εαυτό μου. Θέλω να τους πω ότι τώρα που με βλέπουν στην τηλεόραση, δεν είμαι εγώ αλλά αυτός που νομίζουν ότι είμαι ώστε να έχω καταφέρει να μπαίνω στα σπίτια τους μαζί με τον αγαπητό παρουσιαστή της εκπομπής.

Θέλω να τους πω ότι κι εγώ με τη σειρά μου δεν τους βλέπω σαν να είναι οι φίλοι από το σπίτι, δηλαδή σαν να είναι σκεπτόμενοι πολίτες. Τους βλέπω σαν τηλεθεατές, σαν εν δυνάμει καταναλωτές του προϊόντος που υπονοούν τα λόγια μου. Θέλω να τους εντυπωσιάσω ή έστω να μην τους κάνω να με βαρεθούν. Δεν θέλω να είμαι σαν τους άλλους, έστω και αν έχω ακριβώς τους ίδιους στόχους με τους άλλους. Θέλω να φανώ εγώ στα μάτια τους διαφορετικός, έστω κι αν για να γίνει αυτό θα πρέπει πάντα να υπάρχουν και «οι άλλοι».

Θέλω, τέλος, να τους πω ότι η τηλεόραση μπορεί να μικραίνει τις αποστάσεις όταν τους δείχνει ένα εντυπωσιακό τροχαίο στο Πεκίνο αλλά τις έχει μεγαλώσει πολύ όταν με βάζει μακιγιαριασμένο και προπονημένο μπροστά σε μια κάμερα να τους απευθυνθώ, λες και δεν τους συναντώ κάθε μέρα στο ασανσέρ, στον δρόμο κι αλλού.

Φίλοι που με βλέπετε από το σπίτι, γεννηθήκατε άνθρωποι, μην πεθάνετε τηλεθεατές.