Το όνειδος

 Άρθρο τού Γιώργου Βότση

                                                   

«Μπορεί ένα κράτος να πληρώσει την κακοδιαχείριση των οικονομικών του με την ίδια του την υπόσταση;»  
ΜΑΡΙΑ ΚΑΡΑΜΑΝΩΦ, σύμβουλος Επικρατείας

                           ------


Δεν ζητάει μόνο τα ρέστα, ανερυθρίαστα, ο πολλαλώς υπόλογος Γ. Εμίρης, διευθύνων σύμβουλος του δυσώνυμου και ψευδώνυμου ΤΑΙΠΕΔ, το οποίο έχει αναλάβει, κατ' αποκλειστικότητα, το ανόσιο έργο να ξεπουλήσει τον εθνικό μας πλούτο για να εξοφληθούν μέχρι δεκάρας οι πιστωτές μας. Εχει το θράσος να απειλεί κιόλας:
«Εν τέλει -λέει- πρέπει να γίνουμε πιο δυσάρεστοι με όσους θέτουν εμπόδια στην ανάπτυξη των έργων»!

Πού το λέει; Δεν δυσκολεύτηκε, βέβαια, να βρει πρόσφορο βήμα (στο «Βήμα» 20-7-14) για να αντικρούσει, χωρίς και να το κατονομάζει, το Ιδρυμα Μαραγκοπούλου και την ανατριχιαστικά αποκαλυπτική έκδοσή του «ΤΑΙΠΕΔ: όργανο εκποίησης της περιουσίας και κατάργησης της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας» (παρουσιάστηκε στους δημοσιογράφους στις 7-7-14).
Κατά τα ειωθότα του «Συγκροτήματος», ο δημοσιογράφος που παίρνει τη συνέντευξη δείχνει με την πρώτη κιόλας ερώτηση («Γιατί καθυστερούν οι ιδιωτικοποιήσεις;») ότι παρέχει καλές υπηρεσίες και δεν προτίθεται να κακοκαρδίσει τον συνομιλητή του με κριτική και με ανοίκειες ερωτήσεις του τύπου:
Τι είσθε, κύριε; Αξιωματούχος του Δημοσίου ή εγκάθετος των δανειστών; Ως διευθυντικό στέλεχος Α.Ε. ιδιωτικού δικαίου, πάντως, κρατικός λειτουργός δεν είσθε, για να αυτοπροβάλλεσθε σαν προστάτης του δημοσίου συμφέροντος: Πού λογοδοτείτε; Ποιος σας ελέγχει; Από ποιον παίρνετε εντολές; Γιατί λειτουργεί το ΤΑΙΠΕΔ με αδιαφάνεια; Πώς γίνεται στο Δ.Σ. να μετέχουν δύο εκπρόσωποι των δανειστών και οι συζητήσεις, οι αποφάσεις και οι υπέρογκες δαπάνες του να είναι απόρρητες ακόμη και για το Κοινοβούλιο; Γιατί ψευδολογεί ώς και ο τίτλος της εταιρείας σας για δήθεν αξιοποίηση μόνο της «ιδιωτικής περιουσίας» του Δημοσίου, όταν έχετε βγάλει στο σφυρί αεροδρόμια, λιμάνια, εθνικούς δρόμους, επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, τον αιγιαλό, αρχαιολογικούς χώρους και άλλα, εκτός συναλλαγής, κοινόχρηστα αγαθά της δημόσιας κτήσης; Και, επί τέλους, τι φοβάστε και έχετε διασφαλίσει (Από την τρόικα; Την κυβέρνηση; Ειδικά από τον Βενιζέλο, που είναι μανούλα σ' αυτά;) ποινική ασυλία; Οτι παρανομείτε και μόνο που υπάρχετε, αφού ο ιδρυτικός σας νόμος (αδιανόητα αποικιοκρατικός, χωρίς το όμοιό του πουθενά στην Ευρώπη) συγκρούεται κατάφωρα με το Σύνταγμα, το διεθνές δίκαιο και διεθνείς συμβάσεις;
Δεν είναι για χάχανα -για αυταπόδεικτη εθνική μειοδοσία με γνωστούς Ελληναράδες να πρωταγωνιστούν μιλάμε.
Να τος, λοιπόν, ο μεταμεσονύκτιος τηλεοπτικός ντελάλης Αδωνις Γεωργιάδης, αυτόκλητος (;) κεκράκτης του ΤΑΙΠΕΔ, να σκούζει εξυπνακίστικα (στο «ΒΗΜΑ FM»):
«Για καθίστε, ρε μάγκες. Εχουμε το μεγαλύτερο αιγιαλό στον πλανήτη. Να μη βγάλουμε κανένα φράγκο, να βρει και κανένας άνθρωπος δουλειά, να μειωθούν οι φόροι, να περνάμε καλύτερα;».
Ψεύδεται ασύστολα, βεβαίως. Και το ξέρει. Ούτε ένα ευρώ από το ξεπούλημα του εθνικού μας πλούτου πάει στο δημόσιο ταμείο: Ολα στους δανειστές. Ξέρει καλά, επίσης, και...

 συνέχεια
...δεν καταπίνει τη γλώσσα του ο κραυγαλέος υπερ-πατριώτης, ότι δεν είναι μόνον (;) ο αιγιαλός. Στο σφυρί βγάζουν και τον Μιλτιάδη και τον Θεμιστοκλή και τον Λεωνίδα. Τα μνημεία μας, την ιστορία μας, την εθνική μας ταυτότητα, την ψυχή μας...
Ενδεικτικό, το πωλητήριο του ΤΑΙΠΕΔ για τις Θερμοπύλες (ιαματικές πηγές συν 790 στρέμματα - αφήνουν μόνο το άγαλμα του Λεωνίδα απ' έξω):
«Περιοχή με μεγάλο ιστορικό ενδιαφέρον, όπου διεξήχθη η γνωστή μάχη των Θερμοπυλών μεταξύ Ελλήνων και Περσών το 480 π.Χ...».
Ανάλογο το πωλητήριο και για τον αρχαιολογικό χώρο της Σαλαμίνας, που τον αποχαρακτήρισαν (εξαίρεσαν μόλις 19 στρέμματα!) και τον παρέδωσαν λεία στο αδηφάγο ΤΑΙΠΕΔ.
Ιδού το όνειδος. Δεν έχουν ιερό και όσιο, οι άθλιοι... Μιλάνε με μεγάλα λόγια για πατρίδα και την πουλάνε - που λέει και ο Αλέξης Τσίπρας...
Το τρίτο από τα πεδία μαχών των «περσικών πολέμων», που άλλαξαν τον ρου της Ιστορίας, τον ιερό χώρο του Μαραθώνα, γνωστό στην οικουμένη περισσότερο, ίσως, και από τον Παρθενώνα, πρόλαβε και τον βεβήλωσε ο Ευ. Βενιζέλος - ο σημερινός συγκυβερνήτης, τρομάρα μας. Χθες και σήμερα οι ίδιοι «μοιραίοι ηγέτες» διεκπεραιώνουν τη «διαχειριστική υποτέλεια» (κατά τον Λαοκράτη Βάσση, στο έξοχο άρθρο του για τη χρεοκοπία της Μεταπολίτευσης και τη σημερινή «εθνική συμφορά», στην περασμένη «Κυριακάτικη Ε»).
Σε Ολυμπιακό κωπηλατοδρόμιο (!) μετέτρεψε τον ιερό χώρο ο αδίστακτος Βενιζέλος, χωρίς αντίσταση, αλίμονο.
Ερώτησα τότε τον πρωθυπουργό Κ. Σημίτη:
«Η λίμνη στα Γιάννενα είναι έτοιμη. Η Υλίκη το ίδιο. Γιατί, λοιπόν, στον Μαραθώνα το κωπηλατοδρόμιο;»
Η απάντησή του με άφησε άναυδο:
«Δεν σου φτάνει, Γιώργο, που έχεις και τη Δάφνη με το μέρος σου;»
Στο βρόντο πήγαν οι συνεχείς εκκλήσεις μας με τον αξέχαστο Αντώνη Καρκαγιάννη (από την «Καθημερινή» αυτός) για κινητοποιήσεις και αντίσταση.
Μοναδικό βάλσαμο, το μήνυμα του μεγάλου φιλέλληνα, ιστορικού και αρχαιολόγου Νίκολας Χάμοντ:
«Να με αξιώσει ο θεός να ξαναδώ την ιερή πεδιάδα του Μαραθώνα, πριν την καταστρέψουν οι βάνδαλοι...».
Δεν πρόλαβε...
Την έκκληση τώρα, για αντίσταση στους ολετήρες, την απευθύνω σε κάθε πραγματικό πατριώτη. Πρωτίστως, όμως, στους νέους περιφερειάρχες Αττικής και Στερεάς Ελλάδας.
Η Ρένα Δούρου έχει ήδη εκδηλώσει ευαισθησία για τη Σαλαμίνα. Ας την εκφράσει έμπρακτα και ας την επεκτείνει και στον Μαραθώνα -σε συνεργασία με τους νέους δημάρχους. Να περισωθούν και να αναδειχθούν τα δύο ανεκτίμητα ιστορικά μνημεία.
Ο φέρελπις Κώστας Μπακογιάννης να ξαναθυμίσει το «Μολών λαβέ» για τις Θερμοπύλες. Συν τοις άλλοις, το χρωστάει στη μνήμη του πατέρα του Παύλου Μπακογιάννη, παθιασμένου Ρουμελιώτη, και του παιδαγωγού του, του καλού μου Δήμου Μαυρομμάτη, που σίγουρα του δίδαξε και τον Μακρυγιάννη:
«Δι' αυτά πολεμήσαμεν»...
Ελευθεροτυπία