Αλλού γιαλού

ΒΑΣΙΛΗΣ
ΠΗΛΟΣ
Κάθομαι στη παραλία και ρεμβάζω την αστραφτερή θάλασσα ακούγοντας το ανάλαφρο παφλασμό του κύματος . Είναι η ώρα του δειλινού όταν οι τελευταίες ακτίνες του ήλιου χαρίζουν μια μυσταγωγική σχεδόν μαγεία, φτιαγμένη λες στα μέτρα των πιο γαλήνιων ονείρων και των πιο ανακουφιστικών επιθυμιών των λουομένων που χαλαρά τα μαζεύουν από την αμμουδιά.

Είναι η στιγμή που η πρόσκαιρη ανθρωπογεωγραφία του γιαλού σκορπίζει. Το δημοκρατικό αυτό μωσαϊκό του καλοκαιριού που περιλαμβάνει αρμονικά ψηφίδα- ψηφίδα νέους, γέρους, παιδιά, φραγκάτους, βολεμένους ή μπατίρηδες , διαλύεται. Οι αραχτοί σκαφάτοι των απέναντι θαλαμηγών με τάμπλετ και σαμπανιέρα καθώς και τα ζωηρά παιδιά του διπλανού κάμπινγκ με τάβλι και καρπούζι , αποσύρονται αντιστοίχως σταδιακά από τις ξαπλώστρες και τα αρμυρίκια, παραδίδοντας τη παραλία στη φυσική ατμόσφαιρα της ηρεμίας που αγκαλιάζεται στη θαλπωρή της ζεστής νύχτας.

Είναι πια το τέλειωμα της μέρας όταν το θρόισμα του αλμυρού νερού σαν να μουρμουράει ότι αυτή η κοινόχρηστη παράκτια ζώνη είναι δημόσιο αγαθό που στη χάρη του βαφτίζονται όλοι. Είναι ο τόπος που τους χωράει όλους, που τον μοιράζονται πλούσιοι και φτωχοί, ισχυροί και αδύναμοι. Είναι το σημείο της αδιαμεσολάβητης επαφής καθενός μας με τη κουλτούρα της μεσογειακής θερινής εμπειρίας. Είναι το πεδίο της υποχρέωσης της πολιτείας γα ελεύθερη και απρόσκοπτη πρόσβαση όλων μας ανεξαιρέτως στον αιγιαλό. Σε αυτό το αναπόσπαστο τμήμα του φυσικού και πολιτιστικού μας περιβάλλοντος, που δεν μπορεί να γίνει αντικείμενο εμπορικής και οικονομικής συναλλαγής.

Αναρωτιέμαι ποια λυσσώδης βουλιμία οδηγεί στον επανακαθορισμό των οριογραμμών του αιγιαλού και της παραλίας για τη παραχώρηση τους σε...


 συνέχεια
 δήμους και ιδιώτες; Ποια νοσηρή λαιμαργία εξυπηρετεί η νομιμοποίηση των αυθαιρέτων και το μπάζωμα του θαλάσσιου χώρου για την fast track εξυπηρέτηση μιας αμφίβολης αποτελεσματικότητος επιχειρηματικής δραστηριότητας; Μη μου πει κανείς ότι γίνεται για εισπρακτικούς λόγους ή αφορά μνημονιακή δέσμευση. Εδώ πρόκειται για συντονισμένη προσπάθεια νομιμοποίησης της αυθαιρεσίας με μοναδικό πρόσχημα την υλοποίηση των επενδυτικών σχεδιασμών, δηλαδή των ιδιωτικοποιήσεων. Και, βέβαια, για ξεπούλημα του αιγιαλού στα κουτουρού χωρίς κανένα περιβαλλοντικό, κοινωνικό και αναπτυξιακό κριτήριο.

Ωστόσο το ερώτημα που τίθεται, παρά την απόσυρση λόγω αντιδράσεων του επίμαχου νομοσχεδίου , είναι ποια πρεμούρα ωθεί τη κυβέρνηση σε αυτή την επίμονη απορρύθμιση; Δεδομένου, μάλιστα ότι εκτιμάται πως παρόμοιο νομοσχέδιο θα εισαχθεί σαλαμοποιημένο και μεταμφιεσμένο προς ψήφιση, το ερώτημα γίνεται επιτακτικότερο.

Ο βουλευτής Άδωνις Γεωργιάδης έδωσε με μιας την απάντηση: «Για καθίστε, ρε μάγκες. Έχουμε τον μεγαλύτερο αιγιαλό στον πλανήτη. Να μην βγάλουμε κανένα φράγκο». Για την αισθητική αυτού του λαρτζ υπερπατριώτη που ξεπουλάει το πλούτο της πατρίδας για μερικά φράγκα δεν τίθεται ζήτημα. Όπως δεν τέθηκε για την κοινωνική ευαισθησία του όταν σαν υπουργός ζητούσε από τους πολίτες να πληρώνουν 25 ευρώ για επίσκεψη στα νοσοκομεία.

Πρόκειται, εξάλλου, για την γνωστή λαϊκιστική υποκρισία που πριμοδοτεί τον το κανιβαλισμό επί παντός δημόσιου αγαθού. Επί της ουσίας, όμως, δεν υπάρχουν στο σκεπτικό του ίδιου και της κυβέρνησης καν το επιχείρημα φράγκα. Όλα υπακούουν, απλά στο νεοφιλελεύθερο δογματισμό που επιδιώκει με κάθε μέσο , χάριν μιας υποτιθέμενης ανάπτυξης , να τσιμεντοποιήσει κερδοφόρα ότι βρει μπροστά του. Και αγνοώντας τις ολέθριες συνέπειες να αποχαρακτηρίσει δίχως πρόβλεψη δάση για να φτιάξει ΧΥΤΑ και να συρρικνώσει παραλίες για να οικοδομήσει σύνθετα τουριστικά καταλύματα. Να δημιουργήσει με τόνους μπετόν αρμέ εκείνες τις πλασματικές υπεραξίες και τις φούσκες που απαξίωσαν τις υπερτσιμενοποιημένες ακτές της Ισπανίας. Μια πανέμορφη παράκτια ζώνη που αλλοιώθηκε δραματικά μέχρι καταστροφής για να καταλήξει πλέον εντελώς αντιτουριστική.

Με παρόμοια λογική μεθοδεύεται και εδώ η εξάντληση ενός τόσο σημαντικού πόρου, που λέγεται ελληνική παραλία. Σε αυτή, που με τη κυνική αντίληψη του πρώην υπουργού Υγείας οι οικονομικά ασθενέστεροι δεν πρόκειται προσεχώς να ξαναστρώσουν ψάθα. Και σε πιο μακάβρια εκδοχή επειδή δεν έχουν φράγκα ας πεθάνουν και στη ψάθα...
matrix24.gr