"...Η αθηναϊκή δημοκρατία πάντως, στην πρώτη νιότη της, ήταν εκείνη που επέβαλε διά νόμων τη φειδωλή απλότητα των ταφικών μνημείων. Και αυτό για να αποτυπώνεται κάπως πάνω τους η μεταθανάτια εξισωτική δημοκρατία και για να αποφεύγεται η επίδειξη του ιδιωτικού πλούτου. Ο νόμοι ατόνησαν όμως και τους επανέφερε στα χρόνια 317-307 ο Δημήτριος ο Φαληρέας, περιπατητικός φιλόσοφος, «επιστάτης» (τοποτηρητής) στην Αθήνα του Μακεδόνα Κάσσανδρου. Ο οποίος Κάσσανδρος είναι ένας από τους υποψήφιους υποχθόνιους ενοίκους της Αμφίπολης. Οι άλλοι είναι θύματά του, μια και εκτός από φίλος των γραμμάτων υπήρξε και φονική μηχανή: η Ολυμπιάδα, η Ρωξάνη, ο Αλέξανδρος Δ΄.
Αν ο μνημειώδης τάφος είναι δικός του, προφανώς ως βασιλεύς δεν πήρε σοβαρά τις συμβουλές του φιλοσόφου φίλου του. Συμβαίνει συχνά".
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"...Η σημερινή αποτίμηση του «καθαρμού» δεν μπορεί παρά να είναι αμείλικτη. Γράφει ο αρχαιολόγος Π. Ι. Χατζηδάκης στον τόμο «Δήλος» του Ομίλου Λάτση (2003): «Μέσα σε κλίμα απόγνωσης και ανασφάλειας οι Αθηναίοι διαπράττουν ένα από τα χειρότερα εγκλήματα στην ανθρώπινη ιστορία, την “κάθαρση” της Δήλου δήθεν για λόγους ευσεβείας. Ανοιξαν όλους τους τάφους που υπήρχαν στο νησί, ακόμα και τους πιο φρέσκους, και μετέφεραν τα οστά και τα κτερίσματα στη Ρήνεια, όπου τα έθαψαν σ’ έναν κοινό λάκκο. Παράλληλα αποφάσισαν να μη γεννιέται και να μην πεθαίνει κανείς πια στη Δήλο, αλλά να μεταφέρονται οι επίτοκοι και οι βαριά άρρωστοι στη Ρήνεια. Από τότε κανείς δεν γεννήθηκε, κανείς δεν πέθανε και κανείς δεν τάφηκε στο ιερό νησί, οι δε Δήλιοι, όπως επεδίωκαν οι Αθηναίοι, έγιναν απάτριδες."
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"Μεταξύ Δήλου και Αμφιπόλεως"(oλόκληρο τό άρθρο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.