Ο τελευταίος εφημεριδάς και η δημοσιογραφία της κηροζίνης ...

«Μου λείπουν εκείνες οι περιπτώσεις όπου μια ιστορία πραγματικά αποσβολώνει τον αναγνώστη, όπου όλος ο κόσμος δεν ασχολείται με τίποτε άλλο. Δεν μου λείπουν διόλου οι...
συσκέψεις με τα άλλα στελέχη, οι προϋπολογισμοί, οι αναδιατάξεις, οι σχεδιασμοί. Δεν μου λείπουν διόλου οι ψόφιες ιστορίες: είπε ο πρόεδρος, ψήφισε η Γερουσία, αποφάσισε το δικαστήριο, ανακοίνωσε το Πεντάγωνο. Μου λείπει η έκρηξη ρεπορτάζ που κάνουν την καρδιά σου να χτυπά γρήγορα. Τότε μπορεί ένας δημοσιογράφος να κάνει δουλειά που είναι ταγμένος να κάνει. Λίγοι μονάχα εμάς καταφέραμε να ζήσουμε μια τέτοια εμπειρία. Ξανά και ξανά και ξανά».
Τα παραπάνω αναφέρονται στον επίλογο της αυτοβιογραφίας του τελευταίου μεγάλου εφημεριδά..  Μπεν Μπράντλι, που πέθανε στα 93 του χρόνια από φυσικά αίτια.
Φυσικά ο ιστορικός διευθυντής της «Washington Post» (ανάμεσα στα άλλα διαχειρίστηκε και το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ), στην αυτοβιογραφία του, υπό τον τίτλο «Α Good Life», δεν ξέχασε τις υπερβολές των σύγχρονων μέσων μαζικής ενημέρωσης, αποκαλώντας μάλιστα τις πλέον έξαλλες εκφράσεις τους «δημοσιογραφία της κηροζίνης». «Σε αυτού του είδους τη δημοσιογραφία», υπογράμμισε στην αυτοβιογραφία του, «οι ρεπόρτερ μόλις δουν καπνό, του ρίχνουν κηροζίνη δίχως καθόλου να ασχοληθούν με το πώς και το γιατί της ιστορίας. Οι φλόγες που ακολουθούν είναι αποτέλεσμα εμπρησμού και όχι δημοσιογραφίας».
Η δική του συνταγή για την επιτυχία ήταν απλή και -σύμφωνα με τις εμπειρίες του- αποτελεσματική: «Το καλύτερό μας σήμερα, το ακόμη καλύτερο αύριο. Να κυκλοφορούμε σήμερα την πιο καλή, την πιο ειλικρινή εφημερίδα που μπορούμε να κυκλοφορήσουμε και την επόμενη μέρα να τα καταφέρνουμε ακόμη καλύτερα».
zoornalistas.blogspot 

Σημ. Ν.Μ.: διαβάστε το Αντίο στον τελευταίο μεγάλο εφημεριδά στήν παρακάτω ανάρτηση