Πρωτογενές πλεόνασμα ρουφιάνων...

Το 2008, επί της εποχής του Καραμανλή του Προγάστορα, θεσμοθετήθηκε ο τετραψήφιος αριθμός 1517, στον οποίο μπορούσες να πάρεις και να...
καταγγείλεις μυστικά υποθέσεις φοροδιαφυγής και φοροκλοπής. Τζίφος. Ανενεργός έμεινε ο αριθμός, μόλις 4.000 τον πήραν τα πρώτα χρόνια, μεγάλη ανυδρία, εξανέστη κι ο Μπάμπης του Σκάι και είπε επί λέξει τα εξής:

«Πότε θα ενεργοποιήσει η κυβέρνηση την πρόβλεψη του Μνημονίου για δημιουργία ειδικής υπηρεσίας στην οποία θα καταγγέλλεις τους γνωστούς σου για φοροδιαφυγή; Πρέπει να υπάρχει προστασία, για να μπορείς να καταγγείλεις τον γείτονά σου, τον αδερφό σου, ακόμη και τον πατέρα σου!». Επρόκειτο για λαϊκίστικη κατρακύλα, μιας και ο αγλαός Μπάμπης εξαίρεσε από τη ρουφιανιά τις μαμάδες, που συνήθως ηγούνται της φοροδιαφυγής και των εν γένει απατών.

Κάτι η προτροπή του Μπάμπη, κάτι τα λόγια του παπά, κάτι, κυρίως, η κρίση, τα τηλέφωνα πήραν πλέον φωτιά. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, διακόσιοι άνθρωποι τηλεφωνούν κάθε μέρα στο..
1517 για να κάνουν κάποια καταγγελία. Βάλε και το 11012 της Οικονομικής Αστυνομίας που το παίρνουν άλλοι πενήντα την ημέρα, βάλε και...


 συνέχεια
... κάτι άλλα τηλέφωνα που λειτουργούν στις Περιφέρειες, κοντά 100.000 άνθρωποι τον χρόνο καταγγέλλουν τον διπλανό τους στις υπηρεσίες του Δημοσίου.

Αυτό δεν είναι είδηση, αυτό είναι ο εφιάλτης στον δρόμο με τις λεύκες. Εκατό χιλιάδες νοματαίοι σηκώνουν το τηλέφωνο, σχηματίζουν τον τετραψήφιο και ρουφιανεύουν στην ψύχρα τον συνάνθρωπό τους. Κι όχι όποιον κι όποιον συνάνθρωπό τους, τους συγγενείς τους ρουφιανεύουν, το αίμα τους, που λέει ο λόγος. Έξι στα δέκα τηλεφωνήματα έχουν ως στόχο συγγενείς, «να πάτε να πιάσετε, κύριε Έφορα, την κουφάλα τον μπατζανάκη μου, που έχει κρύψει το μπαγιόκο στην κουφάλα του δοντιού του». Ζήτω η Αγία Ελληνική Οικογένεια! Σταυροφιλιούνται στους γάμους, τα βαφτίσια, τις κηδείες και μετά το καρφί πάει σύννεφο, να τον ξεκάνω τον κερατά, να γίνω εγώ ο κορυφαίος του σογιού.
Το 60% ρουφιανεύει το σόι, το υπόλοιπο 20% αφορά αλληλοκαρφώματα ταβερνιάρηδων και λοιπών επιχειρηματιών της εστίασης. Στα χρόνια της κρίσης και της αφραγκίας ο ένας δείχνει τον άλλο, να μπει το ΣΔΟΕ να τον κλείσει, να του πάρουμε τη λιγοστή δουλειά που του έχει απομείνει. «Το είδα, κύριε Έφορε, το ποντίκι. Μπήκε στη κουζίνα ως ποντίκι και βγήκε από την κουζίνα σαν σούσι τυλιγμένο με φύκια». Κανιβαλισμός στα χρόνια της χολέρας, βγήκαν τα κατώτερα ένστικτα στην επιφάνεια, τα πήρε το καθεστώς και τα έκανε success story. Το πρωτογενές πλεόνασμα του Σταϊκούρα δεν έχει μόνο αίμα μέσα, έχει και ρουφιανιά. Ρουφιανιά χωρίς όρια, με την επίνευση, την προτροπή και τον έπαινο του κράτους.

«Μα το χωριό θέλει φωτιά πόχει πολλοί ρουφιάνοι», τραγουδάει ο Μπακιρτζής, σε στίχους του Σταύρου Καραμανιώλα. Ποιο χωριό να εννοεί, άραγε, ο Αργύρης;..

Γιώργος Ανανδρανιστάκης (Αυγή)