Η Voice που δεν είναι μόνον της… Athens!..

Ναι, με το σκεπτικό του Βολταίρου και μ΄ αυτό της ελευθερίας του Τύπου και μ΄ αυτό της ίδιας της ουσίας της Δημοκρατίας που είναι πρωτίστως άσκηση ανοχής, είναι απολύτως κι αδιαπραγμάτευτα καταδικαστέος ο εμπρησμός της Athens Voice.

Της Ναταλί Χατζηαντωνίου

Δεν είναι όμως καταδικαστέο κι ένα σύστημα που παραβιάζει τους ίδιους του τους νόμους και δεν αφήνει το Νίκο Ρωμανό να σπουδάσει με αξιοπρεπείς όρους; Αλλά...
εκεί, σιγή ιχθύος… Για την περίπτωση των παραβιάσεων των δικαιωμάτων της Στέλλας Αντωνίου; Σιγή ιχθύος… Θέλετε και πιο… light; 
Να πούμε για την 16χρονη που μιλώντας στην «Ανατροπή» του Πρετεντέρη παρουσίασε ανάγλυφα τα προβλήματα στην Παιδεία μιλώντας -ναι, μάλιστα- για ένα είδος Χούντας, το είδος της… μεταμοντέρνας Χούντας που νιώθει ότι ζει η γενιά της; Κεραυνοί την επόμενη ημέρα εναντίον της μικρής που τόλμησε να τα πει δημοσίως όπως τα ζει - από μένα μπράβο της, εύχομαι και η κόρη μου να κάνει το ίδιο αντί να μας τα λέει μόνο εμάς, κλαίγοντας κι εκείνη κι εμείς που ξοδεύουμε όλο το πενιχρό πια εισόδημά μας για να υποστηρίζουμε την βαθιά ταξική επινόηση της Τράπεζας Θεμάτων σήμερα, ώστε το παιδί μας να είναι ένας πιο μορφωμένος άνεργος αύριο.
Εγώ πάντως σιχαίνομαι την επιλεκτική «δημοκρατική συνείδηση» και όποια αρθρογραφία κινητοποιείται αντιστοίχως επιλεκτικά και ιδιοτελώς απέναντι σε γεγονότα που θέτουν σε δοκιμασία τα αντανακλαστικά της Δημοκρατίας. Και κάτι ακόμα: όταν τέτοια γεγονότα καταλογοποιούνται και «στρατοπεδεύουν», όταν τη μερίδα του λέοντος στα «παραδοσιακά» ΜΜΕ καταλαμβάνει ο ένας… («Μαραντζίδειος») κατάλογος και το ένα «στρατόπεδο», τότε είναι υποκριτική η έκπληξη μπροστά στο φαινόμενο «των οικιών ημών εμπιπραμένων ημείς άδομεν». Υποκριτική διότι πολύ συνειδητά και τακτικά έχει προηγηθεί το άλλο: «των οικειών υμών εμπιπραμένων, ημείς άδομεν»...

e-tetradio.gr