Το γιορτινό μήνυμα που δεν έστειλες

Σπύρος Σεραφείμ 
 Μέρες γιορτών, μέρες χαράς, μέρες ευχών. Δεν επικοινώνησες, όμως, με όσους -πραγματικά- ήθελες για να ευχηθείς, για να πεις αυτά που ήθελες...
Κάποιους τους ξέχασες εντελώς, αλλά δεν είναι ότι δεν τους αγαπάς: Σιγά μην περιμένουν να τους πεις να έχουν «χρόνια καλά» μόνο τις εν λόγω ημέρες. Κάποιους άλλους τους αγνόησες επίτηδες: Σου πέρασαν από το μυαλό, αλλά εξαφανίστηκαν από τη σκέψη σου με ρυθμούς που εξαφανίζονται τα μελομακάρονα σε κέρασμα.
Υπάρχουν και εκείνοι «οι άλλοι», που πέθαινες να τους ευχηθείς, αλλά δεν το έπραξες. Πήρες το σταθερό ή το κινητό σου στο χέρι ή κάθισες στον υπολογιστή σου, ξεκίνησες να γράφεις το μήνυμα και το έσβησες – ή, λίγο πριν πατήσεις «κλήση προς...», έβαλες ξανά σε αναμονή την τηλεφωνική σου συσκευή. Κάτι σε κράτησε, που το ξέρεις εσύ -ίσως και λίγοι ακόμη- και δεν επικοινώνησες με κανέναν τρόπο. Δεν έκανες τηλεφώνημα, δεν έστειλες sms ούτε μέιλ, δεν έκανες σήματα καπνού, δεν έστειλες ταχυδρομικό περιστέρι...
Αυτή η έλλειψη επικοινωνίας αφορά οποιαδήποτε σχέση - δεν είναι απαραίτητο να είναι, αποκλειστικά, αισθηματικής φύσεως. Φέτος τις γιορτινές μέρες ίσως δεν επικοινώνησες με εκείνον τον γείτονα, εκείνον τον συνάδελφο, τον διευθυντή σου, εκείνον τον ξάδερφό σου και, εννοείται, με κάποια παλιά σου σχέση. Δεν ήξερες πώς θα το πάρουν, ακόμα-ακόμα δεν γνώριζες το αν θα σου απαντήσουν. Φοβόσουν ότι μπορεί να έπαιρναν «στραβά» την πρόθεσή σου – εκεί μας έφτασαν, να πρέπει να απολογούμαστε, τώρα, και για τις ευχές που δίνουμε...
Ήθελες να ευχηθείς μέσα από την καρδιά σου, ίσως ήθελες να ζητήσεις και μια συγγνώμη – οι παλιές «αμαρτίες» σου, αυτές τις ημέρες, σκεπάζονται πολύ εύκολα με άχνη από τους κουραμπιέδες. Επιθυμούσες να πεις δυο λόγια μέσα από την καρδιά σου, αλλά έπαιξες άμυνα.
Και τώρα, αφού δεν επικοινώνησες, οι δίπλες -όσες περίσσεψαν- πάνω στο coffee table σε κοιτάζουν θλιμμένες. Ας φας άλλη μία. Τώρα -που το καρύδι μπλέκεται στα δόντια σου, όπως και η ζωή σου μπερδεύεται με άλλες- έλα να δεις και την αντίστοιχη πλευρά: Σκέψου πόσοι μπορεί να περίμεναν να επικοινωνήσεις - και εσύ δεν το έκανες, μη λέμε τα ίδια. Και μη βιαστείς να πεις «ας επικοινωνούσαν εκείνοι», υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις κατά τις οποίες μόνο ένας πρέπει να κάνει την κίνηση – και εκείνος/η, με ολόκληρα κομμάτια εγωισμού ή (μεγάλου) θυμού, είσαι εσύ. Σιγά, κιόλας, μη σε έπαιρναν τηλέφωνο για να τους πεις, για παράδειγμα, «συγγνώμη, δεν φέρθηκα καλά»!
Αλλά μην τρελαίνεσαι, ό,τι κι αν (δεν) έκανες τις προηγούμενες ημέρες (ok, και νύχτες), ακόμα μπορείς να το διορθώσεις: Αν, σώνει και καλά, ψάχνεις τώρα για μια ευκαιρία -για να μη φανεί «απ’ το πουθενά»-χωρίς λόγο το τηλεφώνημα που θα κάνεις, το μήνυμα που θα στείλεις- η Πρωτοχρονιά έρχεται. Μπορείς να «επανορθώσεις», να καλύψεις αυτό που έπρεπε να κάνεις τα Χριστούγεννα. Το λέω επειδή το ότι δεν έστειλες ένα μήνυμα, μπορεί από μόνο του να θεωρηθεί ένα «μήνυμα», έτσι;
Και μην ξεχνάς, επίσης, αυτό που είχε πει (αν θυμάμαι καλά) η Anne Morrow Lindbergh-Aμερικανίδα συγγραφέας και πιλότος: «Η καλή επικοινωνία είναι εξίσου διεγερτική με τον σκέτο καφέ. Και είναι το ίδιο δύσκολο να κοιμηθείς μετά».
Πολλές φορές, μάλιστα, κι όταν δεν έχεις επικοινωνήσει μπορεί να σου συμβεί. Προφανώς, από τύψεις...

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών