O Σαμαράς δεν είναι μαλάκας, ο Παπανδρέου δεν είναι Γιωργάκης, ο Καραμανλής δεν είναι μπούλης

Ένας δημοσιογράφος αποκάλεσε τον πρωθυπουργό «μαλάκα» και μιας και η χώρα έχει λύσει όλα της τα προβλήματα, αυτό έγινε ξαφνικά το πρώτο θέμα της δημόσιας συζήτησης εν μέσω προεκλογικής περιόδου.

Όσοι υπερασπίζονται τη χρήση τέτοιων όρων στον πολιτικό διάλογο, δεν υποτιμούν μόνο την αξία της ευγένειας αλλά άθελα τους προσφέρουν κι ένα άλλοθι στους εκάστοτε αντιπάλους τους, αυτό της βλακείας.

Αν αποκαλείς κάποιον ηλίθιο ή βλαμμένο ή μαλάκα, οφείλεις παράλληλα να του αναγνωρίσεις και κάποιου τύπου ακαταλόγιστο. Επίσης, όταν μιλάμε για πρόσωπα που έχουν διατελέσει πρωθυπουργοί, οφείλεις να χαρακτηρίσεις και τους περισσότερους, αν όχι όλους, τους ψηφοφόρους τους με τον ίδιο τρόπο. Ένας λαός που ψηφίζει μονίμως «μαλάκες», δεν μπορεί ταυτόχρονα να έχει πάντα δίκιο και να μην έχει φταίξει ποτέ και πουθενά.

Κατά συνέπεια, ούτε ο Σαμαράς είναι μαλάκας, ούτε ο Παπανδρέου είναι «Γιωργάκης», ούτε ο Καραμανλής είναι μπούλης. Οι πράξεις ή οι παραλείψεις τους έχουν εξ ορισμού πολιτικό χαρακτήρα και μόνο πολιτικά πρέπει να αντιμετωπίζονται.
Τέλος, όταν χαρακτηρίζεις δημόσια έναν πολιτικό σου αντίπαλο με τέτοιο τρόπο, συνήθως υπονοείς ότι εσύ είσαι ατομικά πολύ εξυπνότερος από αυτόν, κάτι που τελικά νιώθεις ότι σε καθιστά καλύτερο πολιτικό, πιο πολύ κι από την υπεροχή των ιδεών σου. 

Παρ' το αλλιώς γιατί στην καλύτερη θα καταντήσεις Βενιζέλος και στη χειρότερη Χρυσαυγίτης.

 
parapolitiki.com