Νέα διάσταση στο θρίλερ του Airbus της Germanwings

«Γιατί δεν πείθει η αυτοκτονία του γερμανού πιλότου της Germanwings»

O Ζεράρ Αρνού, o επί 18 έτη πιλότος της Air France αλλά και εκπρόσωπος της Γαλλικής Επιτροπής Παρακολούθησης Ασφάλειας Πτήσεων (Comité de Veille pour la Sécurité Αérienne), ισχυρίζεται ότι υπάρχουν τρεις μεγάλες ασάφειες σχετικά με το πόρισμα του εισαγγελέα, ο οποίος πολύ γρήγορα έσπευσε να αποδώσει το συμβάν σε «αυτοκτονία του Λούμπιτζ

 Νέα διάσταση δίνει στο θρίλερ με την υπόθεση του Αντρέας Λούμπιτζ, του συγκυβερνήτη του Airbus της Germanwings, που οι γαλλικές εισαγγελικές αρχές έδειξαν αρχικά ως υπεύθυνο για την συντριβή του αεροσκάφους που στοίχισε τη ζωή σε 149 άτομα, η επιχειρηματολογία του εκπροσώπου της Γαλλικής Επιτροπής Παρακολούθησης Ασφάλειας Πτήσεων, με την οποία αντικρούονται τα βασικά σημεία του πορίσματος.

Οπως εξηγεί ο Ζεράρ Αρνού, o επί 18 έτη πιλότος της Air France αλλά και εκπρόσωπος της Γαλλικής Επιτροπής Παρακολούθησης Ασφάλειας Πτήσεων (Comité de Veille pour la Sécurité Αérienne), υπάρχουν τρεις μεγάλες ασάφειες σχετικά με το πόρισμα του εισαγγελέα της Μασσαλίας, Μπρις Ρομπέν, ο οποίος πολύ γρήγορα έσπευσε να αποδώσει το συμβάν σε «αυτοκτονία του Λούμπιτζ».

Μάλιστα, ο Αρνού υπονοεί πως ίσως να υπάρχει και μια απόπειρα συγκάλυψης των πραγματικών αιτιών του δυστυχήματος, μια προσπάθεια που ίσως να σχετίζεται με το ζήτημα των οικονομικών αποζημιώσεων.

Τα τρία στοιχεία που δεν πείθουν

Τα τρία στοιχεία που δεν πείθουν, σύμφωνα με τον Αρνού, είναι τα εξής:
 

συνέχεια 1. Η καταγραφή της ανάσας του Λούμπιτζ: Ο Αρνού υποστηρίζει πως, μετά από 18 χρόνια ως πιλότος τέτοιου αεροσκάφους, είναι ρητά και κατηγορηματικά βέβαιος ότι ο ισχυρισμός του Ρομπέν πως «στο μαύρο κουτί του αεροπλάνου ακουγόταν η ανάσα του Λούμπιτζ» δεν ευσταθεί. Ο λόγος είναι ότι στον χώρο του πιλοτηρίου του συγκεκριμένου Airbus 320 είναι τόσο έντονος ο θόρυβος κατά την ώρα της πτήσης, ώστε ακόμη και οι κυβερνήτες για να συνομιλήσουν μεταξύ τους χρησιμοποιούν τα ακουστικά με μικρόφωνο που φέρουν επάνω τους. «Σας διαβεβαιώνω πως η ανάσα του συγκυβερνήτη δεν θα μπορούσε να ακουστεί», λέει ο Αρνού.

2. Ο ήχος από το κουμπί πορείας καθόδου: Ο Ρομπέν ισχυρίζεται στο πόρισμά του πως ακούγεται το «μπιπ» που κάνει το κουμπί το οποίο πάτησε ο Λούμπιτζ προκειμένου να μπει το αεροσκάφος σε πορεία καθόδου και να συντριβεί στις πλαγιές των Αλπεων. «Σας διαβεβαιώνω πως το συγκεκριμένο κουμπί είναι άηχο όταν πατιέται, δεν κάνει κανέναν απολύτως θόρυβο», τονίζει ο Αρνού.

3. Ο ήχος από την πληκτρολόγηση του κωδικού ασφαλείας στην πόρτα του κόκπιτ: Η τρίτη «ανωμαλία» του εισαγγελικού πορίσματος έγκειται στον ήχο της πόρτας του πιλοτηρίου. Οταν κάποιος είναι έξω από το κόκπιτ και αναγκάζεται να πληκτρολογήσει χειροκίνητα τον κωδικό ασφαλείας για να εισέλθει (στην περίπτωση που δεν του ανοίγει ο άλλος συγκυβερνήτης μέσα από το πιλοτήριο), τότε ακούγεται κάθε τριάντα δευτερόλεπτα ένας πολύ δυνατός ήχος που είναι αδύνατο να μην έχει καταγραφεί από το μαύρο κουτί. Ομως ο εισαγγελέας Μπρις Ρομπέν δεν ανέφερε κανέναν απολύτως ήχο να ακούγεται από την απόπειρα του κυβερνήτη να εισέλθει στο πιλοτήριο, κάτι που από μόνο του θα αποτελούσε ικανό επιχείρημα για το ότι ο πιλότος όντως είχε κλειδωθεί απ' έξω. Δηλαδή, ο Ρομπέν άκουσε την ανάσα του Λούμπιτζ, αλλά όχι τον συριστικό ήχο της πόρτας του πιλοτηρίου;

Αιχμές για συγκάλυψη

Ο Αρνού αφήνει αιχμές για σκοπιμότητα συγκάλυψης του δυστυχήματος και απόπειρας να αποδοθεί σε αιτίες που είναι διαφορετικές από την πραγματικότητα.

Οπότε εδώ έγκειται το ερώτημα: γιατί άραγε ο γάλλος εισαγγελέας βιάστηκε μέσα σε ένα 48ωρο από το δυστύχημα, να το αποδώσει σε αυτοκτονία του Λούμπιτζ; Ποιον βόλευε η υπαιτιότητα του πιλότου;

Τα γαλλικά ΜΜΕ αναρωτιούνται μήπως η ίδια η Lufthansa και η ασφαλιστική της εταιρία πίεσαν τις γαλλικές εισαγγελικές αρχές να προλάβουν να ρίξουν την ευθύνη στον Λούμπιτζ, επειδή με τον τρόπο αυτό η ευθύνη θα έπεφτε αλλού και οι αποζημιώσεις σε συγγενείς θα ήταν μικρότερες;

Ο αερομεταφορέας θεωρείται πάντα ως ο πρώτος υπεύθυνος όταν υπάρχει δυστύχημα. Ωστόσο, αν ισχύσει η θεωρία ότι ο συγκυβερνήτης αυτοκτόνησε, τότε η Lufthansa έχει τη δυνατότητα να αρνηθεί ότι είναι δική της η ευθύνη, καθώς το δυστύχημα δεν προκλήθηκε από δική της αμέλεια αλλά οφείλεται αποκλειστικά σε κάποιον τρίτο που απλώς επέλεξε να αυτοκτονήσει.

Ετσι, οι ασφαλιστικές εταιρείες μπορεί να αθωώσουν την εταιρεία-πελάτη τους (τη Lufthansa) και να μειώσουν κατά πολύ τις αποζημιώσεις.
tanea.gr