Ο Γιάνης Βαρουφάκης καί τό ξήλωμα τού πουλόβερ

Εντείνονται και πάλι τις τελευταίες ημέρες οι προσωπικές επιθέσεις στον υπουργό Οικονομικών, εντός κι εκτός της χώρας.

 του Μέτοικου
Σε ένα έξαλλο κρεσέντο προσβολών και ύβρεων, στελέχη της αντιπολίτευσης, μέρος των συναδέλφων του στο Eurogroup της Ρίγας και τα φερέφωνα τους στα media, απαιτούν – οι ξένοι έμμεσα, οι ντόπιοι άμεσα – την αποπομπή του Γιάννη Βαρουφάκη. 
Απ' όσο γνωρίζω υπάρχουν 3 μόνον θεμιτοί λόγοι για να απομακρύνει ο πρωθυπουργός έναν υπουργό που ο ίδιος επέλεξε:

1. Να κριθεί υπεύθυνος για χάραξη εσφαλμένης πολιτικής στον τομέα αρμοδιότητας του
2. Να κριθεί ανεπαρκής στην εφαρμογή της κοινά συμπεφωνημένης κυβερνητικής πολιτικής
3. Να έχει εμπλακεί σε αθέμιτες, σκανδαλώδεις δραστηριότητες

Δεδομένο είναι ότι στην περίπτωση που εξετάζουμε δεν ισχύει κάτι από τα παραπάνω. Αντίθετα, καθίσταται φανερό πως την απομάκρυνση του Βαρουφάκη ζητούν ακριβώς εκείνοι που υποφέρουν περισσότερο από την σταθερή του στάση κατά την διαπραγμάτευση, την σθεναρή υπεράσπιση δηλαδή των θέσεων της νέας ελληνικής κυβέρνησης. Κι αυτοί κυρίως είναι οι αλλοδαποί πραιτοριανοί του Wolfgang Schaeuble και οι losers της ελληνικής πολιτικής σκηνής. 
Οι πρώτοι έχουν πράγματι κουραστεί να ακούν συγκροτημένα, αναλυτικά και εύλογα επιχειρήματα, για σειρά ζητημάτων που ελλείψει πειστικών απαντήσεων από την πλευρά τους, οι ίδιοι έχουν εκχωρήσει την επίλυση τους στο 'δίκαιο του ισχυρού (αφεντικού τους)'. Και σ' ένα πολιτικό προσωπικό αυτού του επιπέδου φαίνεται αδιανόητο έως θρασύ, να μην συμμορφώνεται ο χαμογελαστός, χρεωμένος Έλληνας, για όσα ήδη απεφάνθη ο βλοσυρός νταβατζής της Ευρώπης. 
Την δόξα των μνημονιακών poulains που περιφέρονται στους σταύλους της διαπλοκής κραυγάζοντας εναντίον της κυβέρνησης, ζήλεψαν πρόσφατα δυο διαχρονικοί losers κι αποφάσισαν να μπουν δυνατά στο παιχνίδι. Πάλαι ποτέ δελφίνοι και οι δυο, εκείνος του ΠΑΣΟΚ εκείνη της ΝΔ, είδαν πρωθυπουργικά βαγόνια να έρχονται και να φεύγουν, επιχείρησαν κάποτε την ίδρυση δικών τους πολιτικών σχημάτων, και τελικά επέστρεψαν στα κομματικά μαντριά υπό την εξουσία τσομπαναρέων τους οποίους ελάχιστα υπολήπτονταν και αντί ευτελούς ανταμοιβής. Αυτοί λοιπόν σήκωσαν τώρα το αντι-Βαρουφάκειο λάβαρο, εξαπολύοντας υβριστικές επιθέσεις σε ό,τι ακριβώς τους λείπει περισσότερο· το θάρρος και την αξιοπρέπεια. Θλιβεροί όσο και αναμενόμενοι. 
Δεν γνωρίζω προσωπικά τον Γιάννη Βαρουφάκη, αν και παρακολουθώ τις δημόσιες παρεμβάσεις του εδώ και χρόνια. Είχα την εντύπωση πως είναι ευφυής, συγκροτημένος, ευθύς, πληθωρικός, αντισυμβατικός αλλά ιδιαίτερα ευγενής. Στη διάρκεια της υπουργικής του θητείας επιβεβαίωσα τα παραπάνω και διαπίστωσα πως διαθέτει ένα ακόμη χαρακτηριστικό, σπανιότατο για την ράτσα μας. Είναι cool κατά κυριολεξία, διατηρεί την ψυχραιμία και την ευπρέπεια του σε δύσκολες συνθήκες, εκεί όπου τα αλαλάζοντα κύμβαλα στη βουλή και στα κανάλια, θα είχαν εκραγεί ή/και καταρρεύσει. Γιατί η αλήθεια είναι πως δύσκολα άνθρωπος θα μπορούσε να αντέξει ψυχικά την αντιμετώπιση που του επιφυλάσσουν οι κομπάζοντες εχθροί του, χωρίς να γονατίσει ή να χειροδικήσει. Ο ίδιος ωστόσο, ως εκ της θέσεως του οφείλει και με αγνώστου άσκησης νευρικό σύστημα, επιδεικνύει πρωτοφανή αυτοέλεγχο παραδίδοντας μαθήματα πολιτικού ήθους. 
Ας μην κοροϊδευόμαστε. Στους τρεις αυτούς μήνες ο υπουργός Οικονομικών δεν ακολούθησε προσωπική πολιτική. Όσοι από τους χειρισμούς του αποδειχθούν τελικά σωστοί ή λανθασμένοι, αποτελούν επιλογές της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού. Αυτό το γνωρίζουν καλά και όσοι ζητούν την εκπαραθύρωση του. Γιατί εκείνο που στην πραγματικότητα επιδιώκουν δεν είναι απλά να φύγει από την μέση το "εμπόδιο Βαρουφάκης". Το ζητούμενο δεν είναι καν η τοποθέτηση ενός πιο ευέλικτου προσώπου, αφού έτσι κι αλλιώς αντιλαμβάνονται ότι κανένα μέλος αυτής της κυβέρνησης δεν πρόκειται να αποδεχθεί τους αδιαπραγμάτευτους μνημονιακούς τους όρους. 
Η προφανής επιδίωξη των δανειστών και των εγχώριων φερέφωνων τους είναι η επιβεβαίωση της κυριαρχίας τους, μέσω της ακύρωσης ενός από τα λίγα πια θεσμικά δικαιώματα που απέμειναν στον Έλληνα πρωθυπουργό: να επιλέγει ελεύθερα τους υπουργούς του. Ο Αλέξης Τσίπρας υπερασπιζόμενος και διατηρώντας στη θέση του τον Γιάννη Βαρουφάκη, κάνει το αυτονόητο. Αρνείται να ενδώσει στο "ξήλωμα του πουλόβερ". Με όση προπέτεια κι αν του το ζητούν οι κοστουμαρισμένοι εκπρόσωποι των ευρωπαίων 'εταίρων' και όση απελπισία κι αν εκφράζουν οι υστερικές κραυγές εκείνων που ο Ελληνικός λαός άφησε πολιτικά ξεβράκωτους στις εκλογές της 25η Ιανουαρίου. 
Στο κάτω-κάτω και εν όψει του επερχομένου θέρους, πουλόβερ, πουκάμισο ή γυμνόστερνοι, η απόφαση ας είναι αποκλειστικά δική μας, χωρίς καθόλου φόβο αλλά με δικαιολογημένο πάθος. 
 thepressproject.gr