Πώς κοιμάστε τα βράδια;
Παίδες μου αγαπημένοι, αυτή τη φορά είχα υποσχεθεί στον φίλο αναγνώστη Θωμά να γράψω κάτι άσχετο με την πολιτική, κάτι ευχάριστο, κάτι στο στυλ τα πουλάκια τσίου-τσίου, τα ψαράκια τίποτα. Αγαπητέ Θωμά, όπως βλέπεις, άκυρον. Μόλις είδα μια τηλεοπτική δήλωση μετανοίας του Ρουμελιώτη, ταράχτηκα και μου γεννήθηκε μια απορία. Και όταν εμένα μου γεννιέται μια απορία, ρωτώ. Οπότε δώστε βάση, κύριε Ρουμελιώτη μου:
Αγαπητέ κύριε, μόλις σας είδα στις ειδήσεις και σας λυπήθηκα. Ξεροκαταπίνατε και τραυλίζατε πως δεν είστε σίγουρος ότι οι έλληνες δημοσιογράφοι πληρώνονταν για να γίνουν όργανα του ΔΝΤ. Βεβαίως το είχατε πει εμμέσως πλην σαφέστατα πριν λίγα 24ωρα αλλά άλλο εννοούσατε, αλλά και αυτό να εννοούσατε, ελληνική δεν είναι η έκφραση «είπα, ξείπα, χέζω την παρόλα μου;». Ε, λοιπόν τη χέσατε κι εσείς ως Έλληνας 100% που είστε, και αίφνης λησμονήσατε αν είδατε κανέναν δημοσιογράφο με τα μάτια σας, έχετε και λίγο καταρράκτη άλλωστε, μια φωτοφοβία, μια αποκόλληση αμφιβληστροειδούς.
Πρώτα απ΄ όλα για να μη σας αποπάρω γιατί μου φαίνεσθαι και ευαίσθητος άνθρωπος στις πιέσεις (Ζωή, μ΄ ακούς; Λίγο κράτει στο μέλλον) σας ενημερώνω ότι η μαμά μου, γνωστή λαμογιοπασόκα των oh les beaux jours, πολύ σας αγαπούσε. Βέβαια αυτό δεν είναι τεράστιο κομπλιμέντο γιατί αυτή θεωρούσε τον Κατσιφάρα τρομερό τζέντλεμαν και τον Θόδωρο Κατσανέβα σέξι. Την ίδια αδυναμία όμως μαθαίνω σας είχε και ο Ανδρέας Παπανδρέου – άλλος με ροπή στους ευέλικτους (με την καλή έννοια). Σας έχωσε λοιπόν, εσάς που ποτέ δεν εκτεθήκατε στην κρίση του λαού, ωραία-ωραία στη διαχείριση του δημόσιου κορβανά όπου περάσατε φίνες μέρες. Ίσως υπερβολικά φίνες μέρες, δεν ξέρω. Τόση αδυναμία σας είχε πάντως (σε σας αλλά και στις φίνες μέρες) που μόλις έγινε γνωστό ότι θα παραπεμφθείτε για το σκάνδαλο Κοσκωτά, σας έκανε ευρωβουλευτή και τσουπ, βρεθήκατε στη Βρυξέλλα, ένθα απέδρα κάθε μνήμη και στεναγμός σκανδαλόπληκτων. Ο Ανδρέας δικάστηκε και εν συνεχεία απέδρα εις τόπον χλοερόν, τόπον αναψύξεως (και, όχι, δεν εννοώ το σεξ με τη Μιμή). Εσείς όμως συνεχίσατε χαμηλόφωνα την καριέρα σας μέσω των απογόνων του: ο γιος του Τζωρτζ, γνωστός για την ευθυκρισία του στην επιλογή στελεχών (Κουρουπλής, Τζάκρη, Κατσέλη, Παναρίτη, όλοι αυτομολήσαντες για πρώτη φορά Αριστερά μόλις βυθίστηκε η βαρκούλα του στο Καστελόριζο) φρόντισε και για τη δική σας ανάψυξη: Σας διόρισε εκπρόσωπο της χώρας στο ΔΝΤ, όπου γίνατε και αναπληρωτής διευθυντής! Θεσάρα, φίλε… Πάλι τυχερός! Αντίθετα από την Παναρίτη που έφαγε βουντού, εσείς τη βγάλατε εντελώς καθαρή.
Όπως όλα τα ωραία πράγματα όμως έχουν ένα τέλος, τελείωσε και ο Τζωρτζ και η θητεία σας, οπότε έπρεπε να σκεφτείτε την καριέρα σας – το καταλαβαίνω. Την τέχνη την ξέρατε. Σαν ηλιοτρόπιο στραφήκατε προς την πλευρά που ανατέλλει ο ήλιος και ανοίγουν οι θέσεις. Και, ω του ελληνικού θαύματος, εσείς ο τραπεζίτης βρεθήκατε επικεφαλής του ΔΣ του αεροδρομίου Ελευθέριος Βενιζέλος, διορισμένος απ΄ αυτούς που μισούν τους τραπεζίτες, με μισθουλάκι 10.000 ευρώ όπως πληροφορούμαι δια του Τύπου! Δεν νομίζω ότι σας επηρέασε αρνητικά η θέση αυτή που τιμά τον αέρα κι αρχίσατε να αμολάτε λόγια του αέρος. Νομίζω ότι απλούστατα επειδή τιμάτε όσους σας τιμούν (είπαμε, είστε τζέντλεμαν, τύφλα να ‘χει ο Κατσιφάρας) ενισχύσατε (ΜΕ ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΣΑΣ, να μην ξεχνιόμαστε) την (ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ να μην ξεχνιόμαστε) «επιτροπή ενισχύσεως σκανδάλων ενισχυόντων καριέρα Ζωής» καταγγέλλοντας πως το ΔΝΤ (το οποίο σας είχε ενισχύσει) πλήρωνε δημοσιογράφους για να προμοτάρουν την πολιτική του. Μόλις γύρισε όμως όλο το αγριεμένο αυτό συνάφι εναντίον σας, σαν την κότα την καλή, αρχίσατε να τραυλίζετε μπροστά στις κάμερες ότι δεν θυμάστε να είδατε κανέναν δημοσιογράφο στο ΔΝΤ, ποτέ δεν είπατε ότι είδατε, άλλωστε τι να δείτε, έχετε μια ξηροφθαλμία, μια ωχρά κηλίδα, μια ποντικοματίαση που λέει και ο Χατζηχρήστος.
Γιατί τα γράφω όλα αυτά ενώ τα 'χουν γράψει τόσοι άλλοι; Γιατί είμαι εδώ με την παρέα μου, όλοι εκπρόσωποι μια γενιάς που δεν μπορεί να κοιμηθεί διαπιστώνοντας ότι δεν έχει μέλλον σ΄ αυτή τη χώρα, σας ακούμε και ειλικρινά αναρωτιόμαστε: εσείς πώς κοιμάστε, κύριε Ρουμελιώτη μου;
από protagon.gr
Παίδες μου αγαπημένοι, αυτή τη φορά είχα υποσχεθεί στον φίλο αναγνώστη Θωμά να γράψω κάτι άσχετο με την πολιτική, κάτι ευχάριστο, κάτι στο στυλ τα πουλάκια τσίου-τσίου, τα ψαράκια τίποτα. Αγαπητέ Θωμά, όπως βλέπεις, άκυρον. Μόλις είδα μια τηλεοπτική δήλωση μετανοίας του Ρουμελιώτη, ταράχτηκα και μου γεννήθηκε μια απορία. Και όταν εμένα μου γεννιέται μια απορία, ρωτώ. Οπότε δώστε βάση, κύριε Ρουμελιώτη μου:
Αγαπητέ κύριε, μόλις σας είδα στις ειδήσεις και σας λυπήθηκα. Ξεροκαταπίνατε και τραυλίζατε πως δεν είστε σίγουρος ότι οι έλληνες δημοσιογράφοι πληρώνονταν για να γίνουν όργανα του ΔΝΤ. Βεβαίως το είχατε πει εμμέσως πλην σαφέστατα πριν λίγα 24ωρα αλλά άλλο εννοούσατε, αλλά και αυτό να εννοούσατε, ελληνική δεν είναι η έκφραση «είπα, ξείπα, χέζω την παρόλα μου;». Ε, λοιπόν τη χέσατε κι εσείς ως Έλληνας 100% που είστε, και αίφνης λησμονήσατε αν είδατε κανέναν δημοσιογράφο με τα μάτια σας, έχετε και λίγο καταρράκτη άλλωστε, μια φωτοφοβία, μια αποκόλληση αμφιβληστροειδούς.
Πρώτα απ΄ όλα για να μη σας αποπάρω γιατί μου φαίνεσθαι και ευαίσθητος άνθρωπος στις πιέσεις (Ζωή, μ΄ ακούς; Λίγο κράτει στο μέλλον) σας ενημερώνω ότι η μαμά μου, γνωστή λαμογιοπασόκα των oh les beaux jours, πολύ σας αγαπούσε. Βέβαια αυτό δεν είναι τεράστιο κομπλιμέντο γιατί αυτή θεωρούσε τον Κατσιφάρα τρομερό τζέντλεμαν και τον Θόδωρο Κατσανέβα σέξι. Την ίδια αδυναμία όμως μαθαίνω σας είχε και ο Ανδρέας Παπανδρέου – άλλος με ροπή στους ευέλικτους (με την καλή έννοια). Σας έχωσε λοιπόν, εσάς που ποτέ δεν εκτεθήκατε στην κρίση του λαού, ωραία-ωραία στη διαχείριση του δημόσιου κορβανά όπου περάσατε φίνες μέρες. Ίσως υπερβολικά φίνες μέρες, δεν ξέρω. Τόση αδυναμία σας είχε πάντως (σε σας αλλά και στις φίνες μέρες) που μόλις έγινε γνωστό ότι θα παραπεμφθείτε για το σκάνδαλο Κοσκωτά, σας έκανε ευρωβουλευτή και τσουπ, βρεθήκατε στη Βρυξέλλα, ένθα απέδρα κάθε μνήμη και στεναγμός σκανδαλόπληκτων. Ο Ανδρέας δικάστηκε και εν συνεχεία απέδρα εις τόπον χλοερόν, τόπον αναψύξεως (και, όχι, δεν εννοώ το σεξ με τη Μιμή). Εσείς όμως συνεχίσατε χαμηλόφωνα την καριέρα σας μέσω των απογόνων του: ο γιος του Τζωρτζ, γνωστός για την ευθυκρισία του στην επιλογή στελεχών (Κουρουπλής, Τζάκρη, Κατσέλη, Παναρίτη, όλοι αυτομολήσαντες για πρώτη φορά Αριστερά μόλις βυθίστηκε η βαρκούλα του στο Καστελόριζο) φρόντισε και για τη δική σας ανάψυξη: Σας διόρισε εκπρόσωπο της χώρας στο ΔΝΤ, όπου γίνατε και αναπληρωτής διευθυντής! Θεσάρα, φίλε… Πάλι τυχερός! Αντίθετα από την Παναρίτη που έφαγε βουντού, εσείς τη βγάλατε εντελώς καθαρή.
Όπως όλα τα ωραία πράγματα όμως έχουν ένα τέλος, τελείωσε και ο Τζωρτζ και η θητεία σας, οπότε έπρεπε να σκεφτείτε την καριέρα σας – το καταλαβαίνω. Την τέχνη την ξέρατε. Σαν ηλιοτρόπιο στραφήκατε προς την πλευρά που ανατέλλει ο ήλιος και ανοίγουν οι θέσεις. Και, ω του ελληνικού θαύματος, εσείς ο τραπεζίτης βρεθήκατε επικεφαλής του ΔΣ του αεροδρομίου Ελευθέριος Βενιζέλος, διορισμένος απ΄ αυτούς που μισούν τους τραπεζίτες, με μισθουλάκι 10.000 ευρώ όπως πληροφορούμαι δια του Τύπου! Δεν νομίζω ότι σας επηρέασε αρνητικά η θέση αυτή που τιμά τον αέρα κι αρχίσατε να αμολάτε λόγια του αέρος. Νομίζω ότι απλούστατα επειδή τιμάτε όσους σας τιμούν (είπαμε, είστε τζέντλεμαν, τύφλα να ‘χει ο Κατσιφάρας) ενισχύσατε (ΜΕ ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΣΑΣ, να μην ξεχνιόμαστε) την (ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ να μην ξεχνιόμαστε) «επιτροπή ενισχύσεως σκανδάλων ενισχυόντων καριέρα Ζωής» καταγγέλλοντας πως το ΔΝΤ (το οποίο σας είχε ενισχύσει) πλήρωνε δημοσιογράφους για να προμοτάρουν την πολιτική του. Μόλις γύρισε όμως όλο το αγριεμένο αυτό συνάφι εναντίον σας, σαν την κότα την καλή, αρχίσατε να τραυλίζετε μπροστά στις κάμερες ότι δεν θυμάστε να είδατε κανέναν δημοσιογράφο στο ΔΝΤ, ποτέ δεν είπατε ότι είδατε, άλλωστε τι να δείτε, έχετε μια ξηροφθαλμία, μια ωχρά κηλίδα, μια ποντικοματίαση που λέει και ο Χατζηχρήστος.
Γιατί τα γράφω όλα αυτά ενώ τα 'χουν γράψει τόσοι άλλοι; Γιατί είμαι εδώ με την παρέα μου, όλοι εκπρόσωποι μια γενιάς που δεν μπορεί να κοιμηθεί διαπιστώνοντας ότι δεν έχει μέλλον σ΄ αυτή τη χώρα, σας ακούμε και ειλικρινά αναρωτιόμαστε: εσείς πώς κοιμάστε, κύριε Ρουμελιώτη μου;
από protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.