Ο αυτοκαταστροφικός ναρκισσισμός του Γιάνη Βαρουφάκη…

  28 Ιουλ. 2015

 Nικόλ Λειβαδάρη
 Εάν το κάθε Plan B που σχεδιάζεται στα απανταχού στρατηγεία αυτού του πλανήτη ερχόταν στο φως, θα είχαμε τουλάχιστον έναν...
πόλεμο την ημέρα. Κι εάν η κάθε άσκηση επί χάρτου, εν είδει worst case scenario, συνιστούσε «προδοσία» οι στρατοδίκες αυτού του κόσμου θα ήταν περισσότεροι από τους πταισματοδίκες.

Οπότε, πριν ξανανοίξουμε το Γουδή και πριν στερέψουν από δάκρυα κι οι τελευταίοι – και εξ οφίτσιο αθώοι του… αίματος και των Μνημονίων – πατριώτες σε ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και πέριξ, θα ήταν χρήσιμο να θυμηθούμε ότι ο Γιάνης Βαρουφάκης έκανε απλά τη δουλειά του. Ο Αλέξης Τσίπρας του ζήτησε, κι εκείνος το εκπόνησε, ένα Plan B για την περίπτωση που οι διαπραγματεύσεις με τους δανειστές μας έριχναν στα βράχια και ο, υπερ-ευρωπαϊστής και υπερ-πατριώτης, Σόιμπλε μας οδηγούσε έξω από το ευρώ. Εάν ο Τσίπρας δεν το ζητούσε θα ήταν επικίνδυνα ηλίθιος κι εάν ο Βαρουφάκης δεν το εκτελούσε θα ήταν, επιεικώς, ανίκανος.

Το σχέδιο άρχισε να εκπονείται στα τέλη Δεκεμβρίου και είχε ολοκληρωθεί στις αρχές Μαΐου. Τις πλήρεις λεπτομέρειές του, μας τις έχουν δώσει πλέον τα ηχογραφημένα πρακτικά του φόρουμ OMFIF και οι, ων ουκ έστι αριθμός, συνεντεύξεις του πρώην υπουργού Οικονομικών: Από τις αρχές του χρόνου συστήθηκε μια (παρα)ομάδα εργασίας στο υπουργείο Οικονομικών με συντονιστή τον Τζέημς Γκαλμπρέιθ, φίλο του Γιάνη Βαρουφάκη, καθηγητή του Πανεπιστημίου του Τέξας και γιο του εκ των κορυφαίων οικονομολόγων του αιώνα Τζον Κέννεθ Γκαλμπρέιθ. Ρόλο συμβούλου ανέλαβε ο Τζέφρι Σακς, διευθυντής του Earth Institute του Πανεπιστημίου του Κολούμπια, διάσημος ως αρχιτέκτονας του «δόγματος του σοκ» στη Ρωσία και σε χώρες της Λατινικής Αμερικής κυρίως, και εσχάτως ανανήψας στους δρόμους του κεϊνσιανισμού.

Η ομάδα εκπόνησε το Plan B πάνω σε έναν διπλό άξονα: Την δημιουργία παράλληλου νομίσματος με τη μορφή IOUs και παράλληλου τραπεζικού συστήματος μέσω reserve accounts (εναλλακτικών λογαριασμών) συνδεδεμένων με τα ΑΦΜ όλων των φορολογουμένων της χώρας. Το – κατά Βαρουφάκη – χακάρισμα των ΑΦΜ και το by pass της Γενικής Γραμματείας Εσόδων και της «τροϊκανής» Σαββαϊδου έδωσε μεν το αναγκαίο σασπένς στην πλοκή, αλλά δεν ήταν το κομβικό στοιχείο. Το κρίσιμο, και μάλλον και το πλέον αδύναμο, σημείο του σχεδίου ήταν το πώς θα μπορούσε να εφαρμοστεί αυτομάτως, εν μία νυκτί, σε mega base χωρίς να εξελιχθεί σε φάρσα.

Όταν πάντως το σχέδιο παρουσιάστηκε στον Τσίπρα εκείνος το απέρριψε. Ενδεχομένως όχι επειδή δεν εμπιστευόταν τους χάκερς, αλλά διότι αποφάσισε ότι, ακόμη κι ο πιο genius νάρκισσος του κόσμου δεν δικαιούται να δώσει τον υπέρτατο πόλεμο της προσωπικής του δικαίωσης με ασπίδα τους αμάχους.

Το ερώτημα, όμως, δεν είναι εάν είχε δίκιο ο Τσίπρας ή ο Βαρουφάκης. Ούτε εάν το Plan B ήταν καλό, μεγαλοφυές ή αστείο. Αυτό μπορεί να συζητείται και να αναζητείται επί χρόνια στα αμφιθέατρα του Τέξας, του Κολούμπια και του ΠΑΠΕΙ. 

Το ερώτημα που αφορά τον Γιάνη Βαρουφάκη είναι γιατί επέλεξε να αποκαλύψει τώρα αυτό το Plan B, προβάλλοντάς το περίπου ως έργο ζωής και ως κορυφαία στρατηγική της εξάμηνης θητείας του στο υπουργείο Οικονομικών.

Προφανώς δεν το έπραξε διότι συνέπλευσε με τον Σόιμπλε στον στόχο έξωσης της Ελλάδας από το ευρώ, όπως έσπευσαν να του καταλογίσουν τα πρωτοσέλιδα του όψιμου εγχώριου πατριωτισμού. Ούτε διότι θαύμαζε τη σθεναρή πίστη του Γερμανού υπουργού Οικονομικών στο «λάθος όραμά του», όπως ο ίδιος είπε στο New Yorker. Εάν συνέβαινε αυτό, πολύ απλά, θα μετράγαμε ήδη το όριο αναλήψεων των capital controls σε δραχμές.

Ο λόγος που το έπραξε είναι, μάλλον, ότι θαύμαζε και θαυμάζει πολύ περισσότερο όλων τον εαυτό του. Τον οποίον ποτέ δεν θα άφηνε ανυπεράσπιστο και ανοχύρωτο στις επικρίσεις περί «ερασιτεχνισμού» και έλλειψης «συγκεκριμένου plan B». Ακόμη και ρισκάροντας να τον αδικήσει κατάφωρα και να τον μετατρέψει σε ιδανικό αυτόχειρα μιας, παραζαλισμένης πλέον, Θεωρίας των Παιγνίων.

Υ.Γ: Το έτερο ερώτημα αφορά όσους ζητούν την κεφαλή Βαρουφάκη επί πίνακι, ολοφύρονται ως θύματα «προδοσίας», ζητούν ΕΔΕ, παρεμβάσεις της Δικαιοσύνης και ειδικά δικαστήρια. Είναι όλοι εκείνοι που ομνύοντας στα Μνημόνια και γονατίζοντας μπροστά και στον τελευταίο υπάλληλο της τρόικας έκαναν απαραίτητα τα σημερινά Plan B και C. 
Αλλά ακόμη, από κανέναν, δεν έχει απαντηθεί το γιατί η Δικαιοσύνη ουδέποτε ασχολήθηκε μαζί τους…
tvxs.gr