Τά "πατροπαράδοτα" κόμματα σέ διαρκή συναγωνισμό αυτοευτελισμού...

Παχυλή υποκρισία

 

Τα πράγματα εξελίσσονται όπως ακριβώς τα είχαμε προβλέψει. Δεν ήταν δα και τόσο δύσκολο να πέσουμε μέσα.
Λίγη φαντασία αν διέθετε κανείς και αν γνώριζε πώς λειτουργεί το πολιτικό σύστημα και οι χαλκέντερες γραφειοκρατίες κάθε είδους, θα έφτανε εύκολα στην εκτίμηση ότι εκείνοι που πανικόβλητοι πίεζαν φορτικά τον Τσίπρα να υπογράψει πάση θυσία συμφωνία με τους δανειστές, μια οποιαδήποτε συμφωνία, αμέσως μετά την ολοκλήρωσή της θα έβγαιναν στο μεϊντάνι για να τον κατακρίνουν, επειδή το νέο Μνημόνιο είναι πολύ βαρύ για τον ελληνικό λαό.
Αλήθεια, περίμεναν κάτι διαφορετικό, πιο ήπιο ως προς τους δημοσιονομικούς στόχους και λιγότερο επαχθές για τους πολίτες; Οχι φυσικά.
Απλώς τη δουλειά τους κάνουν, μόνο που την κάνουν τόσο άγαρμπα που ακόμη και οι φανατικοί οπαδοί τους δυσκολεύονται να τους παρακολουθήσουν.
Για παράδειγμα: Το ΠΑΣΟΚ επιτίθεται στον πρωθυπουργό και τον καλεί να ζητήσει συγγνώμη από τον ελληνικό λαό.
Μανία αυτό το κόμμα με τις συγγνώμες! Των άλλων όμως. Για τις συγγνώμες που οφείλει το ίδιο στον ελληνικό λαό, ούτε λέξη.
Ακόμη περιμένουμε τις εξηγήσεις όσων πέρασαν από ηγετικές θέσεις, γιατί ένα κόμμα που πάντοτε ήταν αντιδεξιό και ποτέ αντιαριστερό, κατάντησε θλιβερός κομπάρσος της συντηρητικής παράταξης.
Το να υποδύεσαι τον επιτήδεια ουδέτερο ή ακόμη χειρότερα τον εξοργισμένο με την κυβέρνηση της Αριστεράς, όπως ορισμένοι μοιραίοι τύποι που έδρασαν με εγκληματικά ανεύθυνο τρόπο την περίοδο 2009-2012, είναι μια βολική στάση, αλλά σήμερα ουδείς τσιμπάει το τυράκι.
Με την κυβέρνηση τα βάζουν η δεξιά πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας (πλάκα τα γαλόνια οι εκπρόσωποί της στην εφαρμογή των Μνημονίων), ορισμένοι δημοσιολόγοι που κατηγορούσαν τον Τσίπρα πως σπρώχνει τη χώρα στα βράχια και ότι έχει κρυφή ατζέντα, για να μας πάει στη δραχμή, παραβιάζοντας τη λαϊκή εντολή, αλλά και διάφορες συνδικαλιστικές συλλογικότητες, μερικές εκ των οποίων έδωσαν σκληρή μάχη για να κατισχύσει το «ναι» στο δημοψήφισμα και είχαν λάμψει διά της απουσίας τους την περίοδο που τα Μνημόνια ξεθεμελίωναν τα εργασιακά δικαιώματα, προκαλούσαν μαζική ανεργία και αφάνιζαν τη μεσαία τάξη.
Τώρα όλοι μαζί σπεύδουν να παίξουν τους αγανακτισμένους, πιστεύοντας ότι οι κάτοικοι αυτής της χώρας έχουν προσβληθεί από αμνησία και δεν θα τους εγκαλέσουν για παχυλή υποκρισία. Ταρτούφοι με τη βούλα.

Ανάγωγα

Βαριά λόγια χρησιμοποιούν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που καταψήφισαν το Μνημόνιο ή δήλωσαν «παρών».

Αλλος λέει ότι δεν ξέρει αν πρέπει να λυπηθεί ή να αισθανθεί ντροπή για την κατάντια της κυβέρνησης, άλλος υποστηρίζει ότι τέτοιο πρόγραμμα ούτε η Θάτσερ διανοήθηκε να περάσει, ωστόσο αρνούνται να κάνουν το αυτονόητο.
Ποιο; Να αποσύρουν την εμπιστοσύνη τους και να προκαλέσουν την πτώση της.
Αν πράγματι πιστεύουν ότι αυτή η κυβέρνηση οδηγεί τη χώρα στην καταστροφή, δεν είναι δυνατόν να εγκαλούν τον πρωθυπουργό για εκβιασμό επειδή σκέφτεται να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης.
Τους προσφέρει τη χρυσή ευκαιρία να τον ρίξουν και να σώσουν και την Αριστερά και την πατρίδα.
Τάσος Παππάς
 από τήν ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Σημείωση : O υπέρτιτλος είναι τής "Ν.Μ."