Ευτυχώς η ζωή και η ιστορική συγκυρία δεν μας έχει θέσει τα τρομερά διλήμματα που αντιμετώπισαν ο διαπρεπής Γερμανός δημοσιογράφος και ιστορικός Joachim Fest και ο αρνητής του ναζισμού πατέρας του.
Ούτε βεβαίως πρόκειται να υποστεί κανείς μας τις δοκιμασίες που πέρασαν ο ίδιος και η οικογένειά του, επειδή αρνήθηκαν με σθένος να κάνουν αυτό που έκαναν οι άλλοι, οι περισσότεροι τουλάχιστον, όταν υπέκυπταν στο ναζιστικό κόμμα. Αλλοι αλαφιασμένοι από τη μαζική τρομοκρατία, άλλοι μπαϊλντισμένοι από την ανέχεια, κάποιοι γοητευμένοι από την εξουσία και τη δύναμη.
Στο βιβλίο του Fest «Οχι εγώ», που κυκλοφόρησε αυτές τις ημέρες από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, ο συγγραφέας αναφέρει ότι όταν κάποια στιγμή η μητέρα του λύγισε και παρακάλεσε τον πατέρα να ενδώσει, να γραφτεί στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα, όπως κάνουν οι απλοί άνθρωποι, για να δει άσπρη ημέρα η οικογένειά του, εκείνος απάντησε: «Οχι εγώ, εμείς δεν είμαστε απλοί άνθρωποι σε τέτοια ζητήματα»... Αυτές οι δύο λεξούλες θα μπορούσαν να γίνουν κίνημα λυτρωτικό για την πατρίδα μας σήμερα, αν ο καθένας ξεχωριστά τις μετατρέψει σε στάση ζωής απέναντι σε όλες τις παθογένειες που διέλυσαν την Ελλάδα.
Αν την κρίσιμη στιγμή πούμε αυτό το «Οχι εγώ» αδιαφορώντας για το τι κάνουν οι άλλοι, τότε θα αρχίσει να αλλάζει η χώρα. Ολους μας αφορά: τον δημοσιογράφο τη στιγμή της προχειρολογίας, τον δημόσιο υπάλληλο όταν υποτάσσεται στη γραφειοκρατία και τη ρουτίνα, τον πολιτικό την ώρα που παίρνει εντολή να διορίσει έναν ακατάλληλο ημέτερο, τον δικαστή που θα σηκώσει το τηλέφωνο στον υπουργό που παραγγέλνει, τον εφοριακό πριν από τη συναλλαγή, τον κακοπληρωμένο χειρουργό πριν από το φακελάκι, τον καθηγητή πανεπιστημίου που επιλέγει τη σιωπή. Ο κατάλογος δεν τελειώνει.
Αν γίνουμε αρνητές της κομματικοκρατίας, του πελατειακού κράτους, της αναξιοκρατίας, της ελάχιστης προσπάθειας, αν πούμε «Εγώ όχι», ακόμη κι αν υποψιαζόμαστε ότι θα το πούμε μόνο εμείς, τότε υπάρχει ελπίδα να αναθαρρήσει ο διπλανός, να αρνηθεί την ιδιώτευση ο άξιος, να βρει κουράγιο ο δημόσιος λειτουργός. «Οχι εγώ», λοιπόν, στη θέση του ένδοξου ελληνικού «εγώ γιατί όχι;».
από τήν Έντυπη έκδοση τής
εφημερίδας "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.