Απλά μαθήματα ανωτερότητας

Παντελής Μπουκάλας

Πολιτικοί και πολιτικάντες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, και όχι μόνο ακροδεξιοί, καταγγέλλουν την Ελλάδα ότι δεν φυλάσσει επαρκώς τις θάλασσές της. Και τους σιγοντάρουν από καιρό ημεδαποί ακροδεξιούληδες, μια και συνήθως η στενή ψυχή συνυπάρχει με τυφλό μυαλό. Καμιά διάθεση δεν έχουν όλοι τους να αποδεχτούν το οφθαλμοφανές: ότι και όλο το ναυτικό και το λιμενικό της αν χρησιμοποιούσε η νησοβριθής Ελλάδα, και τα ψαράδικά της αν επιστράτευε, θα αδυνατούσε να περιφρουρήσει τα θαλάσσια σύνορά της όσο αποτελεσματικά επιθυμούν οι τειχοκατασκευαστές Ευρωπαίοι.

Και νά που αυτό το ολοφάνερο το αποδέχεται επίσημα ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός για τη Διαχείριση της Επιχειρησιακής Συνεργασίας στα Εξωτερικά Σύνορα των Κρατών-Μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ο Φρόντεξ δηλαδή. Ο εκπρόσωπός της, η κ. Εύα Μονκιούρ, πήγε στη Λέσβο, είδε, άκουσε, θ’ άνοιξε και κάναν χάρτη του Αιγαίου, απ’ τους τουριστικούς έστω, αρκούν κι αυτοί, και επιστρέφοντας στην έδρα του οργανισμού, στη Βαρσοβία, είπε το απλούστατο: «Είναι πολύ εύκολο να φτάσει κανείς στην Ελλάδα διά θαλάσσης. Δεν έχουμε να κάνουμε με αγρό, όπου μπορούμε να τοποθετήσουμε φράχτη. Είναι σχεδόν αδύνατο να ελεγχθούν τα θαλάσσια ελληνικά σύνορα, γιατί, επιπλέον, η Ελλάδα έχει εκατοντάδες νησιά, ορισμένα από τα οποία δεν κατοικούνται καν, και βρίσκονται πολύ κοντά στις τουρκικές ακτές».
Και ενώ η Τουρκία ενισχύεται συνεχώς οικονομικά, για να ελέγξει υποτίθεται την έξοδο των προσφύγων, η Ελλάδα αντί να ενισχύεται, όπως θα ήταν το φυσικό και το τίμιο, καταγγέλλεται από τους εταίρους της για ανεπαρκή έλεγχο της θάλασσας. Και, κατ’ αντιγραφήν του σκαιού εκβιασμού για Μεγάλο Γκρέξιτ, από την Ευρωζώνη, απειλείται με γκρέξιτ από τη Συνθήκη Σένγκεν, που κατάντησε μια βολική καρικατούρα στα χέρια των πιο ισχυρών της ευρωπαϊκής εταιρείας.
Απλά μαθήματα ευρωπαϊκής αλληλεγγύης... Τα παραδίδουν δωρεάν Ούγγροι, Αυστριακοί, Γερμανοί, Βέλγοι κ.ά. Την ίδια στιγμή, άλλοι μέτοχοι του δυτικού μας πολιτισμού, ανώτερου ως γνωστόν, Αγγλοι και Ουαλλοί, παραδίδουν απλά μαθήματα φιλοξενίας, βάφοντας κόκκινη την πόρτα των σπιτιών όπου ζουν πρόσφυγες ή υποχρεώνοντάς τους να φοράνε ειδικό βραχιολάκι στο χέρι. Οχι σαν τα βραχιολάκια που φοράνε οι ευτυχείς τουρίστες του Αιγαίου για να απολαμβάνουν φτηνά το πλήρες πακέτο, πισίνα, πρωινό, ποτό κ.τ.λ. Αλλά το βραχιολάκι του αποκλεισμού. Της γκετοποίησης. Της βαθιάς εχθρότητας.
Aφού λοιπόν οι φίλοι και σύμμαχοί μας καταγγέλλουν τον Θεό ή τη φύση και τον χρόνο που έφτιαξαν το Αιγαίο έτσι όπως το έφτιαξαν, ας επιμείνουν στην ορθή λογική τους. Κι ας καταγγείλουν και το ίδιο το Αιγαίο για την ολιγάρκειά του. Αν συνεχίσει να κρατάει στα νερά του μόνον έναν στους πενήντα πρόσφυγες που δοκιμάζουν να το περάσουν, σύμφωνα με τη θανάσιμη στατιστική των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, η «γηραιά» θα συνεχίσει να επιβαρύνεται. Κι αυτό είναι άπρεπο.
από τήν Καθημερινή