Χαμένοι στη μετάφραση... (Συμφωνίες και διαφωνίες στο Ανατολικό Αιγαίο)

Το ξέρω, το ξέρω ότι η είδηση των ημερών είναι η πανευρωπαϊκή συμφωνία για το προσφυγικό. Πανευρωπαϊκή ο λόγος το λέει, μιας και μόλις...
σφίξουν τα γάλατα η κάθε χώρα θα κάνει του κεφαλιού της. Αλλά ας την ονομάσουμε έτσι, ας το δεχθούμε, για λόγους συντομίας. Μια συμφωνία μάλλον προβληματική, που αφήνει δυσαρεστημένες όλες σχεδόν τις πλευρές εκτός από την Τουρκία. Με την Άγκυρα να εισπράττει πλείστα όσα ανταλλάγματα για να μην πλημμυρίσει εκ νέου την Ευρώπη με πρόσφυγες από πολέμους και καταδιωκόμενους από οικονομικές κρίσεις. Και την Ελλάδα να εύχεται ότι οι γείτονες θα σεβαστούν την υπογραφή τους και δεν θα μας κοροϊδέψουν…

Αυτή είναι η είδηση η βασική και ο καθένας τοποθετείται απέναντί της ανάλογα με τις ιδεολογικές του αναφορές και τις πολιτικές πεποιθήσεις. Πριν φτάσουμε όμως σε αυτό, θα ήθελα να καταθέσω εδώ και μερικά ακόμη στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ημέρες. Όπως, για παράδειγμα, το γεγονός ότι έχουν χαθεί στη Γερμανία τα ίχνη περισσοτέρων των 130.000 ανθρώπων που είχαν ζητήσει άσυλο εντός του 2015. Δεν το λέω εγώ, το λένε οι γερμανικές αρχές τραβώντας τα μαλλιά τους.

Και συνεχίζουν: Πάνω κάτω 1.100.000 άνθρωποι εισήλθαν και καταγράφηκαν πέρυσι στη Γερμανία ως αιτούμενοι και αιτούμενες ασύλου, αλλά δεκάδες χιλιάδες εξ αυτών δεν έφτασαν ποτέ στα κατά τόπους κέντρα παραμονής που τους είχαν υποδειχθεί. Σύμφωνα με τη γερμανική κυβέρνηση κάποιοι από τους νεοφερμένους κατέληξαν εν τέλει σε άλλες χώρες, κάποιοι άλλοι μετρήθηκαν δυο και τρεις φορές και κάποιοι εξαφανίσθηκαν από προσώπου γης και δεν μπορεί να τους βρει κανένας. Δια ταύτα, οι υπεύθυνοι για την καταμέτρηση των προσφύγων και των μεταναστών στη Γερμανία παραδέχονται ότι υπάρχουν πλέον στη χώρα περισσότεροι από 400.000 άνθρωποι οι ταυτότητες των οποίων είναι άγνωστες στις αρχές!

Το οποίον, στην Ελλάδα δεν θα μας έκανε και πολύ μεγάλη εντύπωση. Τέτοια νουμεράκια αγνώστων τα παίζουμε στα δάχτυλα από την εποχή που ο Αντώνης Σαμαράς κάλεσε τους Βορειοηπειρώτες να κάνουν Χριστούγεννα στην πατρίδα και έχασε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Και μη μου πείτε ότι έκατσε κάποιος και μέτρησε πόσοι ήρθαν τότε από την Αλβανία και ότι τους ζήτησε ταυτότητες και διαβατήρια, γιατί θα απαντήσω ότι εδώ ήμουνα και εδώ ήσασταν δεν ήρθαμε ξαφνικά προχθές από τον πλανήτη Άρη. Όταν ανοίγουν τα σύνορα και περνάει ο κόσμος χύμα, πάντοτε θα μπουρδουκλωθεί το μέτρημα. Ιδίως όταν υπάρχουν κοινότητες οργανωμένες διαφόρων εθνοτήτων, που είναι έτοιμες να υποδεχθούν και να κρύψουν τους νεοφερμένους. Γιατί εσύ μπορείς να ζητάς άσυλο, αλλά τις προϋποθέσεις δεν είναι και τόσο σίγουρο ότι τις διαθέτεις…

Και κάπως έτσι ξαναφθάνουμε στην επίμαχη συμφωνία και στις παραφυάδες της. Διαβάζω δεξιά κι αριστερά ότι η Ευρώπη πρόδωσε τους πρόσφυγες και τους βαφτίζει όλους παράτυπους μετανάστες και ξεχνάει τις ηθικές αρχές της κ.λπ. κ.λπ. Χώρια η Ελλάδα που θα γεμίσει με κάτι πράγματα που θα είναι κλεισμένος ο κόσμος μέσα και θα υποφέρουν οι πάντες κλπ. κλπ. Και σκέφτομαι ότι πρώτον νέες Αμυγδαλέζες δεν θα δούμε, γιατί θα πέσει η κυβέρνηση την άλλη μέρα. Δεύτερον, και να θέλαμε να δούμε, θα έπρεπε να έχουμε γύρω στο μισό εκατομμύριο αστυνομικούς και ποιος διάολο θα τους πλήρωνε δεν ξέρω. Και τρίτον, οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έδωσαν και δίνουν ένα μάθημα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης σε όλη την γηραιά ήπειρο. Τελεία. Τελεία και παύλα, χωρίς καμιά αμφισβήτηση. Αλλά υπάρχει πάντα το μέλλον. Και στο μέλλον κρύβονται ο φόβος, η κούραση, η απογοήτευση και λοιπά θηρία.

Κρύβονται επίσης οι προβοκάτσιες και οι τρομοκρατικές ενέργειες, για να μην ξεχνάμε ότι δίπλα μας βρίσκεται μια από τις μεγαλύτερες εστίες ανωμαλίας στην περιοχή. Η Τουρκία βεβαίως, στην οποία καταλήγουν όλα. Αυτή την άνοιξε τη στρόφιγγα, αυτή να δούμε τώρα πως θα το διαχειριστεί πρώτη απ’ όλους το πρόβλημα. Γιατί εκεί εν τέλει είναι το κλειδί, όχι στο υστέρημα της κακόμοιρης Ελλάδας.

Χρήστος Ξανθάκης
newpost.gr