Το σάντουιτς

Σύμφωνα με την παλαιά παράδοση, που νομίζω ότι ουδείς έχει επιχειρήσει να ανατρέψει, το σάντουιτς είναι ένα πράγμα το οποίο συνήθως –όχι πάντα– τρώγεται και το οποίο βασίζεται στην ιδέα ότι, ανάμεσα σε δύο αδιάφορα κομμάτια τροφής (ψωμί), βάζουμε κάτι ενδιαφέρον (ζαμπόν, τυρί και ό,τι αγαπά ο καθένας). Ας ονομάσουμε τη δημιουργό ιδέα «η αρχή του σάντουιτς» (the sandwitch principle, για να εξυπηρετήσουμε και τη διεθνή βιβλιογραφία...).
Παρατηρώ τη διάρθρωση του διοικητικού μηχανισμού της Κομισιόν για το μεταναστευτικό και διαπιστώνω αντιστροφή της αρχής του σάντουιτς. Σαν να λέμε, δηλαδή, ότι έχουμε δύο φέτες ζαμπόν και στη μέση μία φέτα ψωμί. Ο αντιπρόεδρος Φρανς Τίμερμανς, από τη μία, με την ευθύνη του συντονισμού. Ο Χρήστος Στυλιανίδης με τη χρηματοδότηση και τη διάθεση των κονδυλίων, από την άλλη. Στη μέση, ατάραχος, άγευστος, άοσμος ο Δ.Λ.Ρ.Ο.Ε. Αβραμόπουλος με σχεδόν τίποτα. Εξ ου η εμφανής κατάπτωσή του. Φαίνεται ότι πέρασε ο καιρός του. Τώρα που το φαινόμενο «The Donald» επελαύνει από την Αμερική και απειλεί την παγκόσμια σκηνή, οι Αβραμόπουλοι του διαλογισμού, του οράματος και της κομψής ακινησίας βυθίζονται στην αχλύ της Ιστορίας που προχωρεί και, έτσι, κατακτούν την ανυπαρξία... (Ιδεωδώς, θα ήθελα ένα υποβλητικό φινάλε με έγχορδα – κάτι από Βάγκνερ π.χ.)

Από τή στήλη  ΦAΛHPEYΣ
τού   ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ
kathimerini.gr