Πρότεινα το εξής απλό:
Εφόσον βρίσκονται στην Ελλάδα Σύροι με κάποια κεφάλαια και εφόσον έχουν την πρόθεσή να επενδύσουν χρήματα στη χώρα μας, ας τους διευκολύνουμε κάνοντας χρήση της υφιστάμενης νομοθεσίας για τους αλλοδαπούς και των ισχυουσών ρυθμίσεων για όλους τους πρόσφυγες ή ενδεχομένως, εισάγοντας ακόμη κάποια κίνητρα.
Τι παράλογο ανήθικο (για τους ηθικολόγους ζάμπλουτους βουλευτές της αντιπολίτευσης) ή χυδαίο (για τους επαΐοντες δημοσιογράφους και όλους τους υπολοίπους αναλυτές, γνώστες γεωπολιτικών προβλημάτων) εμπεριέχει αυτή η πρόταση, όταν Σύροι πρόσφυγες έχουν επενδύσει εκατομμύρια δολάρια παντού;
Να υπενθυμίσουμε ότι αυτοί οι πρόσφυγες άνοιξαν 4.000 επιχειρήσεις στην Τουρκία επενδύοντας, στην γειτονική χώρα 220 εκ. δολάρια, στην Αίγυπτο 400-500 εκ. δολάρια, ανοίγοντας από την άλλη μικρές επιχειρήσεις ακόμη και στη γειτονική Αλβανία!
Να τονίσουμε τέλος ότι αυτοί οι πρόσφυγες αγόρασαν ναυτιλιακή εταιρία στον Πειραιά, ενδιαφερόμενοι ακόμη για την αγορά πλοίων Ελλήνων εφοπλιστών. Παρόμοιες μαρτυρίες έχουμε και για άλλες χώρες (Ολλανδία, Βέλγιο κ.λπ).
Ορισμένοι, σύνδεσαν την σκέψη μας, με τους πρόσφυγες της Ειδομένης του Πειραιά και άλλων περιοχών όπου εκεί φτωχοί Σύροι προσπαθούν να «αποδράσουν» από τη χώρα και να βρουν την τύχη τους κάπου στην Ευρώπη. Εμείς όμως απλά αναφερόμαστε σε επιχειρηματίες πρόσφυγες Σύρους, με κάποια οικονομική εμβέλεια, αρκετές καταθέσεις σε κάποια τράπεζα κ.ά. Κάποιοι από αυτούς, όπως ήταν αναμενόμενο, ήδη μας προσέγγισαν, μετά τον αδικαιολόγητο θόρυβο που προκλήθηκε.
Ουδέποτε καταλάβαμε λοιπόν –και όχι μόνο εμείς –τη λογική της διαστροφικής σύνδεσης του κόσμου της Ειδομένης ή των φτωχών Σύρων προσφύγων γενικά, με τη σαφή πρότασή μας.
Υποστηρικτικά των ανωτέρω φέρω το ακόλουθο παράδειγμα: Όταν κάποιος ακούει ότι επισκεπτόμαστε τη Νέα Υόρκη για να βρούμε επενδυτές, ο νους του πηγαίνει στους άστεγους και στα άτομα κάτω από τα όρια της φτώχειας του Βόρειου Μανχάταν ή στους πλούσιους επενδυτές με γραφεία στους γυάλινους πύργους του κεντρικού και νότιου Μανχάταν; Φυσικά, η λογική οδηγεί στη δεύτερη κατηγορία. Οπότε, με πιο σκεπτικό συνδέθηκε η πρότασή μας με τους φτωχούς Σύρους πρόσφυγες της Ειδομένης ή άλλων περιοχών;
Τέλος, δεν είναι δυνατόν όλοι γύρω μας ή αρκετά μακριά μας, που αγκαλιάζουν τους πλούσιους πρόσφυγες προς όφελος ακόμη και των ιδίων των Σύρων, να κάνουν λάθος ενώ εμείς οι ηθικολόγοι, ή οι έχοντες ιδιαίτερες ριζοσπαστικές αντιλήψεις επί του θέματος, ως το χάρμα της φύσης, να διεκδικούμε το αλάθητο του Πάπα. Μήπως λοιπόν στο όνομα και αυτού του αυτονόητου δεν είναι στραβός ο γιαλός;
* Ο Δημήτρης Μάρδας είναι υφυπουργός Εξωτερικών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.