Η επόμενη μέρα (άρθρο τού Σάμη Γαβριηλίδη)

tvxs.gr 08:41 | 11 Μάιος. 2016

Σάμης Γαβριηλίδης

Δευτέρα 9 Μαΐου 2016. Η επόμενη της ψήφισης του ασφαλιστικού και του φορολογικού νομοσχεδίου που διχάζει την Ελλάδα. Διαβάζουμε: Καταγγέλλει ο κύριος Βούτσης, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και πρόεδρος της Βουλής, τον κύριο Τότσκα, υπουργό του ΣΥΡΙΖΑ, για τη στάση της αστυνομίας την Κυριακή 8 Μαΐου κατά τη διάρκεια διαμαρτυρίας πολιτών για τα εν λόγω νομοσχέδια.

Επιχαίρει ο κύριος Τσακαλώτος για την πιθανότητα να εγκρίνουν οι θεσμοί μέχρι το τέλος του Μαΐου να έχει εκταμιευθεί η δόση, που για χάρη της πέρασαν άπειρες τροπολογίες, ακόμη και σε ώρες που μόνον τα μπαρ είναι ανοιχτά, και έτσι μπορεί και να προλάβουμε να μην πτωχεύσουμε.
Τέλος οι απεργοί του προηγούμενου τριήμερου, μισθωτοί και ελεύθεροι επαγγελματίες, επέστρεψαν στις εργασίες του ικανοποιημένοι από την αγωνιστική τους παρουσία παρόλο που δεν κτόρθωσαν να αποτρέψουν την ψήφιση των εν λόγω νομοσχεδίων.

Ας μιλήσουμε σοβαρά.
Όλοι ξέρουμε, κι όσοι κάνουν πως δεν το ξέρουν κοροϊδεύουν τον εαυτό τους, πως από όταν αποφασίσαμε να ενταχθούμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση παραχωρούσαμε ένα μέρος της Εθνικής μας κυριαρχίας, διότι όταν μετέχεις σε έναν ευρύτερο σχηματισμό οφείλεις να συνυπάρξεις με ανθρώπους και ιδεολογίες που δεν ταυτίζονται ακριβώς με τις δικές σου. Σε έναν τέτοιου είδους σχηματισμό, όταν πείθεις, και κυρίως όταν οι συνεταίροι σου νιώθουν πως μπορείς και χωρίς αυτούς, λαβαίνουν υπόψη τους σοβαρότερα την άποψή σου.
Αλλά η εκχώρηση μέρους της Εθνικής σου κυριαρχίας δεν σε καθιστά αποικία. Είτε λόγω της αδυναμίας σου είτε επειδή έτσι το αντιλαμβάνονται οι εταίροι σου.
Ακόμη και σήμερα όμως η ελληνική πλευρά δεν έχει δείξει να αντιλαμβάνεται την ουσιαστική διάσταση των προβλημάτων μας.
Όλοι ξέρουμε τη μεγάλη αντίθεση των παραγωγών με τους επενδυτές.
Όλοι ξέρουμε τη μεγάλη αντίθεση των μισθωτών-εργατών με τους κατέχοντες τα μέσα παραγωγής, μικρούς και μεγάλους.
Όλοι ξέρουμε την αντίθεση νεοφιλευθερισμού και «αριστεράς».
Είναι δυνατόν λοιπόν το αναπτυξιακό νομοσχέδιο που έχει τεθεί σε διαβούλευση να μην αναφέρει πουθενά τους όρους παραγωγός, παραγωγή, υπεραξία εργασίας, παρά μόνον να επικεντρώνεται στον όρο επενδυτής;
Είναι δυνατόν η επιστολή που έχει σταλεί στους εταίρους να μιλά μόνον για την ασφάλεια των επενδυτών και των επενδύσεων;
Είναι δυνατόν οι συνδικαλιστές να πιστεύουν πως θα πιέσουν την κυβέρνηση που οι ίδιοι την ψήφισαν με τις, ας πούμε, απεργίες να αποσύρει τα όντως επαχθή νομοσχέδια;
Τελικά όλοι έχουμε καταλάβει πως όταν βρεθεί κάποιος στην εξουσία αυτομάτως γίνεται συντηρητικός, γιατί πρώτο του μέλημα είναι να διατηρήσει την εξουσία. Συνεπώς παύει να είναι αριστερός ή δεξιός και μεταλλάσεται σε εξουσιαστή.
Και αναρωτιέσαι εσύ τι πρέπει να κάνεις; Ό,τι και αν ψηφίζεις πάντα είναι εναντίον σου. Οι εξουσιάζοντες δυστυχώς δεν έχουν ασχοληθεί ποτέ με την πραγματική ζωή, παρά μόνον με τους κοματικούς μηχανισμούς. Στο «πεζοδρόμιο» δεν βρέθηκαν ποτέ. Όλες τους οι προτάσεις και αποφάσεις πάρθηκαν στο κλουβί του γραφείου τους, όλοι οι σύμβουλοί τους είναι τεχνοκράτες που δεν έχουν σχέση με αυτό που οι ίδιοι ονομάζουν πραγματική οικονομία, πραγματική ζωή.
Τελικά μήπως έφτασε η ώρα να πάρουμε την τύχη στα χέρια μας;
Μήπως έφτασε η ώρα, σε μικρές τοπικές ή επαγγελματικές συναθροίσεις, να ασχοληθούμε διεξοδικά δίνοντας εμείς οι ίδιοι τις λύσεις παρακάμπτωντας το κράτος;
Μήπως έφτασε η ώρα να πάψουμε να είμαστε τυφλοί οπαδοί του άλφα ή βήτα κόματος ή υποτιθέμενου ηγέτη;

Δεν ξέρω. Πάντως προσπαθώ να μάθω. Όχι τόσο ως προσωπική υποχρέωση αλλά ως υποχρέωση στο μέλλον.