Ο καλός και ο κακός λύκος (μας)

 
Aργεί η στιγμή κατά την οποία όλοι θα νιώθαμε υπερήφανοι και αξιοπρεπείς πολίτες, εκείνη δηλαδή η στιγμή που θα εξέλιπε η χυδαιότητα από τον επικοινωνιακό τόπο μας και η κακοποίηση-παραφθορά της ελληνικής γλώσσας.
Και στην τηλεόραση και στον Τύπο (με εξαιρέσεις) η γραφή και η ομιλία έχουν εκπέσει, έχουν εκφυλιστεί. Παντού φτηνές ειρωνείες και ανήθικες προσωπικές επιθέσεις, σπίλωση προσωπικοτήτων και παραβίαση οικογενειακού απορρήτου. Χολή και δηλητήριο, χωρίς ίχνος ουσίας και κριτικής. Ποιος μάς τάισε και μας πότισε με τόσο μίσος;
Μου ’λεγε φίλος στα Χανιά (στη Σπλάντζια) τη μυθιστορία (που είναι άπεφθος λόγος) του Ινδιανόπουλου που απορούσε όταν άκουγε τον παππού του να του λέει ότι υπάρχει ο καλός και ο κακός λύκος μέσα σε όλους μας.
Ρώτησε ο μικρός τον γέροντα σοφό Τσερόκι: «Ποιος λύκος νικάει;» Κούνησε ο παππούς το κεφάλι και έτσι απάντησε: «Εκείνος που ταΐζεις, παιδί μου».
Εμείς προτιμήσαμε να ταΐσουμε τον φθόνο και τη ζήλια, τη ματαιοδοξία και την αλαζονεία, την απληστία και άλλα οχληρά. Και όλα αυτά προς τι; Να πετύχουμε τι;
Αχ, εξουσία· πόσο, αλήθεια, προσβάλλει το ανθρώπινο είδος. Ούτε λίγο νεράκι δεν ρίξαμε στην αλληλεγγύη και στην ειρήνη, στον χορό και στη χαρά, στην ευγένεια και στον έρωτα, στην ποίηση και τη μουσική, σε όλα εκείνα δηλαδή που εξυψώνουν τον άνθρωπο, τον εκπολιτίζουν, τον εξανθρωπίζουν, τον δοξάζουν!
Παρακολούθησα τη διένεξη (ήπιος όρος) μεταξύ της Σοφίας Σακοράφα και του ΣΥΡΙΖΑ. Την απογοήτευσή της εξέφρασε η γυναίκα, χρησιμοποιώντας σκληρή (αλλά ευπρεπή) κριτική γλώσσα προς τον πρωθυπουργό και τους πρώην συνοδοιπόρους της. Και τι δεν άκουσε! Τι καιροσκόπο την απεκάλεσαν, τι σπαγκοραμμένη(!), τι (υπο)κλέφτρα, τι πεισματάρα και πόσο αδιάφορη να συνεισφέρει οικονομικά στις δομές κοινωνικής αλληλεγγύης.
Σιγά, ρε παιδιά, εσείς οι υπεύθυνοι του γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ. Τι νοοτροπία είναι αυτή; Πού μάθατε τρόπους επικοινωνίας; Υπάρχει και η ανοχή, η επιείκεια, ο λόγος.
Θα το ξανασημειώσω (Ηράκλειτος): Ω μάλιστα διηνεκώς ομιλούσι λόγω τω τα όλα διοικούντι, τούτω διαφέρονται, και οις καθ’ ημέρην εγκυρεύσι ταύτα αυτοίς ξένα φαίνονται, δηλαδή (περίπου): ενώ συναναστρέφονται αδιάκοπα με τον λόγο που τα διοικεί όλα, μ’ αυτόν δεν τα ’χουν καλά, και όσα συναντούν κάθε μέρα τους φαίνονται ξένα.
Η έκπτωση του λόγου είναι συνέπεια (ή και αιτία) της γενικότερης κατάπτωσης των αξιών που συνέχουν μια κοινωνία και καλλιεργούν έναν υψηλό πολιτισμό. Ας συγκρατήσουν τον «κακό λύκο» μέσα τους οι υπεύθυνοι της επικοινωνιακής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, ας αλλάξουν την τροφή τους.
Και καλό θα είναι να μην ανασκαλευτεί το παρελθόν του καθενός, ένθεν κακείθεν, διότι ίσως γίνουμε γνώστες ξένων προς τα χρηστά ήθη καταστάσεων· δεν υπαινίσσομαι κάτι, αλλά με τέτοια χαλασμένη τροφή που μας έχουν μπουκώσει χρόνια τώρα, κανείς δεν ξέρει...

Γιώργος Σταματόπουλος
efsyn.gr