Το χθεσινό τηλεοπτικό στιγμιότυπο είχε αξία ανεκτίμητη που λένε και στις διαφημίσεις των πιστωτικών καρτών. Είχε δώσει η ανκοργούμαν την πάσα στον ανταποκριτή από το Βερολίνο, είχε πει εκείνος τις ειδήσεις του, έτσι ο Σόιμπλε, αλλιώς η Μέρκελ, αυτά συμβαίνουν στη Γερμανία σήμερα, ετοιμάζονταν όλοι για το «ευχαριστούμε», ώσπου την ...
έριξε τη μπόμπα ο ρεπόρτερ:
«Η γερμανική εφημερίδα “Handelsblatt”, επικαλούμενη έρευνα της "Ευρωπαϊκή Σχολής Μάνατζμεντ και Τεχνολογίας" (ESMT) στο Βερολίνο, υπογράμμισε ότι λιγότερο από το 5% των δανείων, ύψους 220 δισεκατομμυρίων ευρώ, που δόθηκαν για τη σωτηρία της Ελλάδας στα πέντε πρώτα χρόνια των μνημονίων, κατέληξαν στον ελληνικό προϋπολογισμό. Τα υπόλοιπα πήγαν στη διάσωση των ευρωπαϊκών τραπεζών.»
Το είπε και στο στούντιο ακούστηκε ένα τεράστιο «γλουπ»! Η ανκοργούμαν ξαφνιάστηκε, μπουρδουκλώθηκε, έπαθε μπορνιόκο, άρχισε «ναι», τα «μάλλον», τα «γκουχ, γκουχ» και εν τέλει την έσωσε η φωνή του αρχισυντάκτη που της υπαγόρευσε το ποίημα:
«Και για αυτό το λόγο θα πληρώσουν οι Έλληνες ακόμη περισσότερους φόρους.»
Κρίμα, κρίμα λέω, που δεν ζει ο Φίλιππος Συρίγος για να πει με εκείνον τον ιδιαίτερα ειρωνικό τρόπο τη φράση σήμα κατατεθέν του: «Είναι να γελάει κανείς»! Ναι, είναι να γελάει, όταν δεν έρχονται τίποτα ξεβράκωτοι, τίποτα αγράμματοι, τίποτα γίδια να αμφισβητήσουν την ορθοδοξία των νεοφιλελεύθερων μέτρων. Έρχονται οι Γερμανοί οι ίδιοι, που τα ξέρουν όλα, που έχουν δίκιο σε όλα, που κατέχουν την αιώνια αλήθεια. Αλλά δεν είναι τόσο κορόιδα όσο νομίζουν μερικοί μερικοί. Πράγμα το οποίο αποδεικνύεται από την κατάληξη όσων σημείωσε ο διευθυντής της EMST για το δανειακό πρόγραμμα και τους παραλογισμούς του:
«Πολλές διαμάχες μεταξύ Βερολίνου και Αθήνας θα είχαν αποφευχθεί και το κόστος για τους Γερμανούς φορολογούμενους θα ήταν μικρότερο».
Δεν είναι τρελός ο άνθρωπος, όπως εύκολα φαίνεται. Την αλήθεια ήθελε να πει από τη μία, αλλά από την άλλη είχε στο νου του και τους συμπατριώτες του. Που τσουρουφλίστηκαν και αυτοί από τις εξυπνάδες των «πακέτων βοηθείας» προς την Ελλάδα. Κι εμάς μας πήρε ο διάολος βεβαίως, αλλά κι αυτοί δεν την γλιτώσανε άνευ απωλειών. Κάποια στιγμή κάτσανε στο παγωτό και διόλου δεν τους άρεσε…
Πράγμα το οποίον μας φέρνει σε ένα Δελτίο Τύπου από τις 7 Μαρτίου του περασμένου έτους. Από την συνέντευξη Τύπου που είχε δώσει τότε η Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους. Την είχε συστήσει η Ζωή Κωνσταντοπούλου αν θυμάστε και πολύς κόσμος είχε σπεύσει τότε να τη βγάλει τρελή και παλαβή και ονειροφαντασμένη. Σήμερα πάντως, και μετά από τις αποκαλύψεις της “Handelsblatt” δεν μοιάζουν και τόσο παρανοϊκά όσα λέγανε τόσο η ίδια, όσο και η ευρωβουλευτής Σοφία Σακοράφα και ο πολιτικός επιστήμονας Ερίκ Τουσσέν. Τα οποία λεγόμενά τους τα είχαν επικεντρώσει σε αυτό ακριβώς που απέδειξε η ESMT. Με δυο λόγια:
«Το μόνο που έχουν διασώσει και συνεχίζουν να το θρέφουν με τις θυσίες τους οι λαοί της Ευρώπης είναι η “φούσκα” του ίδιου του συστήματος, δηλαδή οι τράπεζες.»
Όπερ έδει δείξε και ένας πόντος στη Ζωή, που δικαιώνεται έστω και κατόπιν εορτής.
Y.Γ.: Θυμάμαι επίσης πολύ καλά πως αντιμετώπιζαν τότε τον Ερίκ Τουσσέν ουκ ολίγα εκ των ελληνικών «συστημικών» media. Για άσχετο τον είχαν, για ούφο, για μπαγλαμά που δεν ήξερε τι του γινόταν, για νάνο της διανόησης μπροστά στον γίγαντα τον Σόιμπλε. Ως και «σανδαλάκια» τον είχαν βγάλει επειδή φόραγε σανδάλια ο αναξιοπρεπής, αντί για σκαρπινάκι τσίλικο και γυαλιστερό. Αλλά η εκδίκηση, ως γνωστόν, είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο…
Χρήστος Ξανθάκης
newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.