Η Επιστολή
Τον ανακάλυψαν δύο σουηδοί φοιτητές που περνούσαν με τα ποδήλατά τους. Έτρεξε να ξεφύγει. Τον κυνήγησαν, τον έπιασαν και τον παρέδωσαν στην αστυνομία. Στη δίκη που ακολούθησε, οι ένορκοι τον έκριναν ένοχο για τρία κακουργήματα σεξουαλικής επίθεσης. Αντιμετώπιζε μέχρι 14 χρόνια φυλάκισης. Οι εισαγγελείς ζήτησαν έξι, και πριν από λίγες μέρες, ένας δικαστής της Καλιφόρνιας τον καταδίκασε σε έξι μήνες φυλάκιση και τρία χρόνια υπό επιτήρηση.
Ο πατέρας του είχε ζητήσει με επιστολή του να μη φυλακιστεί για «μια 20λεπτη πράξη». Το θύμα, μια γυναίκα 23 χρόνων, που δεν ήταν φοιτήτρια στο πανεπιστήμιο, έστειλε τη δική της επιστολή στο δικαστήριο. Με 7.244 λέξεις, απευθύνθηκε σε αυτόν που της επιτέθηκε, αλλά και σε ολόκληρη την κοινωνία, για τον τρόπο που αντιμετωπίζει τη σεξουαλική βία και τη γυναίκα. Κάνοντάς τη, ταυτόχρονα, θύμα, και ένοχη, μέχρι αποδείξεως του εναντίου.
Μετάφραση της Μάχης Μαργαρίτη
«Στις 17 Ιανουαρίου 2015, ήταν ένα ήσυχο Σαββατόβραδο στο σπίτι. Ο πατέρας μου είχε μαγειρέψει, και εγώ καθόμουν στο τραπέζι με τη μικρότερη αδελφή μου που μας επισκεπτόταν για το Σαββατοκύριακο», ξεκινά την επιστολή της. Περιγράφει πως σκόπευε να πέσει για ύπνο, αλλά αποφάσισε να ακολουθήσει την αδελφή της σε ένα πάρτι στην πανεπιστημιούπολη του Στάνφορντ εκεί κοντά, για να περάσουν λίγο παραπάνω χρόνο μαζί. Γράφει ότι κατανάλωσε αλκοόλ γρήγορα.
«Το επόμενο που θυμάμαι είναι να βρίσκομαι σε ένα φορείο σε έναν διάδρομο. Είχα ξεραμένο αίμα και επιδέσμους στο πίσω μέρος των χεριών και του αγκώνα μου. Σκέφτηκα ότι ίσως είχα πέσει και βρισκόμουν στο γραφείο κάποιου υπεύθυνου...
συνέχεια
...στην πανεπιστημιούπολη. Ήμουν πολύ ήρεμη και αναρωτιόμουν πού βρίσκεται η αδελφή μου. Ένας αστυνομικός μου εξήγησε ότι μου είχαν επιτεθεί. Παρέμεινα ήρεμη, σίγουρη ότι μιλούσε σε λάθος άτομο. Δε γνώριζα κανέναν στο πάρτι.»
Ο διάδρομος όπου βρισκόταν, ήταν του νοσοκομείου. Περιγράφει με οδυνηρές λεπτομέρειες πώς καταγράφηκαν τα πάντα στο σώμα της και η επίθεση. Στη συνέχεια, σιωπή.
«Δεν ήμουν έτοιμη να πω στον φίλο μου ή στους γονείς μου ότι στην πραγματικότητα, μπορεί να με είχαν βιάσει πίσω από έναν σκουπιδοτενεκέ, αλλά δεν ξέρω ποιος ή πότε ή πώς. Αν τους έλεγα, θα έβλεπα τον φόβο στα πρόσωπά τους, και ο δικός μου θα δεκαπλασιαζόταν, οπότε, αντί για αυτό, προσποιήθηκα ότι όλο αυτό δεν ήταν αληθινό.
Προσπάθησα να το διώξω από το μυαλό μου, αλλά ήταν τόσο βαρύ που δε μιλούσα, δεν έτρωγα, δεν κοιμόμουν, δεν επικοινωνούσα με κανέναν. Μετά τη δουλειά, οδηγούσα σε ένα απομονωμένο μέρος για να ουρλιάξω. Δε μιλούσα, δεν έτρωγα, δεν επικοινωνούσα με κανέναν, και απομονώθηκα από αυτούς που αγαπούσα πιο πολύ. Για μία εβδομάδα μετά το περιστατικό, δεν έλαβα κανένα τηλεφώνημα ή ενημέρωση για εκείνη τη βραδιά ή για το τι μου είχε συμβεί. Το μόνο σημάδι που αποδείκνυε ότι αυτό δεν ήταν απλώς ένα κακό όνειρο, ήταν το φούτερ από το νοσοκομείο στο συρτάρι μου.
Μια μέρα, ήμουν στη δουλειά, ψάχνοντας τις ειδήσεις στο κινητό μου, και έπεσα πάνω σε ένα άρθρο… Έτσι έμαθα τι μου είχε συμβεί, καθισμένη στο γραφείο μου, διαβάζοντας τις ειδήσεις στη δουλειά μου. Έμαθα τι μου συνέβη την ίδια στιγμή που το μάθαιναν όλοι στον κόσμο… Δεν ξέρω καν αυτό το άτομο. Εξακολουθώ να μην ξέρω αυτό το άτομο…
Συνέχισα να διαβάζω. Στην επόμενη παράγραφο, διάβασα κάτι που δε θα συγχωρήσω ποτέ. Διάβασα ότι σύμφωνα με τον ίδιο, μου άρεσε. Μου άρεσε. Και πάλι, δεν έχω λόγια για να εκφράσω τι νιώθω.
Στο τέλος του άρθρου, αφού έμαθα τις ωμές λεπτομέρειες για τη σεξουαλική επίθεση που εγώ δέχτηκα, το άρθρο ανέφερε τα κολυμβητικά του επιτεύγματα. (Εκείνη) Βρέθηκε να αναπνέει, χωρίς να ανταποκρίνεται… Παρεμπιπτόντως, (αυτός) είναι πραγματικά καλός στην κολύμβηση…
Τη νύχτα που έγινε γνωστή η είδηση έβαλα τους γονείς μου να καθίσουν κάτω και τους είπα ότι μου είχαν επιτεθεί, να μην κοιτάζουν τις ειδήσεις επειδή θα αναστατωθούν, μόνο να ξέρουν ότι είμαι καλά, είμαι εκεί, και είμαι καλά. Αλλά καθώς τους τα έλεγα, η μαμά μου έπρεπε να με κρατήσει επειδή δε μπορούσα να στέκομαι άλλο όρθια. Δεν ήμουν καλά.
Τη νύχτα αφότου συνέβη, είπε ότι δε γνώριζε το όνομά μου…
Όταν ο αστυνομικός τον ρώτησε πώς βρεθήκαμε πίσω από τον σκουπιδοτενεκέ, είπε ότι δεν ήξερε. Παραδέχτηκε ότι φιλούσε άλλα κορίτσια στο πάρτι, ένα από τα οποία ήταν η αδελφή μου που τον απώθησε. Παραδέχτηκε ότι ήθελε να «κολλήσει» με κάποια. Υπήρξα η πληγωμένη αντιλόπη του κοπαδιού, εντελώς μόνη και ευάλωτη, βιολογικά αδύναμη να υπερασπιστώ τον εαυτό μου, και διάλεξε εμένα. Μερικές φορές σκέφτομαι, αν δεν είχα πάει, τότε αυτό δε θα είχε συμβεί ποτέ. Αλλά μετά συνειδητοποίησα, ότι θα είχε συμβεί, απλώς σε κάποια άλλη.»
Η γυναίκα περιγράφει την κατάσταση στην οποία τη βρήκαν, όπως την έμαθε από τις ειδήσεις. Και μιλά για τον ισχυρισμό του δράστη ότι νόμιζε πως της άρεσε. Και το δικό της κενό μνήμης.
«Αλλά δε θυμάμαι, οπότε πώς αποδεικνύω ότι δε μου άρεσε.
Πίστευα ότι δεν υπάρχει περίπτωση αυτό να μην καταλήξει στα δικαστήρια. Υπήρχαν μάρτυρες, υπήρχε βρωμιά στο σώμα μου, αυτός έτρεξε να φύγει αλλά τον έπιασαν. Θα συμβιβαστεί, θα απολογηθεί επίσημα, και θα πάμε παρακάτω και οι δύο. Αντί για αυτό, μου είπαν ότι βρήκε έναν ισχυρό δικηγόρο, ειδικούς μάρτυρες, ιδιωτικούς ερευνητές που θα προσπαθούσαν να βρουν λεπτομέρειες για την προσωπική μου ζωή ώστε να τις χρησιμοποιήσουν εναντίον μου, να βρουν ΄τρύπες΄ στην ιστορία μου για να απαξιώσουν εμένα και την αδελφή μου, με στόχο να δείξουν ότι αυτή η σεξουαλική επίθεση ήταν στην πραγματικότητα μια παρεξήγηση. Θα πήγαινε στα άκρα προκειμένου να πείσει τον κόσμο ότι απλώς είχε μπερδευτεί.
Δε μου είπαν μόνο ότι μου είχαν επιτεθεί, μου είπαν ότι επειδή δε μπορούσα να θυμηθώ, τεχνικά δε μπορούσα να αποδείξω ότι δεν το ήθελα. Και αυτό διαστρέβλωσε τα πράγματα, με κατέστρεψε, σχεδόν με ΄έσπασε΄. Είναι η χειρότερη μορφή σύγχυσης να μου λένε ότι μου επιτέθηκαν και σχεδόν με βίασαν, ξεδιάντροπα, έξω, δημόσια, αλλά δεν ξέρουμε αν αυτό μετράει ακόμη ως επίθεση. Χρειάστηκε να παλέψω για έναν ολόκληρο χρόνο για να κάνω ξεκάθαρο ότι υπήρχε κάτι λάθος σε αυτή την υπόθεση.
Όταν μου είπαν να είμαι προετοιμασμένη για το ενδεχόμενο να μην κερδίσουμε, είπα, δε μπορώ να προετοιμαστώ για αυτό. Ήταν ένοχος από τη στιγμή που ξύπνησα. Κανείς δε μπορεί να με βγάλει από το κακό που μου προκάλεσε. Το χειρότερο από όλα, με προειδοποίησαν, επειδή τώρα αυτός γνωρίζει ότι δε θυμάσαι, θα γράψει ο ίδιος το σενάριο. Μπορεί να πει ό,τι θέλει και κανείς δε μπορεί να το αντικρούσει. Δεν είχα δύναμη, δεν είχα φωνή, ήμουν ανυπεράσπιστη. Η απώλεια της μνήμης μου θα χρησιμοποιούνταν εναντίον μου. Η κατάθεσή μου ήταν αδύναμη, ήταν ανολοκλήρωτη, και με έκαναν να πιστέψω ότι ίσως, δεν είμαι αρκετή για να το κερδίσω αυτό. Αυτό είναι τόσο καταστροφικό. Ο δικηγόρος του συνεχώς υπενθύμιζε στους ενόρκους, ο μόνος που μπορούμε να πιστέψουμε είναι ο Μπροκ, επειδή αυτή δε θυμάται. Αυτή η αίσθηση του να είσαι αβοήθητη ήταν τραυματική.
Αντί να πάρω χρόνο για να γιατρέψω τις πληγές, έπαιρνα χρόνο για να ανακαλέσω εκείνη τη νύχτα με εξευτελιστικές λεπτομέρειες, ώστε να προετοιμαστώ για τις ερωτήσεις του δικηγόρου του που θα ήταν αδιάκριτες, επιθετικές, και σχεδιασμένες να με κατευθύνουν φυσικά, να έρθω σε αντιφάσεις με τον εαυτό μου, την αδελφή μου, με λέξεις και τρόπο τέτοιον ώστε οι απαντήσεις μου να γίνουν αντικείμενο χειρισμού. Αντί ο δικηγόρος του να λέει, ΄Παρατήρησες εκδορές;΄, έλεγε, ΄Δεν παρατήρησες εκδορές, σωστά;΄ Ήταν ένα παιχνίδι στρατηγικής, σαν να μπορούσα να ξεγελαστώ πέρα από τις λέξεις μου. Η σεξουαλική επίθεση ήταν τόσο ξεκάθαρη, αλλά αντίθετα, να που ήμουν εδώ στη δίκη, να απαντώ ερωτήσεις όπως:
Τι έφαγες εκείνη τη μέρα; Ποιος έφτιαξε το δείπνο; Ποιος σε άφησε στο πάρτι; Τι ώρα; Τι φορούσες; Γιατί πήγες στο πάρτι; Τι σκόπευες να κάνεις όταν έφτασες εκεί; Σε ποιον έστελνες μηνύματα από το κινητό; Τι σημαίνει αυτό το μήνυμα; Είναι σοβαρή η σχέση σου με το αγόρι σου; Είσαι σεξουαλικά ενεργή μαζί του; Πότε αρχίσατε να βγαίνετε; Θα τον απατούσες ποτέ; Έχεις ιστορικό να απατάς; …
Με γρονθοκοπούσαν με περιοριστικές, στοχευμένες ερωτήσεις που τεμάχιζαν την προσωπική μου ζωή, την ερωτική ζωή, την οικογενειακή ζωή, παράλογες ερωτήσεις, συσσωρεύοντας ασήμαντες λεπτομέρειες για να προσπαθήσουν να βρουν μια δικαιολογία για αυτόν τον τύπο που δεν έκανε καν τον κόπο να με ρωτήσει το όνομά μου, που με έγδυσε λίγα λεπτά αφότου με είδε. Μετά τη φυσική επίθεση, δέχτηκα επίθεση με ερωτήσεις σχεδιασμένες να είναι επιθετικές, για να πουν, βλέπετε, τα γεγονότα που περιγράφει δεν ταιριάζουν, είναι τρελή, είναι αλκοολική, πιθανά ήθελε να ΄κολλήσει΄ με κάποιον, αυτός είναι αθλητής, ήταν και οι δύο μεθυσμένοι, το προσωπικό του νοσοκομείου που αναφέρει αυτή είναι μετά το συμβάν, γιατί να το πάρουμε υπόψη, ο Μπροκ έχει πολλά να διακυβεύονται για αυτόν, οπότε περνά πολύ δύσκολα τώρα.»
Αμέσως μετά αναφέρει ότι αρχικά ο δράστης άφηνε θολό το τοπίο, έλεγε ότι δεν ήξερε πώς βρέθηκαν στο σημείο, ενώ έναν χρόνο μετά άλλαξε την αφήγηση, με τη συναίνεση των δύο να εμφανίζεται ξαφνικά στην ιστορία. Και συνεχίζει:
«Υπενθύμιση για το μέλλον: Αν είσαι μπερδεμένος για το αν ένα κορίτσι μπορεί να συναινέσει, δες αν είναι σε θέση να αρθρώσει μια ολόκληρη πρόταση…. Αν δε μπορεί να το κάνει, τότε όχι. Μην την αγγίζεις, απλώς μη. Όχι ίσως, απλώς μη. Πού ήταν το μπέρδεμα; Είναι κοινή λογική, ανθρώπινη αξιοπρέπεια.»
Έπειτα μιλά για τους δύο σουηδούς φοιτητές που τους εντόπισαν, κυνήγησαν και έπιασαν τον Τέρνερ. «Όταν ο αστυνομικός έφτασε και πήρε κατάθεση από τον διαβολικό Σουηδό που σε έπιασε, εκείνος έκλαιγε τόσο πολύ που δε μπορούσε να μιλήσει εξαιτίας αυτού που είχε δει.
……Να τον ακούω να προσπαθεί να φτιάξει μια εικόνα μου, το «πάρτι-άνιμαλ» που αποπλανεί, σαν αυτό να σημαίνει ότι «πήγαινα γυρεύοντας». Να τον ακούω να λέει ότι ακουγόμουν μεθυσμένη στο τηλέφωνο επειδή είμαι χαζούλα και αυτός είναι ο άτσαλος τρόπος μου να μιλάω. Να τονίζει ότι στο ηχητικό μου μήνυμα, είπα ότι θα επιβράβευα τον φίλο μου και όλοι ξέρουμε τι εννοούσα. Σας διαβεβαιώνω ότι η επιβράβευση που προσφέρω δεν είναι μεταφερόμενη, κυρίως σε οποιονδήποτε άγνωστο άντρα με πλησιάζει.
…Το ότι ήπια πολύ είναι λάθος που παραδέχομαι, αλλά δεν είναι εγκληματικό… Και οι δύο ήμασταν μεθυσμένοι. Η διαφορά είναι ότι δε σου αφαίρεσα εγώ τα ρούχα και τα εσώρουχα, σε άγγιξα με τρόπο ακατάλληλο, και έφυγα τρέχοντας. Αυτή είναι η διαφορά.
…Είπες, θέλω να δείξω στους ανθρώπους ότι ένα βραδινό μεθύσι μπορεί να καταστρέψει μια ζωή. Να καταστρέψει μια ζωή, μια ζωή, τη δική σου, ξέχασες τη δική μου.
…Με έκανες θύμα. Στις εφημερίδες το όνομά μου ήταν «αναίσθητη μεθυσμένη γυναίκα», δέκα συλλαβές, και τίποτα παραπάνω. Για ένα διάστημα, πίστευα ότι αυτό μόνο ήμουν. Έπρεπε να αναγκάσω τον εαυτό μου να ξαναμάθω το αληθινό μου όνομα. Ότι δεν είμαι απλώς ένα μεθυσμένο θύμα σε ένα πάρτι αδελφότητας, που βρέθηκε πίσω από έναν σκουπιδοτενεκέ, ενώ εσύ είσαι ο Αμερικανός κολυμβητής σε ένα κορυφαίο πανεπιστήμιο, αθώος μέχρι αποδείξεως του εναντίου, με τόσο πολλά να διακυβεύονται για αυτόν. Είμαι ένα ανθρώπινο πλάσμα που έχει πληγωθεί μη αναστρέψιμα, που περίμενε έναν χρόνο για να καταλάβει αν αξίζει κάτι.
…Δε μπορείς να μου δώσεις πίσω τη ζωή που είχα πριν από αυτή τη νύχτα. Ενώ εσύ ανησυχείς για τη θρυμματισμένη φήμη σου, εγώ έβαζα κάθε βράδυ στην κατάψυξη παγωμένα κουτάλια, για να τα κρατάω κάθε πρωί πάνω στα πρησμένα από το κλάμα μάτια μου, για να μπορώ να δω.
…Ο επιθεωρητής αναστολών μέτρησε το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος είναι νέος και δεν έχει προηγούμενες καταδίκες. Κατά τη γνώμη μου, είναι αρκετά μεγάλος για να ξέρει ότι αυτό που έκανε ήταν λάθος…. Ως κοινωνία, δε μπορούμε να συγχωρούμε την πρώτη σεξουαλική επίθεση του καθενός. Δε βγάζει νόημα. Η σοβαρότητα του βιασμού πρέπει να γίνει αντιληπτή ξεκάθαρα, δεν πρέπει να φτιάξουμε μια κουλτούρα που μας ωθεί να μάθουμε ότι ο βιασμός είναι λάθος μέσα από δίκες και λάθη. Οι συνέπειες του βιασμού πρέπει να είναι τόσο σοβαρές ώστε οι άνθρωποι να φοβούνται σε τέτοιο βαθμό ώστε να δείχνουν σωστή κρίση, ακόμη κι αν είναι μεθυσμένοι. Το γεγονός ότι ο Μπροκ ήταν αθλητής-«αστέρι» σε ένα πανεπιστήμιο με κύρος δε θα έπρεπε να γίνει αντιληπτό ως δικαίωμα να κριθεί επιεικώς, αλλά ως ευκαιρία να σταλεί ένα ισχυρό πολιτισμικό μήνυμα, ότι η σεξουαλική επίθεση είναι ενάντια στον νόμο ανεξάρτητα από την κοινωνική τάξη…. Αν μου είχε επιτεθεί σεξουαλικά ένας μη-αθλητικός τύπος από ένα κοινοτικό κολέγιο, ποια θα ήταν η ποινή του; Αν ένας για-πρώτη-φορά-παραβάτης από ένα μη προνομιούχο περιβάλλον κατηγορούνταν για τρία κακουργήματα και δεν έδειχνε καμία διάθεση να αναλάβει την ευθύνη των πράξεων του, ποια θα ήταν η ποινή του;»
Στο τέλος της επιστολής, η γυναίκα ευχαριστεί όλους όσους τη βοήθησαν. Τον ειδικευόμενο γιατρό στο νοσοκομείο που της έφερε να φάει, τις νοσοκόμες, τους δικηγόρους της, τον εργοδότη της, τους φίλους της, τον σύντροφό της, τους γονείς της, και την αδελφή της.
« …Και κυρίως, ευχαριστώ τους δύο άντρες που με έσωσαν, που ακόμη δεν έχω συναντήσει. Κοιμάμαι με δύο ποδήλατα που ζωγράφισα, κολλημένα πάνω από το κρεβάτι μου για να θυμίζω στον εαυτό μου ότι υπάρχουν ήρωες σε αυτή την ιστορία…
Και για το τέλος, στα κορίτσια παντού, είμαι μαζί σας. Τις νύχτες που νιώθετε μόνες, είμαι μαζί σας. Όταν οι άνθρωποι σας αμφισβητούν ή σας απορρίπτουν, είμαι μαζί σας. Πολέμησα κάθε μέρα για εσάς. Γι΄αυτό, μη σταματήσετε ποτέ να πολεμάτε, σας πιστεύω. Κορίτσια παντού, είμαι μαζί σας.»
ΥΓ1. Η παρουσιάστρια του δικτύου CNN Άσλει Μπάνφιλντ διάβασε «στον αέρα» ολόκληρη την επιστολή της γυναίκας, κοιτάζοντας την κάμερα, για περισσότερο από μισή ώρα.
ΥΓ2. Η ανακοίνωση της ποινής έχει προκαλέσει κατακραυγή στις Ηνωμένες Πολιτείες. Περισσότεροι από 500.000 άνθρωποι έχουν υπογράψει σε λίγες μέρες αίτημα για την απομάκρυνση του δικαστή.
ΥΓ3. Πάνω από τους μισούς αθλητές πανεπιστημίων παραδέχονται ότι έχουν επιτεθεί σεξουαλικά σε γυναίκες, σύμφωνα με διαδικτυακή μελέτη σε φοιτητές αμερικανικών πανεπιστημίων. Από τους μη-αθλητές, το ένα τρίτο ομολογούν το ίδιο.
Πηγές: Independent, New York Times, ΕΡΤ
tvxs.gr 21:41 | 13 Ιουν. 2016
Σε μια πρόσφατη διαμαρτυρία κατά της σεξουαλικής βίας, το πανό
που κρατούσε μια γυναίκα έγραφε, «Η κοινωνία διδάσκει ΄φρόντισε να μη σε
βιάσουν΄, αντί να διδάσκει ΄Μη βιάσεις΄». Τον Ιανουάριο του 2015, ένας
-πρώην πλέον- κολυμβητής-«αστέρι» του πανεπιστημίου Στάνφορντ βρέθηκε
πάνω στο σώμα μιας αναίσθητης, ημίγυμνης γυναίκας, πίσω από έναν κάδο
απορριμμάτων κοντά στο σημείο όπου γινόταν ένα πάρτι «αδελφότητας».Τον ανακάλυψαν δύο σουηδοί φοιτητές που περνούσαν με τα ποδήλατά τους. Έτρεξε να ξεφύγει. Τον κυνήγησαν, τον έπιασαν και τον παρέδωσαν στην αστυνομία. Στη δίκη που ακολούθησε, οι ένορκοι τον έκριναν ένοχο για τρία κακουργήματα σεξουαλικής επίθεσης. Αντιμετώπιζε μέχρι 14 χρόνια φυλάκισης. Οι εισαγγελείς ζήτησαν έξι, και πριν από λίγες μέρες, ένας δικαστής της Καλιφόρνιας τον καταδίκασε σε έξι μήνες φυλάκιση και τρία χρόνια υπό επιτήρηση.
Ο πατέρας του είχε ζητήσει με επιστολή του να μη φυλακιστεί για «μια 20λεπτη πράξη». Το θύμα, μια γυναίκα 23 χρόνων, που δεν ήταν φοιτήτρια στο πανεπιστήμιο, έστειλε τη δική της επιστολή στο δικαστήριο. Με 7.244 λέξεις, απευθύνθηκε σε αυτόν που της επιτέθηκε, αλλά και σε ολόκληρη την κοινωνία, για τον τρόπο που αντιμετωπίζει τη σεξουαλική βία και τη γυναίκα. Κάνοντάς τη, ταυτόχρονα, θύμα, και ένοχη, μέχρι αποδείξεως του εναντίου.
Μετάφραση της Μάχης Μαργαρίτη
«Στις 17 Ιανουαρίου 2015, ήταν ένα ήσυχο Σαββατόβραδο στο σπίτι. Ο πατέρας μου είχε μαγειρέψει, και εγώ καθόμουν στο τραπέζι με τη μικρότερη αδελφή μου που μας επισκεπτόταν για το Σαββατοκύριακο», ξεκινά την επιστολή της. Περιγράφει πως σκόπευε να πέσει για ύπνο, αλλά αποφάσισε να ακολουθήσει την αδελφή της σε ένα πάρτι στην πανεπιστημιούπολη του Στάνφορντ εκεί κοντά, για να περάσουν λίγο παραπάνω χρόνο μαζί. Γράφει ότι κατανάλωσε αλκοόλ γρήγορα.
«Το επόμενο που θυμάμαι είναι να βρίσκομαι σε ένα φορείο σε έναν διάδρομο. Είχα ξεραμένο αίμα και επιδέσμους στο πίσω μέρος των χεριών και του αγκώνα μου. Σκέφτηκα ότι ίσως είχα πέσει και βρισκόμουν στο γραφείο κάποιου υπεύθυνου...
συνέχεια
...στην πανεπιστημιούπολη. Ήμουν πολύ ήρεμη και αναρωτιόμουν πού βρίσκεται η αδελφή μου. Ένας αστυνομικός μου εξήγησε ότι μου είχαν επιτεθεί. Παρέμεινα ήρεμη, σίγουρη ότι μιλούσε σε λάθος άτομο. Δε γνώριζα κανέναν στο πάρτι.»
Ο διάδρομος όπου βρισκόταν, ήταν του νοσοκομείου. Περιγράφει με οδυνηρές λεπτομέρειες πώς καταγράφηκαν τα πάντα στο σώμα της και η επίθεση. Στη συνέχεια, σιωπή.
«Δεν ήμουν έτοιμη να πω στον φίλο μου ή στους γονείς μου ότι στην πραγματικότητα, μπορεί να με είχαν βιάσει πίσω από έναν σκουπιδοτενεκέ, αλλά δεν ξέρω ποιος ή πότε ή πώς. Αν τους έλεγα, θα έβλεπα τον φόβο στα πρόσωπά τους, και ο δικός μου θα δεκαπλασιαζόταν, οπότε, αντί για αυτό, προσποιήθηκα ότι όλο αυτό δεν ήταν αληθινό.
Προσπάθησα να το διώξω από το μυαλό μου, αλλά ήταν τόσο βαρύ που δε μιλούσα, δεν έτρωγα, δεν κοιμόμουν, δεν επικοινωνούσα με κανέναν. Μετά τη δουλειά, οδηγούσα σε ένα απομονωμένο μέρος για να ουρλιάξω. Δε μιλούσα, δεν έτρωγα, δεν επικοινωνούσα με κανέναν, και απομονώθηκα από αυτούς που αγαπούσα πιο πολύ. Για μία εβδομάδα μετά το περιστατικό, δεν έλαβα κανένα τηλεφώνημα ή ενημέρωση για εκείνη τη βραδιά ή για το τι μου είχε συμβεί. Το μόνο σημάδι που αποδείκνυε ότι αυτό δεν ήταν απλώς ένα κακό όνειρο, ήταν το φούτερ από το νοσοκομείο στο συρτάρι μου.
Μια μέρα, ήμουν στη δουλειά, ψάχνοντας τις ειδήσεις στο κινητό μου, και έπεσα πάνω σε ένα άρθρο… Έτσι έμαθα τι μου είχε συμβεί, καθισμένη στο γραφείο μου, διαβάζοντας τις ειδήσεις στη δουλειά μου. Έμαθα τι μου συνέβη την ίδια στιγμή που το μάθαιναν όλοι στον κόσμο… Δεν ξέρω καν αυτό το άτομο. Εξακολουθώ να μην ξέρω αυτό το άτομο…
Συνέχισα να διαβάζω. Στην επόμενη παράγραφο, διάβασα κάτι που δε θα συγχωρήσω ποτέ. Διάβασα ότι σύμφωνα με τον ίδιο, μου άρεσε. Μου άρεσε. Και πάλι, δεν έχω λόγια για να εκφράσω τι νιώθω.
Στο τέλος του άρθρου, αφού έμαθα τις ωμές λεπτομέρειες για τη σεξουαλική επίθεση που εγώ δέχτηκα, το άρθρο ανέφερε τα κολυμβητικά του επιτεύγματα. (Εκείνη) Βρέθηκε να αναπνέει, χωρίς να ανταποκρίνεται… Παρεμπιπτόντως, (αυτός) είναι πραγματικά καλός στην κολύμβηση…
Τη νύχτα που έγινε γνωστή η είδηση έβαλα τους γονείς μου να καθίσουν κάτω και τους είπα ότι μου είχαν επιτεθεί, να μην κοιτάζουν τις ειδήσεις επειδή θα αναστατωθούν, μόνο να ξέρουν ότι είμαι καλά, είμαι εκεί, και είμαι καλά. Αλλά καθώς τους τα έλεγα, η μαμά μου έπρεπε να με κρατήσει επειδή δε μπορούσα να στέκομαι άλλο όρθια. Δεν ήμουν καλά.
Τη νύχτα αφότου συνέβη, είπε ότι δε γνώριζε το όνομά μου…
Όταν ο αστυνομικός τον ρώτησε πώς βρεθήκαμε πίσω από τον σκουπιδοτενεκέ, είπε ότι δεν ήξερε. Παραδέχτηκε ότι φιλούσε άλλα κορίτσια στο πάρτι, ένα από τα οποία ήταν η αδελφή μου που τον απώθησε. Παραδέχτηκε ότι ήθελε να «κολλήσει» με κάποια. Υπήρξα η πληγωμένη αντιλόπη του κοπαδιού, εντελώς μόνη και ευάλωτη, βιολογικά αδύναμη να υπερασπιστώ τον εαυτό μου, και διάλεξε εμένα. Μερικές φορές σκέφτομαι, αν δεν είχα πάει, τότε αυτό δε θα είχε συμβεί ποτέ. Αλλά μετά συνειδητοποίησα, ότι θα είχε συμβεί, απλώς σε κάποια άλλη.»
Η γυναίκα περιγράφει την κατάσταση στην οποία τη βρήκαν, όπως την έμαθε από τις ειδήσεις. Και μιλά για τον ισχυρισμό του δράστη ότι νόμιζε πως της άρεσε. Και το δικό της κενό μνήμης.
«Αλλά δε θυμάμαι, οπότε πώς αποδεικνύω ότι δε μου άρεσε.
Πίστευα ότι δεν υπάρχει περίπτωση αυτό να μην καταλήξει στα δικαστήρια. Υπήρχαν μάρτυρες, υπήρχε βρωμιά στο σώμα μου, αυτός έτρεξε να φύγει αλλά τον έπιασαν. Θα συμβιβαστεί, θα απολογηθεί επίσημα, και θα πάμε παρακάτω και οι δύο. Αντί για αυτό, μου είπαν ότι βρήκε έναν ισχυρό δικηγόρο, ειδικούς μάρτυρες, ιδιωτικούς ερευνητές που θα προσπαθούσαν να βρουν λεπτομέρειες για την προσωπική μου ζωή ώστε να τις χρησιμοποιήσουν εναντίον μου, να βρουν ΄τρύπες΄ στην ιστορία μου για να απαξιώσουν εμένα και την αδελφή μου, με στόχο να δείξουν ότι αυτή η σεξουαλική επίθεση ήταν στην πραγματικότητα μια παρεξήγηση. Θα πήγαινε στα άκρα προκειμένου να πείσει τον κόσμο ότι απλώς είχε μπερδευτεί.
Δε μου είπαν μόνο ότι μου είχαν επιτεθεί, μου είπαν ότι επειδή δε μπορούσα να θυμηθώ, τεχνικά δε μπορούσα να αποδείξω ότι δεν το ήθελα. Και αυτό διαστρέβλωσε τα πράγματα, με κατέστρεψε, σχεδόν με ΄έσπασε΄. Είναι η χειρότερη μορφή σύγχυσης να μου λένε ότι μου επιτέθηκαν και σχεδόν με βίασαν, ξεδιάντροπα, έξω, δημόσια, αλλά δεν ξέρουμε αν αυτό μετράει ακόμη ως επίθεση. Χρειάστηκε να παλέψω για έναν ολόκληρο χρόνο για να κάνω ξεκάθαρο ότι υπήρχε κάτι λάθος σε αυτή την υπόθεση.
Όταν μου είπαν να είμαι προετοιμασμένη για το ενδεχόμενο να μην κερδίσουμε, είπα, δε μπορώ να προετοιμαστώ για αυτό. Ήταν ένοχος από τη στιγμή που ξύπνησα. Κανείς δε μπορεί να με βγάλει από το κακό που μου προκάλεσε. Το χειρότερο από όλα, με προειδοποίησαν, επειδή τώρα αυτός γνωρίζει ότι δε θυμάσαι, θα γράψει ο ίδιος το σενάριο. Μπορεί να πει ό,τι θέλει και κανείς δε μπορεί να το αντικρούσει. Δεν είχα δύναμη, δεν είχα φωνή, ήμουν ανυπεράσπιστη. Η απώλεια της μνήμης μου θα χρησιμοποιούνταν εναντίον μου. Η κατάθεσή μου ήταν αδύναμη, ήταν ανολοκλήρωτη, και με έκαναν να πιστέψω ότι ίσως, δεν είμαι αρκετή για να το κερδίσω αυτό. Αυτό είναι τόσο καταστροφικό. Ο δικηγόρος του συνεχώς υπενθύμιζε στους ενόρκους, ο μόνος που μπορούμε να πιστέψουμε είναι ο Μπροκ, επειδή αυτή δε θυμάται. Αυτή η αίσθηση του να είσαι αβοήθητη ήταν τραυματική.
Αντί να πάρω χρόνο για να γιατρέψω τις πληγές, έπαιρνα χρόνο για να ανακαλέσω εκείνη τη νύχτα με εξευτελιστικές λεπτομέρειες, ώστε να προετοιμαστώ για τις ερωτήσεις του δικηγόρου του που θα ήταν αδιάκριτες, επιθετικές, και σχεδιασμένες να με κατευθύνουν φυσικά, να έρθω σε αντιφάσεις με τον εαυτό μου, την αδελφή μου, με λέξεις και τρόπο τέτοιον ώστε οι απαντήσεις μου να γίνουν αντικείμενο χειρισμού. Αντί ο δικηγόρος του να λέει, ΄Παρατήρησες εκδορές;΄, έλεγε, ΄Δεν παρατήρησες εκδορές, σωστά;΄ Ήταν ένα παιχνίδι στρατηγικής, σαν να μπορούσα να ξεγελαστώ πέρα από τις λέξεις μου. Η σεξουαλική επίθεση ήταν τόσο ξεκάθαρη, αλλά αντίθετα, να που ήμουν εδώ στη δίκη, να απαντώ ερωτήσεις όπως:
Τι έφαγες εκείνη τη μέρα; Ποιος έφτιαξε το δείπνο; Ποιος σε άφησε στο πάρτι; Τι ώρα; Τι φορούσες; Γιατί πήγες στο πάρτι; Τι σκόπευες να κάνεις όταν έφτασες εκεί; Σε ποιον έστελνες μηνύματα από το κινητό; Τι σημαίνει αυτό το μήνυμα; Είναι σοβαρή η σχέση σου με το αγόρι σου; Είσαι σεξουαλικά ενεργή μαζί του; Πότε αρχίσατε να βγαίνετε; Θα τον απατούσες ποτέ; Έχεις ιστορικό να απατάς; …
Με γρονθοκοπούσαν με περιοριστικές, στοχευμένες ερωτήσεις που τεμάχιζαν την προσωπική μου ζωή, την ερωτική ζωή, την οικογενειακή ζωή, παράλογες ερωτήσεις, συσσωρεύοντας ασήμαντες λεπτομέρειες για να προσπαθήσουν να βρουν μια δικαιολογία για αυτόν τον τύπο που δεν έκανε καν τον κόπο να με ρωτήσει το όνομά μου, που με έγδυσε λίγα λεπτά αφότου με είδε. Μετά τη φυσική επίθεση, δέχτηκα επίθεση με ερωτήσεις σχεδιασμένες να είναι επιθετικές, για να πουν, βλέπετε, τα γεγονότα που περιγράφει δεν ταιριάζουν, είναι τρελή, είναι αλκοολική, πιθανά ήθελε να ΄κολλήσει΄ με κάποιον, αυτός είναι αθλητής, ήταν και οι δύο μεθυσμένοι, το προσωπικό του νοσοκομείου που αναφέρει αυτή είναι μετά το συμβάν, γιατί να το πάρουμε υπόψη, ο Μπροκ έχει πολλά να διακυβεύονται για αυτόν, οπότε περνά πολύ δύσκολα τώρα.»
Αμέσως μετά αναφέρει ότι αρχικά ο δράστης άφηνε θολό το τοπίο, έλεγε ότι δεν ήξερε πώς βρέθηκαν στο σημείο, ενώ έναν χρόνο μετά άλλαξε την αφήγηση, με τη συναίνεση των δύο να εμφανίζεται ξαφνικά στην ιστορία. Και συνεχίζει:
«Υπενθύμιση για το μέλλον: Αν είσαι μπερδεμένος για το αν ένα κορίτσι μπορεί να συναινέσει, δες αν είναι σε θέση να αρθρώσει μια ολόκληρη πρόταση…. Αν δε μπορεί να το κάνει, τότε όχι. Μην την αγγίζεις, απλώς μη. Όχι ίσως, απλώς μη. Πού ήταν το μπέρδεμα; Είναι κοινή λογική, ανθρώπινη αξιοπρέπεια.»
Έπειτα μιλά για τους δύο σουηδούς φοιτητές που τους εντόπισαν, κυνήγησαν και έπιασαν τον Τέρνερ. «Όταν ο αστυνομικός έφτασε και πήρε κατάθεση από τον διαβολικό Σουηδό που σε έπιασε, εκείνος έκλαιγε τόσο πολύ που δε μπορούσε να μιλήσει εξαιτίας αυτού που είχε δει.
……Να τον ακούω να προσπαθεί να φτιάξει μια εικόνα μου, το «πάρτι-άνιμαλ» που αποπλανεί, σαν αυτό να σημαίνει ότι «πήγαινα γυρεύοντας». Να τον ακούω να λέει ότι ακουγόμουν μεθυσμένη στο τηλέφωνο επειδή είμαι χαζούλα και αυτός είναι ο άτσαλος τρόπος μου να μιλάω. Να τονίζει ότι στο ηχητικό μου μήνυμα, είπα ότι θα επιβράβευα τον φίλο μου και όλοι ξέρουμε τι εννοούσα. Σας διαβεβαιώνω ότι η επιβράβευση που προσφέρω δεν είναι μεταφερόμενη, κυρίως σε οποιονδήποτε άγνωστο άντρα με πλησιάζει.
…Το ότι ήπια πολύ είναι λάθος που παραδέχομαι, αλλά δεν είναι εγκληματικό… Και οι δύο ήμασταν μεθυσμένοι. Η διαφορά είναι ότι δε σου αφαίρεσα εγώ τα ρούχα και τα εσώρουχα, σε άγγιξα με τρόπο ακατάλληλο, και έφυγα τρέχοντας. Αυτή είναι η διαφορά.
…Είπες, θέλω να δείξω στους ανθρώπους ότι ένα βραδινό μεθύσι μπορεί να καταστρέψει μια ζωή. Να καταστρέψει μια ζωή, μια ζωή, τη δική σου, ξέχασες τη δική μου.
…Με έκανες θύμα. Στις εφημερίδες το όνομά μου ήταν «αναίσθητη μεθυσμένη γυναίκα», δέκα συλλαβές, και τίποτα παραπάνω. Για ένα διάστημα, πίστευα ότι αυτό μόνο ήμουν. Έπρεπε να αναγκάσω τον εαυτό μου να ξαναμάθω το αληθινό μου όνομα. Ότι δεν είμαι απλώς ένα μεθυσμένο θύμα σε ένα πάρτι αδελφότητας, που βρέθηκε πίσω από έναν σκουπιδοτενεκέ, ενώ εσύ είσαι ο Αμερικανός κολυμβητής σε ένα κορυφαίο πανεπιστήμιο, αθώος μέχρι αποδείξεως του εναντίου, με τόσο πολλά να διακυβεύονται για αυτόν. Είμαι ένα ανθρώπινο πλάσμα που έχει πληγωθεί μη αναστρέψιμα, που περίμενε έναν χρόνο για να καταλάβει αν αξίζει κάτι.
…Δε μπορείς να μου δώσεις πίσω τη ζωή που είχα πριν από αυτή τη νύχτα. Ενώ εσύ ανησυχείς για τη θρυμματισμένη φήμη σου, εγώ έβαζα κάθε βράδυ στην κατάψυξη παγωμένα κουτάλια, για να τα κρατάω κάθε πρωί πάνω στα πρησμένα από το κλάμα μάτια μου, για να μπορώ να δω.
…Ο επιθεωρητής αναστολών μέτρησε το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος είναι νέος και δεν έχει προηγούμενες καταδίκες. Κατά τη γνώμη μου, είναι αρκετά μεγάλος για να ξέρει ότι αυτό που έκανε ήταν λάθος…. Ως κοινωνία, δε μπορούμε να συγχωρούμε την πρώτη σεξουαλική επίθεση του καθενός. Δε βγάζει νόημα. Η σοβαρότητα του βιασμού πρέπει να γίνει αντιληπτή ξεκάθαρα, δεν πρέπει να φτιάξουμε μια κουλτούρα που μας ωθεί να μάθουμε ότι ο βιασμός είναι λάθος μέσα από δίκες και λάθη. Οι συνέπειες του βιασμού πρέπει να είναι τόσο σοβαρές ώστε οι άνθρωποι να φοβούνται σε τέτοιο βαθμό ώστε να δείχνουν σωστή κρίση, ακόμη κι αν είναι μεθυσμένοι. Το γεγονός ότι ο Μπροκ ήταν αθλητής-«αστέρι» σε ένα πανεπιστήμιο με κύρος δε θα έπρεπε να γίνει αντιληπτό ως δικαίωμα να κριθεί επιεικώς, αλλά ως ευκαιρία να σταλεί ένα ισχυρό πολιτισμικό μήνυμα, ότι η σεξουαλική επίθεση είναι ενάντια στον νόμο ανεξάρτητα από την κοινωνική τάξη…. Αν μου είχε επιτεθεί σεξουαλικά ένας μη-αθλητικός τύπος από ένα κοινοτικό κολέγιο, ποια θα ήταν η ποινή του; Αν ένας για-πρώτη-φορά-παραβάτης από ένα μη προνομιούχο περιβάλλον κατηγορούνταν για τρία κακουργήματα και δεν έδειχνε καμία διάθεση να αναλάβει την ευθύνη των πράξεων του, ποια θα ήταν η ποινή του;»
Στο τέλος της επιστολής, η γυναίκα ευχαριστεί όλους όσους τη βοήθησαν. Τον ειδικευόμενο γιατρό στο νοσοκομείο που της έφερε να φάει, τις νοσοκόμες, τους δικηγόρους της, τον εργοδότη της, τους φίλους της, τον σύντροφό της, τους γονείς της, και την αδελφή της.
« …Και κυρίως, ευχαριστώ τους δύο άντρες που με έσωσαν, που ακόμη δεν έχω συναντήσει. Κοιμάμαι με δύο ποδήλατα που ζωγράφισα, κολλημένα πάνω από το κρεβάτι μου για να θυμίζω στον εαυτό μου ότι υπάρχουν ήρωες σε αυτή την ιστορία…
Και για το τέλος, στα κορίτσια παντού, είμαι μαζί σας. Τις νύχτες που νιώθετε μόνες, είμαι μαζί σας. Όταν οι άνθρωποι σας αμφισβητούν ή σας απορρίπτουν, είμαι μαζί σας. Πολέμησα κάθε μέρα για εσάς. Γι΄αυτό, μη σταματήσετε ποτέ να πολεμάτε, σας πιστεύω. Κορίτσια παντού, είμαι μαζί σας.»
ΥΓ1. Η παρουσιάστρια του δικτύου CNN Άσλει Μπάνφιλντ διάβασε «στον αέρα» ολόκληρη την επιστολή της γυναίκας, κοιτάζοντας την κάμερα, για περισσότερο από μισή ώρα.
ΥΓ2. Η ανακοίνωση της ποινής έχει προκαλέσει κατακραυγή στις Ηνωμένες Πολιτείες. Περισσότεροι από 500.000 άνθρωποι έχουν υπογράψει σε λίγες μέρες αίτημα για την απομάκρυνση του δικαστή.
ΥΓ3. Πάνω από τους μισούς αθλητές πανεπιστημίων παραδέχονται ότι έχουν επιτεθεί σεξουαλικά σε γυναίκες, σύμφωνα με διαδικτυακή μελέτη σε φοιτητές αμερικανικών πανεπιστημίων. Από τους μη-αθλητές, το ένα τρίτο ομολογούν το ίδιο.
Πηγές: Independent, New York Times, ΕΡΤ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.