Επειδή ελερώθη
Μεγάλο μέρος της αξιωματικής
αντιπολίτευσης, αν όχι σύμπασα, έχει επιδοθεί σε άκριτη συγκομιδή. Ο,τι
βρίσκει κάτω πεταμένο σκύβει και το μαζεύει. Δεν έχει σημασία αν έχει
ακριβώς σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ, κι αν δεν έχει, «να το κάνουμε να έχει».
Μάζευε κι ας είναι και ρώγες και πες πες, κάτι θα μείνει.
Κάποτε, λέει, ένας μεγαλο-αμπελουργός έβγαζε πολλούς τόνους σταφύλι. Κεχριμπαρένιο, λαχταριστό. Μάζευε, και σωσμό δεν είχαν τα τσαμπιά του. Πάνω στις κορμούλες άφηνε και κανένα τσαμπί, τσουρούτικο, καχεκτικό – γιατί να σκύψει και γι’ αυτό με τόση λαχταριστή παραγωγή; «Δε βαριέσαι, ας φάει και κανένας φτωχός». Κάποια χρονιά έπεσε αρρώστια στα αμπέλια.
Δεν ήμουν εκεί να σας πω αν ήταν φυλλοξήρα - μπορεί. Οταν λοιπόν πήγε ο αμπελουργός με τον γιο του (τι να τους κάνει τους εργάτες τρυγητές;) να μαζέψουν ό,τι υπήρχε, για να φάνε αυτοί οι ίδιοι, για να μπει κάτι στο σπίτι, ο γιος διαμαρτυρήθηκε: «Τι να μαζέψω, ρε πατέρα, πλάκα μου κάνεις, αφού δεν έχει τίποτα» - καλομαθημένο παιδί, μεγαλωμένο στα μπερεκέτια. «Μάζευε κι ας είν’ και ρώγες», τον πρόσταξε ο πατέρας.
Δεν ισχυρίζομαι πως η αξιωματική αντιπολίτευση πρέπει να στέκεται διακριτικά στην άκρη και να σιωπά. Αλίμονο. Δεν είναι και δεν πρέπει να είναι αυτός ο ρόλος της. Αλλωστε όπως και η ίδια καλώς γνωρίζει και κρίνει εξ ιδίων, αφού μεγάλο μέρος της έχει επί χρόνια κρατήσει το βάζο με το μέλι, η εξουσία διαφθείρει. Και «καθαρόν πράγμα δεν είναι ό,τι επλύθη, αλλ’ ό,τι δεν ελερώθη» όπως είπε ο Δ. Καμπούρογλου (1852-1942).
Και επειδή ελερώθη η αντιπολίτευση ως κυβέρνηση ή συγκυβέρνηση, τώρα οφείλει να είναι αποδεικτική στις καταγγελίες της. Να είναι ακριβής. Να επιλέγει την είδηση -έχει τις δυνατότητες να τη φέρνει στις πραγματικές της διαστάσεις- και μετά να κάνει την όποια και με όποιο τρόπο αναπαραγωγή της. Μόνο έτσι μπορεί να επιστρέψει στους ψηφοφόρους αυτό που δείχνει καθημερινά, βήμα το βήμα, να απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τα συγκεκριμένα πολιτικά κόμματα: η εμπιστοσύνη.
efsyn.gr
Κάποτε, λέει, ένας μεγαλο-αμπελουργός έβγαζε πολλούς τόνους σταφύλι. Κεχριμπαρένιο, λαχταριστό. Μάζευε, και σωσμό δεν είχαν τα τσαμπιά του. Πάνω στις κορμούλες άφηνε και κανένα τσαμπί, τσουρούτικο, καχεκτικό – γιατί να σκύψει και γι’ αυτό με τόση λαχταριστή παραγωγή; «Δε βαριέσαι, ας φάει και κανένας φτωχός». Κάποια χρονιά έπεσε αρρώστια στα αμπέλια.
Δεν ήμουν εκεί να σας πω αν ήταν φυλλοξήρα - μπορεί. Οταν λοιπόν πήγε ο αμπελουργός με τον γιο του (τι να τους κάνει τους εργάτες τρυγητές;) να μαζέψουν ό,τι υπήρχε, για να φάνε αυτοί οι ίδιοι, για να μπει κάτι στο σπίτι, ο γιος διαμαρτυρήθηκε: «Τι να μαζέψω, ρε πατέρα, πλάκα μου κάνεις, αφού δεν έχει τίποτα» - καλομαθημένο παιδί, μεγαλωμένο στα μπερεκέτια. «Μάζευε κι ας είν’ και ρώγες», τον πρόσταξε ο πατέρας.
Δεν ισχυρίζομαι πως η αξιωματική αντιπολίτευση πρέπει να στέκεται διακριτικά στην άκρη και να σιωπά. Αλίμονο. Δεν είναι και δεν πρέπει να είναι αυτός ο ρόλος της. Αλλωστε όπως και η ίδια καλώς γνωρίζει και κρίνει εξ ιδίων, αφού μεγάλο μέρος της έχει επί χρόνια κρατήσει το βάζο με το μέλι, η εξουσία διαφθείρει. Και «καθαρόν πράγμα δεν είναι ό,τι επλύθη, αλλ’ ό,τι δεν ελερώθη» όπως είπε ο Δ. Καμπούρογλου (1852-1942).
Και επειδή ελερώθη η αντιπολίτευση ως κυβέρνηση ή συγκυβέρνηση, τώρα οφείλει να είναι αποδεικτική στις καταγγελίες της. Να είναι ακριβής. Να επιλέγει την είδηση -έχει τις δυνατότητες να τη φέρνει στις πραγματικές της διαστάσεις- και μετά να κάνει την όποια και με όποιο τρόπο αναπαραγωγή της. Μόνο έτσι μπορεί να επιστρέψει στους ψηφοφόρους αυτό που δείχνει καθημερινά, βήμα το βήμα, να απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τα συγκεκριμένα πολιτικά κόμματα: η εμπιστοσύνη.
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.