"...παλιές ιστορίες πού ίσως γιά μερικούς νά είναι καί δυσάρεστες, ως εκ τής υφής τους ή καί τής οσμής τους..."

 Ένα σχόλιο μέ αφορμή τήν επιστολή τού Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου πρός Φίλη...
                                                                    ***
Διαβάζοντας τήν επιστολή τού Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου πρός τόν υπουργό Παιδείας, Θρησκευμάτων κλπ. Νίκο Φίλη, δέν κατάφερα νά επιστρατεύσω τή λήθη προκειμένου νά αποφύγω νά αναμοχλεύσω παλιές ιστορίες πού ίσως γιά μερικούς νά είναι καί δυσάρεστες, ως εκ τής υφής τους ή καί τής οσμής τους...

Κατά τή διάρκεια τής 7χρονης δικτατορίας υπήρξαν κάποιοι κληρικοί πού ήσαν "υποστηρικτές" τής Χούντας τών συνταγματαρχών.  
Πιθανόν, οι εν λόγω, νά ήσαν ποσοστιαία περισσότεροι από τούς υποστηρικτές τών χουνταίων στήν υπόλοιπη κοινωνική διαστρωμάτωση τής Ελληνικής κοινωνίας. Μπορεί καί όχι. 
Ήταν η εποχή, νά θυμίσω, πού ανθούσαν τά απατηλά συνθήματα περί πατρίδας, θρησκείας, οικογένειας. Ανακατεμένα. Μαζί καί τά τρία αλλά ως πρόσχημα γιά τήν εύκολη χειραγώγηση αθώων, απονήρευτων καί μή υποψιασμένων πολιτών.  
΄Ησαν αυτά τά συνθήματα πού διευκόλυναν, τελικά, τούς επαγγελματίες πατριδοκάπηλους νά "σπρώξουν" τήν Κύπρο στήν διχοτόμηση...    
Όμως τό ότι "υπήρξαν κάποιοι συνεργασθέντες" (πόσοι νάσανε;) δέν σημαίνει ότι, γενικώς, η "Εκκλησία συνεργάστηκε με τη Χούντα" ούτε συνιστά -αυτού τού βαθμού η απόκλιση- μείζον γεγονός όπως υποστηρίχθηκε -ατυχώς- από τά υπουργικά χείλη. 
Γιατί άλλο πράγμα η στάση τών απλών ιερέων καί άλλο η στάση τών υψηλών κλιμακίων τού ιερατείου... 
Όπως άλλο οι διάφοροι χουντόφρονες ιερείς καί άλλο -συνολικά- η εκκλησία στήν οποία συμμετέχει ολόκληρο τό "χριστεπώνυμο πλήρωμα"!
Αυτά είναι απλά πράγματα γιά τά οποία δέν θά έπρεπε τό 2016 -δηλ. 42 χρόνια μετά- νά υπάρχει χρεία διευκρίνισης είτε προφορικά είτε μέσω τής ανταλλαγής δημοσίων επιστολών...
 (Εννοείται ότι -τά παραπάνω- δέν σημαίνουν πώς όσα λέει ή κάνει ο πανταχόθεν βαλλόμενος Φίλης είναι ατυχή ή λανθασμένα...)
                                                                    ***
Οι "χουντίσαντες" (καί πιό σωστά οι "οπορτουνίσαντες") ιερωμένοι ανήκαν μεταξύ εκείνων στούς οποίους η "θεία φώτιση" καί η "αγάπη γιά τόν πλησίον" δυσκολεύτηκε νά ξεπεράσει, μέ επαρκείς επιδόσεις, τό δυσπροσπέλαστο εμπόδιο πού οι ίδιοι είχαν θέσει. 
Ότι, δηλ., μέσω τής ιερωσύνης, απέβλεπαν -μάλλον- στόν βιοπορισμό... 
(Εκ τών υστέρων πολλοί εξ αυτών είτε γιατί μετάνιωσαν είτε γιατί -μεταχουντικά- "έπιασαν τό σφιγμό τών καιρών"  ψέλλιζαν, όποτε έκριναν σκόπιμο, διάφορες δικαιολογίες αποπειρώμενοι νά αποπλύνουν τή ντροπή). 
 
Ο Άγιος Διονύσιος, ο Ζακυνθινός, θέλοντας νά προστατέψει τήν ιερωσύνη από τή σύγχυση πού προκαλούν αυτού τού είδους οι παρανοήσεις, μέ μιά φράση, ξεχώρισε "τά πρόβατα από τά ερίφια" επισημαίνοντας ότι : 
"υπάρχουν ορισμένοι ιερείς πού βιοπορίζονται διά τής ευσεβείας".
-Δέν είχε δίκιο ο Άγιος;
 Δ.Ν.Α.