Και το κόμμα τον τραβάει από το μανίκι…
Του Γ. Λακόπουλου
Τσακαλώτος,
Φίλης, Σκουρλέτης, Πολάκης, μέσα στη πρώτη δεκάδα των εκλεκτών του
συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ. Για την ακρίβεια των 2.800 εκλεκτόρων που
αναδείχθηκαν από 25.000 μέλη, ενός κόμματος που πήρε στις τελευταίες
εκλογές 1.925.000 ψήφους.
Τι εκπροσωπούν άραγε αυτές οι συνεδριακές επιδόσεις; Πάντως όχι τον «κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ» την ανάδειξη του οποίου ζήτησε ο Αλέξης Τσίπρας. Είναι οι εκλεκτοί του κομματικού ΣΥΡΙΖΑ. Προήλθαν από την αντίσταση του «κινηματικού» 4% απέναντι στις προτεραιότητες που δημιούργησε το κυβερνητικό του 35%.
Ουσιαστικά δηλαδή αυτή η σειρά κατάταξης δεν σημαίνει τίποτε. Είναι αντίδραση των κομματικών μηχανισμών που θέλουν να κρατήσουν τους εκλεκτούς τους στην κυβέρνηση και να επιβάλλουν παρακμιακές ιδέες ντυμένες σε προοδευτικό σελοφάν.
Η ανάδειξη θεμάτων νιοστής σημασίας, όπως πώς θα διδάσκεται το μάθημα των θρησκευτικών, σε κριτήριο προτίμησης για την Κεντρική Επιτροπή και η επιβράβευση της μαγκίτικης λειτουργίας στο πρόσωπο του Πολάκη ως πολιτικής αιχμής, υποδηλώνουν κόμμα με περιθωριακό DNA. Ότι έχει πέρα από εκεί το πήρε χάρη στο ιμπέριουμ της δημόσιας παρουσίας του Αλέξη Τσίπρα και τη συγκυρία. Χωρίς αυτόν δεν υπάρχουν.
Τώρα όμως έρχεται η ώρα του Τσίπρα. Έχει μια ακόμη ευκαιρία να κάνει όσα δεν έκανε στο συνέδριο: να δείξει ότι είναι Πρωθυπουργός και όχι κομματάρχης. Πρακτικά αυτό σημαίνει να αφήσει έξω από το υπουργικό συμβούλιο του εκλεκτούς του κόμματος. Αφού έχουν ρεύμα στην Κουμουνδούρου, ας πάνε εκεί να σταδιοδρομήσουν. Το υπαινίχθηκε άλλωστε στην εισήγησή του.
Αν δεν το κάνει θα δείξει ότι είναι ένας πρωθυπουργός τον οποίο το κόμμα τον τραβάει από το μανίκι. Ότι του υποδεικνύει τη δουλειά του ως Πρωθυπουργού η Τασία Χριστοδουλόπουλου που του συνέστησε από το βήμα του Συνεδρίου να μην αφήσει έξω από την κυβέρνηση τον Σκουρλέτη -επειδή αντιτάσσεται στις ιδιωτικοποιήσεις και ότι το ίδιο οφείλει να κάνει και τον Φίλη -επειδή συγκρούεται με την Εκκλησία χωρίς λόγο.
Όχι μόνο η κυρία αλλά και άλλοι συνέστησαν δηλαδή να ακυρώσει την πολιτική που ανέλαβε να υλοποιήσει για λογαριασμό της χώρας και να μετατρέψει την κυβέρνηση σε κυβέρνηση Λαφαζάνη χωρίς τον Λαφαζάνη. Άντε σε κυβέρνηση Τσακαλώτου-Σκουρλέτη.
Ο
Αλέξης Τσίπρας είναι ο φορέας της λαϊκής εντολής του περασμένου
Σεπτεμβρίου -με το Μνημόνιο δεδομένο- και ταυτόχρονα βγήκε ως απόλυτος
κυρίαρχος από το συνέδριο. Αλλά αυτό που θα τον κρίνει είναι η χρήση
αυτής της κυριαρχίας που θα κάνει ως πρωθυπουργός.
Αν συμβιβαστεί με την Κουμουνδούρου, όπως έκανε όταν συγκρότησε την πρώτη κυβέρνηση του, θα έχει το ίδιο τέλος. Σήμερα και ο ίδιος αντιλαμβάνεται ότι αν είχε αγνοήσει την ισχυρή εσωκομματική ομάδα Λαφαζάνη τον Ιανουάριο του 2015 δεν θα έφτανε πότε στον Ιούλιο. Ούτε θα τον απειλούσε με εξεταστικές ο Μητσοτάκης, αν δεν είχε υιοθετήσει τον ανερμάτιστο Βαρουφάκη
Με τον ίδιο τρόπο βρίσκεται και τώρα μπροστά σε μια κρίσιμη απόφαση για τη συγκρότησης της επομένης κυβέρνησής του. Θα ακολουθήσει τις υποδείξεις του βαθέως ΣΥΡΙΖΑ και θα στέψει με δάφνες τους πιο αποτυχημένους υπουργούς που τον φέρνουν σε διάσταση με την κοινωνία αν όχι και με την κοινή λογική, επειδή υπήρξαν οι εκλεκτοί των 2800; Ή θα προχωρήσει αποφασιστικά μπροστά αφήνοντας πίσω τους εκλεκτούς των κομματικών παρασκηνίων, ακούγοντας τη βουή της κοινωνίας εναντίον τους;
Δεν είναι καθόλου εύκολη απόφαση για ηγέτη της Αριστεράς. Αλλά ως Πρωθυπουργός έχει το απόλυτο προνόμιο να συγκροτεί την κυβέρνησή του αποκλειστικά κατά τις επιλογές του. Υπουργός γίνεται όποιος έχει την εμπιστοσύνη του κι όχι όποιος έχει την εμπιστοσύνη του κομματικού μηχανισμού. Αυτό το προνόμιο θα το διαπραγματευτεί με τους θαυμαστές του Φίλη;
Με άλλα λόγια ο Πρωθυπουργός δεν είναι υποχρεωμένος να ακολουθεί τις υποδείξεις των κομματικών οργάνων, ούτε να συγκροτήσει νέο υπουργικό συμβούλιο κατά τους κομματικούς συσχετισμούς. Εκεί δείχνει πόσο ηγετικός είναι. Ο Ανδρέας Παπανδρέου που ήξερε καλύτερα από αυτά έλεγε: «Η Πρωθυπουργία δεν είναι συλλογικός θεσμός».
anoixtoparathyro.gr
ΣΗΜΕΙΩΣΗ : Ο υπέρτιτλος τέθηκε από τή "Νέα Μύκονο"
Τσακαλώτος,
Φίλης, Σκουρλέτης, Πολάκης, μέσα στη πρώτη δεκάδα των εκλεκτών του
συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ. Για την ακρίβεια των 2.800 εκλεκτόρων που
αναδείχθηκαν από 25.000 μέλη, ενός κόμματος που πήρε στις τελευταίες
εκλογές 1.925.000 ψήφους.Τι εκπροσωπούν άραγε αυτές οι συνεδριακές επιδόσεις; Πάντως όχι τον «κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ» την ανάδειξη του οποίου ζήτησε ο Αλέξης Τσίπρας. Είναι οι εκλεκτοί του κομματικού ΣΥΡΙΖΑ. Προήλθαν από την αντίσταση του «κινηματικού» 4% απέναντι στις προτεραιότητες που δημιούργησε το κυβερνητικό του 35%.
Ουσιαστικά δηλαδή αυτή η σειρά κατάταξης δεν σημαίνει τίποτε. Είναι αντίδραση των κομματικών μηχανισμών που θέλουν να κρατήσουν τους εκλεκτούς τους στην κυβέρνηση και να επιβάλλουν παρακμιακές ιδέες ντυμένες σε προοδευτικό σελοφάν.
Η ανάδειξη θεμάτων νιοστής σημασίας, όπως πώς θα διδάσκεται το μάθημα των θρησκευτικών, σε κριτήριο προτίμησης για την Κεντρική Επιτροπή και η επιβράβευση της μαγκίτικης λειτουργίας στο πρόσωπο του Πολάκη ως πολιτικής αιχμής, υποδηλώνουν κόμμα με περιθωριακό DNA. Ότι έχει πέρα από εκεί το πήρε χάρη στο ιμπέριουμ της δημόσιας παρουσίας του Αλέξη Τσίπρα και τη συγκυρία. Χωρίς αυτόν δεν υπάρχουν.
Τώρα όμως έρχεται η ώρα του Τσίπρα. Έχει μια ακόμη ευκαιρία να κάνει όσα δεν έκανε στο συνέδριο: να δείξει ότι είναι Πρωθυπουργός και όχι κομματάρχης. Πρακτικά αυτό σημαίνει να αφήσει έξω από το υπουργικό συμβούλιο του εκλεκτούς του κόμματος. Αφού έχουν ρεύμα στην Κουμουνδούρου, ας πάνε εκεί να σταδιοδρομήσουν. Το υπαινίχθηκε άλλωστε στην εισήγησή του.
Αν δεν το κάνει θα δείξει ότι είναι ένας πρωθυπουργός τον οποίο το κόμμα τον τραβάει από το μανίκι. Ότι του υποδεικνύει τη δουλειά του ως Πρωθυπουργού η Τασία Χριστοδουλόπουλου που του συνέστησε από το βήμα του Συνεδρίου να μην αφήσει έξω από την κυβέρνηση τον Σκουρλέτη -επειδή αντιτάσσεται στις ιδιωτικοποιήσεις και ότι το ίδιο οφείλει να κάνει και τον Φίλη -επειδή συγκρούεται με την Εκκλησία χωρίς λόγο.
Όχι μόνο η κυρία αλλά και άλλοι συνέστησαν δηλαδή να ακυρώσει την πολιτική που ανέλαβε να υλοποιήσει για λογαριασμό της χώρας και να μετατρέψει την κυβέρνηση σε κυβέρνηση Λαφαζάνη χωρίς τον Λαφαζάνη. Άντε σε κυβέρνηση Τσακαλώτου-Σκουρλέτη.
Ο
Αλέξης Τσίπρας είναι ο φορέας της λαϊκής εντολής του περασμένου
Σεπτεμβρίου -με το Μνημόνιο δεδομένο- και ταυτόχρονα βγήκε ως απόλυτος
κυρίαρχος από το συνέδριο. Αλλά αυτό που θα τον κρίνει είναι η χρήση
αυτής της κυριαρχίας που θα κάνει ως πρωθυπουργός.Αν συμβιβαστεί με την Κουμουνδούρου, όπως έκανε όταν συγκρότησε την πρώτη κυβέρνηση του, θα έχει το ίδιο τέλος. Σήμερα και ο ίδιος αντιλαμβάνεται ότι αν είχε αγνοήσει την ισχυρή εσωκομματική ομάδα Λαφαζάνη τον Ιανουάριο του 2015 δεν θα έφτανε πότε στον Ιούλιο. Ούτε θα τον απειλούσε με εξεταστικές ο Μητσοτάκης, αν δεν είχε υιοθετήσει τον ανερμάτιστο Βαρουφάκη
Με τον ίδιο τρόπο βρίσκεται και τώρα μπροστά σε μια κρίσιμη απόφαση για τη συγκρότησης της επομένης κυβέρνησής του. Θα ακολουθήσει τις υποδείξεις του βαθέως ΣΥΡΙΖΑ και θα στέψει με δάφνες τους πιο αποτυχημένους υπουργούς που τον φέρνουν σε διάσταση με την κοινωνία αν όχι και με την κοινή λογική, επειδή υπήρξαν οι εκλεκτοί των 2800; Ή θα προχωρήσει αποφασιστικά μπροστά αφήνοντας πίσω τους εκλεκτούς των κομματικών παρασκηνίων, ακούγοντας τη βουή της κοινωνίας εναντίον τους;
Δεν είναι καθόλου εύκολη απόφαση για ηγέτη της Αριστεράς. Αλλά ως Πρωθυπουργός έχει το απόλυτο προνόμιο να συγκροτεί την κυβέρνησή του αποκλειστικά κατά τις επιλογές του. Υπουργός γίνεται όποιος έχει την εμπιστοσύνη του κι όχι όποιος έχει την εμπιστοσύνη του κομματικού μηχανισμού. Αυτό το προνόμιο θα το διαπραγματευτεί με τους θαυμαστές του Φίλη;
Με άλλα λόγια ο Πρωθυπουργός δεν είναι υποχρεωμένος να ακολουθεί τις υποδείξεις των κομματικών οργάνων, ούτε να συγκροτήσει νέο υπουργικό συμβούλιο κατά τους κομματικούς συσχετισμούς. Εκεί δείχνει πόσο ηγετικός είναι. Ο Ανδρέας Παπανδρέου που ήξερε καλύτερα από αυτά έλεγε: «Η Πρωθυπουργία δεν είναι συλλογικός θεσμός».
anoixtoparathyro.gr
ΣΗΜΕΙΩΣΗ : Ο υπέρτιτλος τέθηκε από τή "Νέα Μύκονο"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.