 |
| Παραβιάσεις της ιεραρχίας με εμφανείς πολιτικές σκοπιμότητες, στενές πολιτικές συμπάθειες, αλλά και σφοδρές επιθέσεις έχουν χαρακτηρίσει και τον χώρο της Δικαιοσύνης |
15.10.2016
Παρεμβάσεις, εντάσεις και
διαμάχες, ένα φαινόμενο που σημάδεψε συχνά και τον χώρο της Δικαιοσύνης,
ενώ καθόλου σπάνια ακόμα και τις ηγεσίες των ανώτατων δικαστηρίων της
χώρας.
Παραβιάσεις με εμφανείς πολιτικές σκοπιμότητες της ιεραρχίας, στενές πολιτικές συμπάθειες, αλλά και σφοδρές επιθέσεις έχουν χαρακτηρίσει και τον χώρο των επικεφαλής της Δικαιοσύνης. Τα «επεισόδια» αυτά πολλαπλασιάζονται στους πιο χαμηλούς βαθμούς της ιεραρχίας, ενώ η ελληνική κοινωνία έχει επανειλημμένα γίνει κοινωνός σκληρών δικαστικών αναμετρήσεων και αλληλοκατηγοριών για «ανάρμοστες» σχέσεις με πολιτικούς και επιχειρηματίες.
Με αφορμή την τελευταία διαφαινόμενη αντίθεση στις τάξεις των δικαστικών και ειδικά μετά την αρχική ματαίωση της Ολομέλειας του ΣτΕ για τις άδειες, αλλά και την προγραμματισμένη συνάντηση των προέδρων με τον πρωθυπουργό για την οποία υπήρξαν υπαινιγμοί ακόμα και μέσα στη Βουλή περί συναλλαγής, ας θυμηθούμε κάποιες ανάλογες φάσεις «δικαστικο-πολιτικής» διαμάχης.
Ο ίδιος συγκρούστηκε ανοιχτά με τον συνάδελφό του Στ. Ματθία...
συνέχεια
...όταν ο δεύτερος με άρθρο του στηλίτευσε τις εκκλησιαστικές πρακτικές στη Δικαιοσύνη. Ο Β. Κόκκινος τον κατηγόρησε ως επίορκο.
Η σφοδρότατη αντιπαράθεση ανάμεσα στους δικαστές και τον υπουργό Δικαιοσύνης οδηγεί σε ολομέτωπη σύγκρουση, καθώς ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου, Στέφανος Ματθίας, σε εγκύκλιό του έκανε λόγο για απόπειρα εκβιασμού και επέμβαση στην ανεξαρτησία των δικαστών από κυβερνητικά στελέχη. Αποτέλεσμα: ο Αρειος Πάγος εκφράζει την αντίθεσή του σε διατάξεις για τη συνταγματική αναθεώρηση.
Σημείο τριβής, ο τρόπος εκλογής της ηγεσίας των ανώτατων δικαστηρίων, ενώ ο πρόεδρος κάνει λόγο για χειραγώγηση της Θέμιδος.
«Η περιεκτική και σύντομη αίτηση με τις υπογραφές 25 συμβούλων και δύο αντιπροέδρων του ΣτΕ άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου και κανένας δεν μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια την ένταση των αναταράξεων, των κλυδωνισμών και των επιπτώσεων που θα προκαλέσει. Η “βουτιά” στη δικαστική επετηρίδα που σημειώθηκε τον περασμένο Ιούνιο με την επιλογή ως αντιπροέδρου του κ. Φ. Στεργιόπουλου (15ος στη σειρά) δυσαρέστησε πολλούς στο ΣτΕ και υποψίασε περισσοτέρους για τις προθέσεις της κυβέρνησης κατά τις φετινές και πιο κρίσιμες επιλογές» («Βήμα», 7/2/1999). Η εφημερίδα μάλιστα σχολιάζει ότι το ΣτΕ δεν έχει πλέον κύρος.
Πρόεδρος του Αρείου Πάγου ορίζεται ο Ρωμύλος Κεδίκογλου έχοντας γίνει για έναν μόλις χρόνο αντιπρόεδρος και αφού υπερκέρασε 5 αρχαιότερους αντιπροέδρους. Αρκετές φορές βρέθηκε στο στόχαστρο των μέσων ενημέρωσης για υποθέσεις με τις οποίες είχε εμπλακεί.
Διαβάζουμε στο «Βήμα» (13/5/2007, και πάλι λίγο πριν από τις επικείμενες εκλογές):
Το καλοκαίρι του 2003 προήχθη σε αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου (επί κυβέρνησης Σημίτη), ενώ την επόμενη χρονιά ανέλαβε με εντολή του τότε εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Δ. Λινού να ξεκαθαρίσει το παραδικαστικό κύκλωμα. Από τότε είχαν ξεκινήσει οι αντιδράσεις για τον Γ. Σανιδά και τις αυθαίρετες κατασκευές στο εξοχικό του σπίτι στα Βίλλια. Τελικά οι πολεοδομικές υπερβάσεις ξεπεράστηκαν με τη νομιμοποίησή τους(!).
Πολλά και συχνά ήταν τα δημοσιεύματα για τον Γ. Σανιδά, που δεν υπήρξε ποτέ προοδευτικός. Η επιεικής στάση του απέναντι στους κατηγορούμενους αστυνομικούς σε μια δίκη της μεταπολίτευσης για άγριο βασανισμό επί χούντας ενός μετέπειτα καθηγητή του ΕΜΠ είχε περιγραφεί σε δημοσίευμα του Ιού («Ελευθεροτυπία», 19/4/2009).
Είχε ενώσει εναντίον του όλους τους συμβασιούχους όταν άλλαξε σε βάρος τους τη νομολογία του Αρείου Πάγου, ενώ παρενέβη και στο θέμα του Νόμου για τα ομόφυλα ζευγάρια.
Είχε έντονες αντιπαραθέσεις με τον πρώην συνάδελφό του Γιώργο Ζορμπά όταν εκείνος ανέλαβε πρόεδρος της Αρχής για το ξέπλυμα βρόμικου χρήματος. Ο Γ. Σανιδάς έριξε στο καλάθι των αχρήστων, με εγκύκλιό του, ως μη σύννομο, το πόρισμα Ζορμπά για το σκάνδαλο των ομολόγων.
Αίσθηση είχε προκαλέσει και η αντιπαράθεσή του με τον εκλιπόντα πρόεδρο της Ενωσης Εισαγγελέων Ελλάδος, Σωτ. Μπάγια, του οποίου είχε ζητήσει την πειθαρχική δίωξη για την κριτική του σχετικά με τα κρατούντα στον χώρο της Δικαιοσύνης. Τελικά η απόφαση του Πειθαρχικού Συμβουλίου του Αρείου Πάγου απάλλαξε τον κ. Μπάγια από τις κατηγορίες.
Το βέβαιο είναι ότι το επιχείρημα περί παρεμβάσεων γίνεται συνήθως η απόλυτη «καραμέλα» κάθε αντιπολίτευσης. Μόνο που αυτή τη φορά δεν χρησιμοποιείται μόνο ενάντια στις όποιες προσπάθειες εκδημοκρατισμού ή της αντιμετώπισης της διαπλοκής και της διαφθοράς, αλλά καταγγέλλονται και πιέζονται ανώτατοι δικαστικοί λειτουργοί με μόνη αφορμή την ανάγκη διαφύλαξης του ισχύοντος μοντέλου της ενημέρωσης.
Παραβιάσεις με εμφανείς πολιτικές σκοπιμότητες της ιεραρχίας, στενές πολιτικές συμπάθειες, αλλά και σφοδρές επιθέσεις έχουν χαρακτηρίσει και τον χώρο των επικεφαλής της Δικαιοσύνης. Τα «επεισόδια» αυτά πολλαπλασιάζονται στους πιο χαμηλούς βαθμούς της ιεραρχίας, ενώ η ελληνική κοινωνία έχει επανειλημμένα γίνει κοινωνός σκληρών δικαστικών αναμετρήσεων και αλληλοκατηγοριών για «ανάρμοστες» σχέσεις με πολιτικούς και επιχειρηματίες.
Με αφορμή την τελευταία διαφαινόμενη αντίθεση στις τάξεις των δικαστικών και ειδικά μετά την αρχική ματαίωση της Ολομέλειας του ΣτΕ για τις άδειες, αλλά και την προγραμματισμένη συνάντηση των προέδρων με τον πρωθυπουργό για την οποία υπήρξαν υπαινιγμοί ακόμα και μέσα στη Βουλή περί συναλλαγής, ας θυμηθούμε κάποιες ανάλογες φάσεις «δικαστικο-πολιτικής» διαμάχης.
 |
| EUROKINISSI/ΓΕΩΡΓΙΑ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ |
Ορίζεται ο Β. Μποτόπουλος πρόεδρος του ΣτΕ υποσκελίζοντας στην
ιεραρχία τρεις αντιπροέδρους και 8 συμβούλους. Σφοδρές αντιδράσεις
διατυπώνει ο τότε αρχηγός της Ν.Δ. Κων/νος Μητσοτάκης μιλώντας για
«αναίσχυντη συναλλαγή». Η θητεία του χαρακτηρίζεται από σημαντικές
αποφάσεις, όπως η εθνικοποίηση της βασιλικής περιουσίας, η ισονομία των
δύο φύλων και ο δημόσιος χαρακτήρας των Πανεπιστημίων. Υπήρξε ο
μακροβιότερος πρόεδρος, με 11 χρόνια θητεία.
1990 (κυβέρνηση Μητσοτάκη)
Τον Ιούλιο η κυβέρνηση επιλέγει τον Β. Κόκκινο ως πρόεδρο του Αρείου
Πάγου, με τη μεγαλύτερη -ιστορικά- βαθιά «βουτιά» στην επετηρίδα. Ο Κ.
Μητσοτάκης όμως τώρα δεν ήταν πλέον στην αντιπολίτευση οπότε η παρέμβασή
στη Δικαιοσύνη ήταν… θεμιτή. Ο Β. Κόκκινος είναι ο πρόεδρος του Ειδικού
Δικαστηρίου που δίκασε τον Ανδρέα Παπανδρέου και τους άλλους υπουργούς
του ΠΑΣΟΚ.Ο ίδιος συγκρούστηκε ανοιχτά με τον συνάδελφό του Στ. Ματθία...
συνέχεια
...όταν ο δεύτερος με άρθρο του στηλίτευσε τις εκκλησιαστικές πρακτικές στη Δικαιοσύνη. Ο Β. Κόκκινος τον κατηγόρησε ως επίορκο.
1996 (κυβέρνηση Σημίτη)
Ο Στ. Ματθίας ορίζεται πρόεδρος του Αρείου Πάγου. Στη διάρκεια της
θητείας του συγκρούστηκε με τον τότε υπουργό Δικαιοσύνης Μιχάλη
Σταθόπουλο όχι μόνο σχετικά με την αναθεώρηση του Συντάγματος αλλά και
για τις παρεμβάσεις πολιτικών στο έργο της Δικαιοσύνης (αφορμή το
πόρισμα Πεπόνη για ενδεχόμενες ποινικές ευθύνες πολιτικών για την κακή
κατάσταση στην ακτοπλοΐα, μετά το ναυάγιο του «Σαμίνα»).Η σφοδρότατη αντιπαράθεση ανάμεσα στους δικαστές και τον υπουργό Δικαιοσύνης οδηγεί σε ολομέτωπη σύγκρουση, καθώς ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου, Στέφανος Ματθίας, σε εγκύκλιό του έκανε λόγο για απόπειρα εκβιασμού και επέμβαση στην ανεξαρτησία των δικαστών από κυβερνητικά στελέχη. Αποτέλεσμα: ο Αρειος Πάγος εκφράζει την αντίθεσή του σε διατάξεις για τη συνταγματική αναθεώρηση.
Σημείο τριβής, ο τρόπος εκλογής της ηγεσίας των ανώτατων δικαστηρίων, ενώ ο πρόεδρος κάνει λόγο για χειραγώγηση της Θέμιδος.
1999 (κυβέρνηση Σημίτη)
Λίγο πριν από τις εκλογές, σε μια κίνηση πρωτοφανή για το ΣτΕ,
ξεκινούν, με συλλογή υπογραφών μεταξύ συμβούλων και αντιπροέδρων του
ΣτΕ, συνοδεία «κατάλληλων» δημοσιευμάτων, προσπάθειες υπονόμευσης του
προέδρου του ΣτΕ, κ. Μποτόπουλου.«Η περιεκτική και σύντομη αίτηση με τις υπογραφές 25 συμβούλων και δύο αντιπροέδρων του ΣτΕ άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου και κανένας δεν μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια την ένταση των αναταράξεων, των κλυδωνισμών και των επιπτώσεων που θα προκαλέσει. Η “βουτιά” στη δικαστική επετηρίδα που σημειώθηκε τον περασμένο Ιούνιο με την επιλογή ως αντιπροέδρου του κ. Φ. Στεργιόπουλου (15ος στη σειρά) δυσαρέστησε πολλούς στο ΣτΕ και υποψίασε περισσοτέρους για τις προθέσεις της κυβέρνησης κατά τις φετινές και πιο κρίσιμες επιλογές» («Βήμα», 7/2/1999). Η εφημερίδα μάλιστα σχολιάζει ότι το ΣτΕ δεν έχει πλέον κύρος.
2005 (κυβέρνηση Καραμανλή)
Μεσουρανεί το σκάνδαλο του παραδικαστικού κυκλώματος με σφοδρές
επιθέσεις του Τύπου και των τηλεοπτικών ΜΜΕ κατά δικαστών και
εισαγγελέων. Το λάβαρο σηκώνει τότε η εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» και τα
πυρά, εκτός από την Αντωνία Ηλία, στρέφονται και κατά του εισαγγελέα Σ.
Μουζακίτη. Ξεσπάει σύμφωνα με το «Πρώτο Θέμα» εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα
σε δύο «στρατόπεδα».
10/4/2005
«Στο πρώτο οι εισαγγελείς που διερευνούν το παραδικαστικό με
επικεφαλής τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Δ. Λινό και τον
αντιεισαγγελέα Γ. Σανιδά. Στο δεύτερο ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου Γ.
Κάπος και μια ομάδα αρεοπαγιτών η οποία διαφοροποιείται από την
αυτονόητη επιθυμία της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών (!) να
φτάσει το μαχαίρι ως το κόκαλο». Τα «αθώα» δημοσιεύματα για τα
«παράνομα» πλούτη ανώτατων δικαστικών είναι συνεχή.Πρόεδρος του Αρείου Πάγου ορίζεται ο Ρωμύλος Κεδίκογλου έχοντας γίνει για έναν μόλις χρόνο αντιπρόεδρος και αφού υπερκέρασε 5 αρχαιότερους αντιπροέδρους. Αρκετές φορές βρέθηκε στο στόχαστρο των μέσων ενημέρωσης για υποθέσεις με τις οποίες είχε εμπλακεί.
Διαβάζουμε στο «Βήμα» (13/5/2007, και πάλι λίγο πριν από τις επικείμενες εκλογές):
Η θητεία του κ. Κεδίκογλου στην προεδρία του Αρείου Πάγου δεν ήταν ανέφελη. Το 2006 προεδρεύει στο Μισθοδικείο, το οποίο αποφάσισε τον τριπλασιασμό των αποδοχών για τους προέδρους των τριών ανωτάτων δικαστηρίων.
Το περασμένο καλοκαίρι όρισε τον εαυτό του εισηγητή στις κρίσεις των δικαστικών λειτουργών (πρώτη φορά ανέλαβε τέτοιον ρόλο Πρόεδρος Αρείου Πάγου) κάνοντας, για ασήμαντους λόγους, αρνητική εισήγηση για τους 30 από τους 55 ενδιαφερομένους, προκαλώντας την αντίδραση της Ενωσης Εισαγγελέων η οποία κατήγγειλε αδιαφανείς διαδικασίες ενώ άσκησε συνολικά 380 διώξεις εναντίον δικαστών για το πόθεν έσχες.
Με εγκύκλιό του καλούσε τους δικαστές να μη δικαιώνουν προσωρινά απολυμένους με αποτέλεσμα να δεχτεί σφοδρή επίθεση στη Βουλή από τον πρόεδρο του ΠαΣοΚ κ. Γ. Παπανδρέου - τη χαρακτήρισε “θεσμική εκτροπή” - και κατηγόρησε τον κ. Κεδίκογλου ότι λειτουργεί εκτός συνταγματικού πλαισίου, ως προέκταση των επιλογών της Ρηγίλλης για τη χειραγώγηση της Δικαιοσύνης.
Ο Θ. Πάγκαλος και ο Μ. Παπαϊωάννου είχαν εκφράσει στον τότε υπουργό δικαιοσύνης τις αντιρρήσεις τους για την επιλογή Κεδίκογλου: “Είναι ένας δικαστικός ταυτισμένος - όχι ιδεολογικά και πολιτικά που είναι αναφαίρετο δικαίωμά του - με τις κομματικές επιλογές και σκοπιμότητες της Νέας Δημοκρατίας και αυτό είναι γνωστό στο σύνολο του Δικαστικού Σώματος. Στερείται κατά συνέπεια του ελεύθερου δικαστικού φρονήματος για να ηγηθεί της πολιτικής μας Δικαιοσύνης”.
2009 (κυβέρνηση Καραμανλή)
Κεντρικό πρόσωπο ο Γ. Σανιδάς, για τον οποίο μας πληροφορεί και πάλι
το «Βήμα» (24/4/2009): «Ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου έχει επιληφθεί
πολλών, πολύκροτων υποθέσεων, προκαλώντας συχνά αίσθηση με τις
εισηγήσεις, τις παραγγελίες, τις γνωμοδοτήσεις ή τις παρεμβάσεις του».Το καλοκαίρι του 2003 προήχθη σε αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου (επί κυβέρνησης Σημίτη), ενώ την επόμενη χρονιά ανέλαβε με εντολή του τότε εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Δ. Λινού να ξεκαθαρίσει το παραδικαστικό κύκλωμα. Από τότε είχαν ξεκινήσει οι αντιδράσεις για τον Γ. Σανιδά και τις αυθαίρετες κατασκευές στο εξοχικό του σπίτι στα Βίλλια. Τελικά οι πολεοδομικές υπερβάσεις ξεπεράστηκαν με τη νομιμοποίησή τους(!).
Πολλά και συχνά ήταν τα δημοσιεύματα για τον Γ. Σανιδά, που δεν υπήρξε ποτέ προοδευτικός. Η επιεικής στάση του απέναντι στους κατηγορούμενους αστυνομικούς σε μια δίκη της μεταπολίτευσης για άγριο βασανισμό επί χούντας ενός μετέπειτα καθηγητή του ΕΜΠ είχε περιγραφεί σε δημοσίευμα του Ιού («Ελευθεροτυπία», 19/4/2009).
Είχε ενώσει εναντίον του όλους τους συμβασιούχους όταν άλλαξε σε βάρος τους τη νομολογία του Αρείου Πάγου, ενώ παρενέβη και στο θέμα του Νόμου για τα ομόφυλα ζευγάρια.
Είχε έντονες αντιπαραθέσεις με τον πρώην συνάδελφό του Γιώργο Ζορμπά όταν εκείνος ανέλαβε πρόεδρος της Αρχής για το ξέπλυμα βρόμικου χρήματος. Ο Γ. Σανιδάς έριξε στο καλάθι των αχρήστων, με εγκύκλιό του, ως μη σύννομο, το πόρισμα Ζορμπά για το σκάνδαλο των ομολόγων.
Αίσθηση είχε προκαλέσει και η αντιπαράθεσή του με τον εκλιπόντα πρόεδρο της Ενωσης Εισαγγελέων Ελλάδος, Σωτ. Μπάγια, του οποίου είχε ζητήσει την πειθαρχική δίωξη για την κριτική του σχετικά με τα κρατούντα στον χώρο της Δικαιοσύνης. Τελικά η απόφαση του Πειθαρχικού Συμβουλίου του Αρείου Πάγου απάλλαξε τον κ. Μπάγια από τις κατηγορίες.
2010
«Ασπίδα για την προστασία του ανακριτή της υπόθεσης Siemens Ν. Ζαγοριανού ύψωσαν ο επίτιμος εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γεώργιος Σανιδάς και ο επίτιμος πρόεδρος Ρωμύλος Κεδίκογλου» έγραφε η Αριστέα Μπουγάτσου («Ελευθεροτυπία», 24/3/2010) και συνέχιζε:Ο εφευρέτης της φόρμουλας των παραπλανηθέντων υπουργών στην υπόθεση του Βατοπεδίου, ο κ. Σανιδάς, στην 16σέλιδη κατάθεσή του το 2009 ενώπιον του εισαγγελέα Εφετών Κ. Παρασκευαΐδη, από μάρτυρας μετατρέπεται σε κατήγορο. Εκπλήσσει η σφοδρότητα των διατυπώσεών του κατά όσων ζήτησαν τον έλεγχο του ανακριτή και κατά όσων εισαγγελικών λειτουργών ενεπλάκησαν στην πειθαρχική και ποινική προκαταρκτικήΣτη συνέχεια το δημοσίευμα έκανε αναφορά στον απαξιωτικό τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε ο Γ. Σανιδάς τον αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Α. Κανελλόπουλο και τον συνάδελφό του Ι. Παπανικολάου, όταν ισχυρίστηκε ότι έκαναν κατάχρηση εξουσίας και παράβαση καθήκοντος στρεφόμενοι κατά του ανακριτή Ζαγοριανού.
Κατά τον κ. Σανιδά ο ανακριτής, ό,τι και αν έκανε, ό,τι και αν παρέλειψε, θα πρέπει να χαρακτηριστεί ως προστατευόμενο είδος. Μάλιστα, φτάνει στο σημείο να υποστηρίζει ότι “οι υποθέσεις του σκανδάλου Siemens τείνουν να μεταβληθούν σε υπόθεση Ζαγοριανού” με αποτέλεσμα τον αποπροσανατολισμόΤο άρθρο κατέληγε:
Ο κ. Σανιδάς καλύπτει πλήρως τον ανακριτή για το γεγονός ότι αυτός δεν εξέδωσε ένταλμα κατά του Μιχ. Χριστοφοράκου για πράξεις δωροδοκίας και νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα (2004-2007). Χαρακτηρίζει δε τη σε βάρος του κατηγορία για παράβαση καθήκοντος ως προπετή, αβάσιμη και αόριστη, ενώ περιλούζει τον Ι. Παπανικολάου για ολέθριο ατόπημα σε βάρος του ανακριτού και έλλειψη αμεροληψίας και αντικειμενικότηταςΟ ίδιος ο Ι. Παπανικολάου είχε πει σε συνέντευξή του στον «Επενδυτή»:
Οι έχοντες συμφέρον, δηλαδή οι φερόμενοι ως ενεχόμενοι στο μέγιστο σκάνδαλο της Siemens, συνεπικουρούμενοι από κομματικούς, εμφάνισαν ότι κινήθηκα κατά συγκεκριμένων δικαστικών λειτουργών, που κατά τη γνώμη μου, μεθόδευσαν τη συγκαλυπτική της αλήθειας ανάκριση-παρωδία, ως δήθεν πικραμένος για τη μη-επιλογή μου από την τότε κυβέρνηση σε μία από τις δύο κορυφαίες θέσεις της δικαιοσύνηςΝωπές, τέλος, είναι οι σφοδρές αντιπαραθέσεις με τις ανάλογες πολιτικές σκοπιμότητες μεταξύ δικαστικών τα τελευταία χρόνια, κυρίως σε κατώτερους βαθμούς. Πολλοί δικαστές «φιλοξενήθηκαν» στα ΜΜΕ είτε επειδή καθυστέρησαν, είτε επειδή αθώωσαν, είτε επειδή εξαίρεσαν, είτε επειδή κατηγόρησαν μεγάλα ονόματα του οικονομικού κατεστημένου, στο ανάλογο πάντα πολιτικό φόντο. Τα παραδικαστικά και οι ένοχοι έβγαιναν στο γυαλί πριν ακόμα φτάσει μια υπόθεση (αν έφτανε) στο δικαστήριο.
Το βέβαιο είναι ότι το επιχείρημα περί παρεμβάσεων γίνεται συνήθως η απόλυτη «καραμέλα» κάθε αντιπολίτευσης. Μόνο που αυτή τη φορά δεν χρησιμοποιείται μόνο ενάντια στις όποιες προσπάθειες εκδημοκρατισμού ή της αντιμετώπισης της διαπλοκής και της διαφθοράς, αλλά καταγγέλλονται και πιέζονται ανώτατοι δικαστικοί λειτουργοί με μόνη αφορμή την ανάγκη διαφύλαξης του ισχύοντος μοντέλου της ενημέρωσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.