ιστορική διαδρομή του Συγκροτήματος στην πολιτική και μιντιακή πραγματικότητα υπήρξε με συνέπεια θυελλώδης. Με τις διακυμάνσεις της. Πάντοτε όμως σε πρωταγωνιστικό ρόλο.
Αν ξεπεράσουμε τα… πολύ παλιά χρόνια, εκ των πραγμάτων θα πρέπει να σταθούμε στον Χρήστο Λαμπράκη. Τον φυσικό παρασκηνιακό ηγέτη μιας Ελλάδας που ζούσε ακόμη τον μύθο της, τις πρώτες δεκαετίες που ακολούθησαν τη Μεταπολίτευση και την ένταξη της χώρας στην ενιαία ευρωπαϊκή οικογένεια.
Όσοι τον γνώρισαν, μιλούν για άνθρωπο άλλης κουλτούρας και επιπέδου. Κάτι άλλωστε που φάνηκε και από το διαχρονικό όνειρό του να οικοδομήσει το Μέγαρο Μουσικής. Η φυσική υπεροχή κουλτούρας του Χρήστου Λαμπράκη, ήταν εμφανής και στον τρόπο με τον οποίο τα μίντια που επηρέαζε, ασκούσαν επιρροή στον δημόσιο βίο.
Είτε επρόκειτο για το “Βήμα”, στην κυριακάτικη και την ημερήσια έκδοσή του, είτε για τα “Νέα”, είτε για το Mega, είτε φυσικά για το Μέγαρο Μουσικής. Ο Χρήστος Λαμπράκης έδινε πάντοτε την προστιθέμενη αξία, που έστελνε το ηχηρό μήνυμα ότι στην Ελλάδα σεργιάνιζαν ακόμη μεγάλοι άνδρες.
Κάντε ένα γρήγορο ταξίδι στον χρόνο, και προσγειωθείτε στην τρέχουσα πραγματικότητα. Με τον ξεπεσμό του ΔΟΛ, και την κακή τύχη του Συγκροτήματος Λαμπράκη, επί ηγεσίας Σταύρου Ψυχάρη πλέον. Το Mega διαλύεται, το ημερήσιο “Βήμα” έχει προ πολλού αναστείλει την έκδοσή του, τα “Νέα” έχουν γονατίσει σε κυκλοφορία, και το “Βήμα της Κυριακής” δίνει λυσσώδη μάχη για να κρατήσει ένα επίπεδο.
Οι σημερινές δραματικές εξελίξεις, που φέρνουν πιο κοντά το λουκέτο, με τους εργαζομένους να επιλέγουν 24ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες, μετά την κοροϊδία της διοίκησης Ψυχάρη, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Της μελαγχολίας. Της σύγκρισης με το ένδοξο παρελθόν του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη.
Η εικονοποίηση ενός δραματικού τέλους εποχής...
ysterografa.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.